Σεπτέμβριος 2021
Ἂν καθίσεις στὶς κερκίδες τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας καὶ δεῖς τοὺς ἀνθρώπους πῶς κινοῦνται στὸ θέατρο τῆς ζωῆς, θὰ σὲ πιάσει ἀπελπισία.
Εἶναι ἀντιμέτωποι μὲ ἕνα πλῆθος ἀπὸ στοιχεῖα, ποὺ θέλουν νὰ τούς καταστρέψουν, νὰ τούς ἐξαφανίσουν. Σὰν νὰ εἶναι ὅλα ἐνάντιά τους. Πλημμύρες, ξηρασίες, φωτιές, παγετοί, σεισμοί, ἄγρια ζῶα, μικρόβια, ἀρρώστιες, πεῖνες, φθορά, θάνατος.
Καὶ ἀγωνίζονται δημιουργῶντας πολιτισμό, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ σειρὰ του προκαλεῖ περισσότερα προβλήματα, ἀνταγωνισμούς, καταχρήσεις, πολέμους, οἰκολογικὲς καταστροφές. Καὶ προσπαθοῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ σώσουν τούς ἀνθρώπους καὶ τὴ φύση! Νομίζουν ὅτι εἶναι δυνατοί, παντοδύναμοι! Καὶ δημιουργοῦν ἐπιστήμη – φιλοσοφία – πολιτική – θρησκεία – παγκόσμιους ὀργανισμούς. Κι ὅμως τὰ πράγματα δὲν πηγαίνουν πρὸς τὸ καλύτερο. Ἴσως δὲν κατανόησαν ὅτι ἀπὸ μόνος του ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σώσει τὸν ἑαυτό του οὔτε τὴ γύρω φύση.
Μόνο οἱ πιστοί τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, κατανόησαν ὅτι ἀπὸ πουθενὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἔρθει ἡ βοήθεια καὶ ἡ ἀληθινὴ σωτηρία, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία λέει σέ μία εὐχή: «Οὐ τὴν ἐξ ἀνθρώπων ἀναμένοντες βοήθειαν, ἀλλὰ τὸ σὸν περιμένοντες ἔλεος καὶ τὴν σὴν ἀπεκδεχόμενοι σωτηρίαν».
Ἡ Παλαιὰ Διαθὴκη εἶναι κατηγορηματική: Ψαλμὸς 145, 3 «Μὴ πεποίθατε ἐπὶ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία… μακάριος, οὗ ὁ Θεὸς Ἰακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ». Ἱερεμίας 17, 5 «Ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ’ ἄνθρωπον… καὶ ἀπὸ Κυρίου ἀποστῇ ἡ καρδία αὐτοῦ.» «Καὶ εὐλογημένος ὁ ἄνθρωπος ὃς πέποιθεν ἐπὶ τῷ Κυρίῳ καὶ ὁ Κύριος ἐλπὶς αὐτοῦ».
Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ ἁπλά. Νὰ κατανοήσουμε ὅτι ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεὸς εἶναι ὁ παντοδύναμος καὶ πανάγαθος δημιουργός μας. Ἐμεῖς εἴμαστε κτίσματά του. Μεταπτωτικοὶ ἀπόγονοι τοῦ Ἀδὰμ, ἀποστατημένοι, ἀνίσχυροι. Ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, πολὺ λίγο μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσει, μέχρι καθόλου. Ὅλοι εἴμαστε φορτωμένοι μὲ πλῆθος προβλήματα καί βάσανα, καὶ πολὺ κουρασμένοι. Ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει ὀντολογικά, καὶ σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ στὴ μέλλουσα, εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἄλλωστε, τὸ φωνάζει: Ματθ. 11, 28 «Δεῦτε πρὸς με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς”
Ὁ πιστὸς εἶναι ἔξυπνος ἄνθρωπος. Προσπαθεῖ, ἀγωνίζεται μέχρις ἐκεῖ ποὺ μπορεῖ. Ξέρει τὰ ἀνθρώπινα ὅρια. Τὰ ὑπόλοιπα τὰ ἀφήνει στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μπορεῖ τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ εἶναι ξεκούραστος, χαρούμενος, χωρὶς λύπη, θλίψη, ἄγχος, ἀγωνία, ταραχή. «Ἑαυτούς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωήν” τὰ παραθέτει στὸν Θεὸ καὶ ἔχει τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ!
Ἂς γίνουμε ἔξυπνοι ἄνθρωποι!…
Μὲ κάθε εὐλογία καὶ εὐχή,
