Ἐκεὶ λένε ὅτι θέλουν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν πάλι, στὴν «κανονικότητα» δηλαδή στὴν παρά φύσιν ἀθλιότητα. Αὐτὴ εἶναι ἡ κανονικότης ποὺ ἐλπίζουν. Θὰ τὸ περιορίσουμε στὸ ἐκκλησιαστικὸ μέρος, ὄχι ὅτι ἡ ζωὴ χωρίζεται σὲ ἀνεξάρτητα κουτάκια, ἀλλὰ μιὰ ποὺ ἐξετάζουμε ἀνακοίνωσι ἱεραρχῶν τουλάχιστον γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ εἶναι ὑποχρεωμένοι καὶ νὰ γνωρίζουν καὶ νὰ ἀκολουθοῦν τὴν ὁδὸ τῶν πατέρων καὶ τῶν γραφῶν.
Ἄς ξαναθυμηθουμε τὰ λόγια τους:
«Ἡ ἐλπίδα ἔχει ἀνατείλει γιά ἐπιστροφή στήν κανονικότητα, ἀλλά, κυρίως, γιά τήν ἀνεμπόδιστη συμμετοχή στά Θεῖα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κορύφωση τήν Κοινωνία ὅλων μας κατά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας».
Παραδέχονται γραπτῶς, ὅπως βλέπετε, ὅτι ἡ συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς ἐκκλησίας μας εἶναι ἐμποδισμένη. Καὶ στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Φυσικὰ αὐτὸ δὲν εἶναι κάτι νέο, ὅλοι τὸ ζοῦμε καὶ τὸ γνωρίζουμε. Ὅταν κλείνουν οἱ ναοὶ, ὅταν ἀπαγορεύεται ἡ εἴσοδος σ᾿ αὐτούς, ὅταν ἡ Θεία Κοινωνία θεωρεῖται αἰτία μολυσμοῦ, ὅταν λειτουργοῦν μόνο ὁ ἱερεῦς καὶ ὁ ψάλτης χωρὶς λαό, ὅταν μόνο κηδεῖες ἐπιτρέπονται, ὅλοι βλέπουν ὅτι τὰ μυστήρια ἐμποδίζονται. Τὸ νέο εἶναι ὅτι ἐγγράφως πλέον τὸ παραδέχονται.
Δὲν ἀναφερόμαστε ἐδὼ γιὰ τὸν ἐξευτελισμὸ τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως, οὔτε οἱ ἱεράρχες ἀναφέρονται σ᾿ αὐτό. Ἀναφέρονται στὴν «ἀνεμπόδιστη συμμετοχή» τῶν πιστῶν στὰ τελούμενα μυστήρια. Δηλαδὴ δὲν ἀναφέρονται στὴν ἀποϊεροποίησι τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν τελουμένων ἐκεὶ μέσα. Δὲν ἀναφέρονται στὴν οἰκτρὴ εἰκόνα λειτουργῶν ποὺ ἱερουργοῦν μὲ καλυμένα πρόσωπα καὶ γάντια, ἤ πιστῶν ποὺ παριστάνουν ὅτι προσκυνοῦν καὶ φιλοῦν εἰκόνες ἤ ὅτι κοινωνοῦν φορῶντας μουρίδες. «Ἀνεμπόδιστη συμμετοχή» ἐννοοῦν τὴν μηχανικὴ παράστασι κατὰ τὴν τέλεσι τῶν μυστηρίων, ἀνεξαρτήτως τῶν συνθηκῶν ποὺ θὰ ἐπικρατοῦν στὸν ναό.
Δηλαδὴ ἡ ἄλωσις τοῦ χώρου τοῦ ναοῦ, ποὺ ἀπὸ μυσταγωγικὸς χῶρος Θείας παρουσίας καὶ ἐνέργειας ἔχει μετατραπεῖ σὲ κοινὸ χῶρο ὑγειονομικῆς καὶ ἀστυνομικῆς ἐπιτηρήσεως δὲν πρόκειται νὰ σταματήσῃ.
