ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἐφεσ. δ’ 14-17
14 Ἴνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης, 15 ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, 16 ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ᾿ ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ. 17 Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. θ’ 7-11
7 Ἤκουσε δὲ Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὰ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτοῦ πάντα, καὶ διηπόρει διὰ τὸ λέγεσθαι ὑπό τινων ὅτι Ἰωάννης ἐγήγερται ἐκ τῶν νεκρῶν, 8 ὑπό τινων δὲ ὅτι Ἠλίας ἐφάνη, ἄλλων δὲ ὅτι προφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη. 9 καὶ εἶπεν ὁ Ἡρῴδης· Ἰωάννην ἐγὼ ἀπεκεφάλισα· τίς δέ ἐστιν οὗτος περὶ οὗ ἐγὼ ἀκούω τοιαῦτα; καὶ ἐζήτει ἰδεῖν αὐτόν. 10 Καὶ ὑποστρέψαντες οἱ ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτῷ ὅσα ἐποίησαν. καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς ὑπεχώρησε κατ᾿ ἰδίαν εἰς τόπον ἔρημον πόλεως καλουμένης Βηθσαϊδά. 11 οἱ δὲ ὄχλοι γνόντες ἠκολούθησαν αὐτῷ, καὶ δεξάμενος αὐτοὺς ἐλάλει αὐτοῖς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Η ΕΠΙΒΑΤΗΝΗ
Στίς 14 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τῆς ὁσίας Παρασκευῆς τῆς νέας. Γεννήθηκε στό χωριό Ἐπιβᾶτες τῆς Σηλυβρίας τῆς Θράκης. Οἱ γονεῖς της ἦταν εὐγενεῖς και πλούσιοι, περισσότερο ὅμως ἔλαμπε ἡ εὐσέβειά τους. Ὅταν γεννήθηκε ἡ ἁγία, τήν βάπτισαν καί τῆς δίδαξαν κάθε ἀρετή. Σέ ἠλικία δέκα ἐτῶν πῆγε κάποτε στήν ἐκκλησία μέ τήν μητέρα της καί ἄκουσε τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου “ Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι”. Βγαίνοντας ἀπό τόν ναό συνάντησε ἕναν φτωχό καί κρυφά ἀπό τήν μητέρα της τοῦ ἔδωσε τά πολυτελῆ ροῦχα πού φοροῦσε. Ὅταν ἐπέστρεψε στό σπίτι της οἱ γονεῖς της τήν μάλωσαν καί τήν τιμώρησαν γι’ αὐτήν της τήν πράξη, τῆς ἀπαγόρευσαν δέ νά ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Ἐκείνη ὅμως δέν ἔδωσε σημασία στίς ἀπειλές τῶν γονέων της κι ἐπανέλαβε τό ἴδιο κι ἄλλες φορές. Τήν τιμώρησαν καί τήν φοβέρισαν πάλι, ἐκείνη δέ ἄφησε τούς γονεῖς καί τό σπίτι της μέ τίς ἀνέσεις του καί πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά δρέψει πνευματικούς καρπούς. Ἐπισκέφθηκε τούς λαμπρούς ναούς, προσκύνησε τά χαριτόβρυτα ἅγια λείψανα καί ἔλαβε τίς εὐχές τῶν ἁγίων ἀνδρῶν. Ἔπειτα πῆγε στήν Χαλκηδόνα καί μετά στήν Ἡράκλεια τοῦ Πόντου. Οἱ γονεῖς της τήν ἀναζητοῦσαν, ἀλλά δέν τήν βρῆκαν κι ἐπέστρεψαν στόν τόπο τους. Ἡ ἁγία βρῆκε στήν Ἡράκλεια ἕναν ναό τῆς Θεοτόκου καί πέρασε ἐκεῖ τέσσερα χρόνια μέ ἀγρυπνίες, νηστεῖες, προσευχές, δάκρυα, χαμαικοιτίες καί κάθε εἶδος ἀσκήσεως. Ἡ ὁσία ὅμως ποθοῦσε νά προσκυνήσει τούς ἁγίους Τόπους. Πράγματι πῆγε στά Ἱεροσόλυμα καί ἐπισκέφθηκε τά μέρη ὅπου πάτησε ὁ Κύριος. Κατόπιν πῆγε σέ ἕνα γυναικεῖο μοναστῆρι στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη, ὅπου συνέχισε τήν ὑπεράνθρωπη ἄσκησή της καί ξεπέρασε ὅλες τίς παγῖδες τοῦ διαβόλου. Ἡ καρδιά της ἦταν γεμάτη ἀπό ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τόν πλησίον, ἡ μεγαλύτερη ἀρετή της ὅμως ἦταν ἡ ταπεινοφροσύνη. Μετά ἀπό πολλά χρόνια ἐπέστρεψε στήν πατρίδα της μέ πολλές δυσκολίες καί ξαναπῆγε στήν Κωνσταντινούπολη. Τέλος ἀναχώρησε γιά ἕνα μέρος πού ὀνομαζόταν Καλλικράτεια καί μετά ἀπό δύο ἔτη παρέδωσε τήν ἁγία της ψυχή στόν Κύριο.
