Χιλιοδιαπιστωμένο τό συμπέρασμα, ἐπιβεβαιώθηκε ὅμως τίς προάλλες γιά μιά φορά ἀκόμη: κρησάρα μεγάλη οἱ σκοτεινές μέρες πού ζοῦμε. Καιροί καταλυτικοί, κείμενοι εἰς πτῶσιν καί εἰς ἀνόρθωσιν πολλῶν. Καί συνάμα αἰτία γιά μεγάλα καί γιά δραματικά ἀποκαλυπτήρια. Ἀποκαλυπτήρια καί ἐπώδυνα, ἀλλά καί θαυμαστά.
Μοῦ ἦρθε πάλι στόν νοῦ πρόσφατα ἡ περικοπή ἀπό τό Κατά Λουκᾶν (3.7-9), μέ τά λόγια ἐκεῖνα τοῦ Ἅγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου πρός τούς Ἰουδαίους, πού πίστευαν ὅτι ἦταν ἐκλεκτοί λόγῳ τῆς καταγωγῆς τους ἀπό τόν Ἀβραὰμ καί ὡς ἐκ τούτου πνευματικὰ ἐξασφαλισμένοι. «Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; Ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καί μή ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τόν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεός ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται». Ἡ μετάνοια καί τά ἔργα σας θά σᾶς σώσουν, τούς φώναζε, καί ὄχι ἡ καταγωγή σας, γιατί ὁ Θεὸς μπορεῖ καί ἀπό τίς πέτρες νά βγάλει παιδιά τοῦ Ἀβραάμ. Ἡ ἀξίνα ὅμως εἶναι ἤδη ἕτοιμη καί ὅποιο δέντρο δέν κάνει καλό καρπό, κόβεται καί ρίχνεται στή φωτιά.
Μοῦ ἔρχεται στόν νοῦ ἡ περικοπή, κάθε φορά πού διαβάζω τίς ἀπρόσμενες ὁμολογίες πίστεως ἀπό κοσμικά πρόσωπα πού δέν μᾶς εἶχαν δώσει ὡς τώρα τέτοιες ἐνδείξεις. Μοῦ ἦρθε λοιπόν καί πάλι, διαβάζοντας τό πρόσφατο διαδικτυακό σχόλιο τοῦ γνωστοῦ σεισμολόγου Τσελέντη γιά τά εἰκονίσματα στά νοσοκομεῖα καί γιά τήν εὐρύτερη μετάλλαξη τῆς ἁγιοτόκου πατρίδας μας σέ…γενικευμένο Ἱσλαμαμπάντ. Ἕνα σχόλιο πού ἔγινε, τήν ὥρα πού oἱ φερόμενοι ὡς πνευματικοί ποιμένες καί ὅσοι ἀκόμη θά ἔπρεπε ex officio νά ἀντιδροῦν (καί γι’ αὐτό, ὅπως καί γιά ὅλα τά ἄλλα), σιωποῦν ἐδώ καί τόσο καιρό αἰδημόνως ἤ ἀκόμη χειρότερα ἐκτρέπονται καθημερινά σέ κακοδοξίες καί κενές νεοεποχίτικες ἀγαπολογίες (ποιός δέν θυμᾶται ἄραγε τόν τραγικό ἀρχιεπίσκοπο νά βγάζει τόν σταυρό του, γιά νά μήν ἐνοχληθοῦν οἱ δῆθεν πρόσφυγες, ἤ τίς πάμπολλες δηλώσεις μητροπολιτῶν μας ὑπέρ τῆς συνύπαρξης καί τῆς ἐνσωμάτωσης μέ τίς λαθρεποικιστικές ὀρδές πού κατακλύζουν τόν τόπο μας)! Τήν ὥρα πού προδίδουν τήν ὀρθόδοξη πίστη (σχεδόν εἰς πάντα πλέον) καί στηρίζουν ξεδιάντροπα τό ἀντίχριστο καθεστώς, ἐντεταγμένοι πλήρως στή νεοταξική τους ὑπηρεσία.
