Η κακία είναι μεταδοτική. Πριν την εκφράσουμε με λόγια ή με έργα, κατοπτρίζεται στο πρόσωπό μας, στα μάτια μας και μεταδίδεται στην ψυχή του ανθρώπου, εναντίον του οποίου την τρέφουμε.
Αν ξερριζώσεις μέσα σου το πάθος που έχεις εναντίον του αδελφού σου, ξερριζώνεις το ίδιο πάθος και μέσα του. Αν ειρηνεύσεις, θα ειρηνεύση και εκείνος.
Πόσο στενή είναι η συνάφεια μεταξύ των ψυχών! Είχε δίκιο ο Απόστολος να λέγει: «Εσμεν αλλήλων μέλη» (Εφεσ. δ’ 25). «Εις άρτος, εν σώμα οι πολλοί έσμεν» (Α’ Κορ. ι’17).
Γι’ αυτόν τον λόγο η συνάφεια και η αλληλοκατανόηση των ψυχών είναι η βάση της επιτυχίας ή της αποτυχίας του κηρύγματος. Αν ο διάκονος του άμβωνος δεν μιλά μέσα από την καρδιά, αλλά υποκριτικά, οι ακροατές, σαν από ένστικτο, καταλαβαίνουν την ασυμφωνία ανάμεσα στα λόγια του και στην καρδιά του, στη ζωή του. Και δεν τα δέχονται, όπως θα τα δεχόταν αν εκείνος εφάρμοζε όσα διδάσκει.
Αληθινά, τι στενή επικοινωνία υφίσταται ανάμεσα στις ψυχές! Αυτός είναι ο λόγος που η αγαθή, καλοπροαίρετος και χριστιανική διάθεση, ιδίως δε τα καλά έργα, έχουν αντίκτυπο στις ψυχές των άλλων.