Θὰ συνεχίσουν ἐκεὶ μέσα νὰ ἐφαρμόζονται οἱ κρατικὲς ΚΥΑ, ὅπως θὰ μεταβάλλονται ἐκάστοτε ἀπὸ τὴν πορεία τοῦ σχεδιασμοῦ τῶν κρατούντων...
Αὐτὸ ποὺ δὲν λένε, αὐτὸ ποὺ δὲν θέλουν νὰ παραδεχτοῦν οἱ Ἱεράρχες, εἶναι ὅτι γιὰ τὴν κατάστασι αὐτὴν εἶναι οἱ πρῶτοι καὶ κύριοι αἵτιοι. Αὐτοὶ ὁδήγησαν τὴν ἐκκλησία στὴν πλήρη ὑποδούλωσί της ἄνευ ὅρων στοὺς ἐλεεινοὺς κρατοῦντες. Αὐτοὶ μεθόδευσαν τὴν παραπλάνησι τοῦ λαοῦ χρησιμοποιῶντας ἐφιάλτες ψαλτογιατροὺς ποὺ κλαψούριζαν γιὰ νὰ συγκινήσουν τοὺς ἀφελεῖς. Αὐτοὶ ἐπρότειναν τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν πρὶν ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες. Αὐτοὶ δήλωναν ὅτι ἀπροϋπόθετα θὰ ἐκτελοῦν κάθε ἐντολὴ τῆς πολιτείας. Αὐτοὶ ἔβαλαν τοὺς ἴδιους ψαλτογιατροὺς καὶ τοὺς συνεργάτες τους νὰ συντάξουν τὸ ἀναίσχυντο κείμενο τους ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ (19.7.2021). Αὐτοὶ εἶναι οἱ προδότες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ φθορεῖς τῆς πίστεως.
Καὶ γιατὶ ὅλα αὐτά; Γιατὶ τὶς ἐλπίδες τους συνήθως τὶς ἔχουν στοὺς ἀνθρώπους. Στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας, στοὺς ἀνθρώπους τοῦ χρήματος, στοὺς ἰσχυροὺς, διασήμους καὶ λαμπροὺς. Ποιὸς δὲν τὰ ξέρει αὐτά; Ποιὸς δὲν τὰ βλέπει; Προστασία καὶ χρῆμα δὲν τοὺς ὑπόσχονται οἱ κυβερνητικοὶ ἀρκεῖ νὰ κάνουν προπαγάνδα γιὰ τὰ ἐμβόλια; Οἱ συναντήσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ τῶν ἄλλων παραγόντων μὲ διαφόρους δεσποτάδες, ποὺ μάλιστα ἔλαβαν καὶ μεγάλη δημοσιότητα, γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔγιναν; Γιὰ νὰ δείξουν στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία εἶναι ἀπολύτως εὐθυγραμισμένη καὶ δουλικὰ ὑπάκουη στὰ κελεύσματα τῆς ἐξουσίας, ὥστε νὰ πέσει τὸ ἡθικὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀκολουθήσουν μοιρολατρικὰ τὴν προγραμματισμένη πορεία τῶν ἐμβολιασμῶν.