Τήν ίδια ώρα, κάποιοι ἄλλοι μέ παρρησία πού πραγματικά ἐκπλήσσει (καί συγκινεῖ), βγαίνουν δημόσια καί ὁμολογοῦν Χριστό, ὑπερασπίζονται τήν ἀλήθεια, διαπιστώνουν τά αὐτονόητα (θυμίζουμε ἄλλωστε ὅτι ὁ Τσελέντης λίγες ἑβδομάδες πρίν εἶχε διαμαρτυρηθεῖ καί γιά τις διακρίσεις σέ βάρος τῶν μή ἐμβολιασμένων σεισμοπαθῶν τῆς Κρήτης). Ἀδιάφοροι γιά τόν πόλεμο χλεύης καί εἰρωνίας ποὺ αὐτόματα ξεσπᾶ ἐναντίον τους (στήν προκείμενη περίπτωση βλ. ἐνδεικτικά τή χυδαία ἀντίδραση τοῦ ἀνεκδιήγητου Τατσόπουλου), ἄφοβοι ἀπέναντι στήν ἀνθρωποφαγική λύσσα τοῦ διαδικτύου καί τῶν ἐκκλησιομαχικῶν ΜΜΕ. Καί ἐνῶ οἱ δῆθεν «ἐκλεκτοί» κατασκανδαλίζουν τόν λαὸ μέ τή στάση τους, ἔρχονται κάποιοι ἄλλοι - κυριολεκτικὰ ἀπό τό πουθενά - καί μέ τή δική τους στάση τόν ἐμψυχώνουν. Ἀπό ἐκεῖ πού δέν τό περιμένεις, ἔρχεται ἡ ἔκπληξη, γιά νά γεμίσει κατά κάποιο τρόπο τό κενὸ καί νά ἀναπληρώσει τό ἔλλειμμα τῶν ἐκλεκτῶν πού καθημερινὰ ζυγίζονται, μετρῶνται καί εὑρίσκονται ἐλλιπεῖς. Καινούργια «παιδιά τοῦ Ἀβραὰμ» πλέον αὐτά. Πασιφανῶς βγαλμένα μέσα ἀπό τούς λίθους.
Ὅταν ἄλλωστε οἱ ἐνοχλημένοι Φαρισαῖοι ζητοῦσαν ἀπό τόν Χριστὸ νά ἐπιτιμήσει ὅσους τόν ὑμνοῦσαν ὡς Μεσσία, Ἐκεῖνος δέν τούς εἶχε πεῖ ξεκάθαρα ὅτι «ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται»; Ἐκεῖνος δέν τούς εἶπε γιά τή δοξολογία πού θά ἔρθει «ἐκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων»; Ἀφοῦ λοιπὸν τόσοι «φιλόσοφοι» ἐδείχθησαν ἄσοφοι, τόσοι καί τόσοι θεολόγοι ἐφάνησαν ἄλογοι καί τόσοι δεινοὶ συζητηταὶ ἐμωράνθησαν καί κατησχύνθησαν, ἔρχονται πλέον κάποιοι ἄλλοι, σέ ἀνύποπτο χρόνο, γιά νά ὁμολογήσουν Χριστό καί νά ἀφήσουν τά ἀλαζονικά «τέκνα τοῦ Ἀβραὰμ» ντροπιασμένα καί ἀναπολόγητα.
Ναί, θά ἔρθει καί ὁ Τσελέντης. Καί θά έρθουν καί ἄλλοι: γιατροί, καθηγητές, ἀθλητές, ἐπαγγελματίες, καλλιτέχνες. Καί ἄνθρωποι τῆς νύχτας θά ἔρθουν ἐπίσης καί κακόφημα πρόσωπα καί ἀκόμη «χειρότεροι». Ἤ μήπως δέν μᾶς εἶχε ἐπίσης ξεκάθαρα δηλώσει ὁ Χριστός ὅτι «οἱ τελῶναι καί αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»; Ἢ ξεχάσαμε ποιός ἦταν ὁ πρῶτος στήν Ἱστορία ὁλόκληρης τῆς Ἀνθρωπότητας πού ἄνοιξε τήν πόρτα τοῦ Παραδείσου καί εἰσῆλθε, «βαλλών κλεῖδα τό “μνήσθητί μου”»;
Ἔτσι ἀκριβῶς ἔχουν τά πράγματα. Ἀφοῦ οἱ ἄλλοι ἐσιώπησαν, πολλοί τέτοιοι θά ἔρθουν. Βγαλμένοι ἅπαντες μέσα ἀπό τούς λίθους. Καί ὕστερα θά σηκωθοῦν καί θά ὁμολογήσουν καί οἱ ἴδιοι οἱ λίθοι. Καί «οἱ λίθοι κεκράξονται»…