Μετά ἀπό πολλά χρόνια ἐτάφη κάποιος κοντά στήν ὁσία. Ἡ ἁγία τότε φάνηκε στόν ὕπνο ἑνός σεβάσμιου μοναχοῦ δύο καί τρεῖς φορές, λέγοντάς του νά πάρει το σῶμα τοῦ κεκοιμημένου, διότι δέν μποροῦσε νά ὑποφέρει τήν δυσωδία του. Ὁ μοναχός φανέρωσε στούς ἄλλους χριστιανούς ὅ,τι εἶδε καί σκάβοντας βρῆκαν τό ἅγιο λείψανό της ἄφθορο, τό σήκωσαν μέ πολλή εὐλάβεια καί τό πῆγαν στόν ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μέ θυμιάματα καί ὕμνους. Τά θαύματα πού συνέβαιναν εἶναι ἀμέτρητα. Τό χαριτόβρυτο λείψανό της βρισκόταν στό Βελιγράδι τῆς Σερβίας, κυριεύθηκε ὅμως ἡ πόλη ἀπό τούς Ἀγαρηνούς καί μεταφέρθηκε στήν Κωνσταντινούπολη. Τό 1641 τό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶχε ἕνα δυσβάστακτο χρέος· ὁ ἡγεμόνας τῆς Μοδοβλαχίας προσφέρθηκε νά τό ξεπληρώσει, μέ τήν συμφωνία νά τοῦ δώσουν τό λείψανο τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Πράγματι ὁ πατριάρχης τό ἔστειλε κρυφά τό Ἰάσιο καί τό ἀπέθεσαν στό μοναστῆρι τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὅπου βρίσκεται ἔως σήμερα καί ἐξακολουθεῖ νά ἐπιτελεῖ πάμπολλα θαύματα πρός δόξαν Θεοῦ.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος α΄)
Τῆς χαμαιζήλου τρυφῆς σοφῶς τὴν ἀπόλαυσιν, ὑπεριδοῦσα πρὸς θεῖα ἤρθης σκηνώματα, καὶ τῶν ἰάσεων τοῖς πιστοῖς πηγὴν κατέλιπες, τὸ ἱερόν σου σκῆνος Μῆτερ πανεύφημε, Ἐπιβατῶν τὸ καύχημα τὸ σεπτόν, καὶ βεβαία προστάτις Παρασκευή. Μὴ παύσῃ θερμῶς Χριστῷ τῷ Θεῷ, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσα.
Μεγαλυνάριον
Τὸν
τῆς ἐγκρατείας ὑπογραμμόν, καὶ τῆς ἐκκλησίας τὸν ἀένναον ποταμόν, τὴν
βρύουσαν κρήνην, ἰάσεων πελάγη, Παρασκευὴ τὴν θείαν σεπτῶς τιμήσωμεν.