«Ὁ γὰρ ἐπ' ἄνθρωπον ἐλπίζων, ἢ ἐπ' ἄλλο τι τῶν κατὰ τὸν βίον μετεωριζόμενος, οἷον ἐπὶ δυναστείαν, ἢ χρήματα, ἤ τι τῶν παρὰ τοῖς πολλοῖς νομιζομένων εἶναι λαμπρῶν, οὐ δύναται εἰπεῖν· Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα. Παράγγελμα γάρ ἐστι, μὴ ἐλπίζειν ἐπ' ἄρχοντας· καὶ, Ἐπικατάρατος ἄνθρωπος, ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ' ἄνθρωπον. Ὥσπερ οὐδὲ σέβειν ἄλλο τι παρὰ τὸν Θεὸν προσῆκεν, οὕτως οὐδὲ ἐπὶ ἄλλον ἐλπίζειν ἢ ἐπὶ τὸν Θεὸν τῶν πάντων Κύριον». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG29 232
Νά γιατὶ δὲν μποροῦν νὰ ποῦν «Θεέ μου σὲ ἐσένα ἤλπισα». Νὰ γιατὶ ἐλπίζουν στὰ λεφτά καὶ στοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς καὶ προδίδουν τὴν πίστι. «Δὲν ἀρμόζει νὰ ἐλπίζουν σὲ τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο στὸν Θεό, οὔτε νὰ σέβονται τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο τὸν ἀληθινό Θεό», λέει ὁ Μέγας Βασίλειος. Βλέπουμε ὅμως ξεκάθαρα ὅτι δὲν ἐλπίζουν στὸν Θεό, τὸ γράφουν μόνοι τους, στὰ ἐμβόλια ἐλπίζουν. Βλέπουμε ἐπίσης ξεκάθαρα ὅτι δὲν σέβονται τὴν ὀρθόδοξη πίστι καὶ τὸν ἕνα Θεὸ, τὸ φανερώνουν μόνοι τους στὰ Κολυμπάρια καὶ στοὺς συμφυρμούς τους μὲ τοὺς πάσης φύσεως αἱρετικοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους.
Αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ δὲν ὑπάρχει προσωπικὴ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ. Ὅπως βλέπουμε ὅλα εἶναι τυπικά, προσχηματικά. Γιὰ νὰ γίνει κανεὶς δεσπότης χρειάζονται τυπικὰ προσόντα καὶ εὐθυγράμμισις μὲ τὰ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς ἐκκλησίας κυκλώματα. Χρειάζονται προστάτες ἰσχυροί, τοῦ χρήματος καὶ τῆς ἐξουσίας. «Ξέρεις τί ἔχω κάμει γιὰ νά τὸ κρεμάσω αὐτό ἐδώ;» ἔλεγε δέσποτας σὲ γνωστό του δείχνοντας τὸ ἀρχιερατικὸ ἐγκόλπιό του ...
Ἔχει κάνει πολλὰ, ἔχει χτυπήσει πόρτες, ἔχει ζητήσει προστασία, ὑποστήριξι ἀπὸ ἰσχυροὺς μὲ ἐπιρροὴ καὶ δύναμι καὶ τὰ ἔχει καταφέρει, ἀλλά… Ἀλλὰ ἔχει χάσει τὴν ἀξιοπρέπειά του τὴν ἱερατική. Πῶς θὰ βγῇ νὰ ὑποστηρίξῃ τὸ συμφέρον τῆς ἐκκλησίας ὅταν αὐτὴ ταπεινώνεται καὶ χτυπιέται ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου; Ἀπὸ τοὺς ἴδιους ἤ ἀπὸ τοὺς ὁμοίους αὐτῶν ποὺ ἐργάστηκαν γιὰ νὰ ἀνέβῃ στὸν ἀρχιερατικὸ θρόνο; Γιὰ ποιὰ ἐλπίδα λοιπὸν στὸν Θεό νὰ μιλήσῃ, ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος; Οἱ πράξεις του εἶναι καταγεγραμμένες καὶ οὐδὲν κρυφόν…
Μόνον ὅποιος ἔχει γνωρίσει στὸν ἑαυτό του τὸ ὄφελος τῆς γνήσιας ἐλπίδας στὸ Θεό, ὅπως ὁ Δαυΐδ, μὲ ἀνάλογο ζῆλο παρακαλεῖ τὸν λαό λέγοντας «Ἐλπίσατε στὸν Θεό ὅλοι οἱ λαοί, ἀνοίξτε μπροστά του τὶς καρδιές σας».
«Ἐν ἑαυτῷ δὲ γνοὺς τὸ ὄφελος τῆς γνησίας ἐπὶ Θεὸν ἐλπίδος, ἐπὶ τὸν ἴσον ἑαυτοῦ ζῆλον παρακαλεῖ τὸν λαὸν, λέγων· Ἐλπίσατε ἐπ' αὐτὸν, πᾶσα συναγωγὴ λαῶν, ἐκχέατε ἐνώπιον αὐτοῦ τὰς καρδίας ὑμῶν». ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG29 477
Αὐτοὶ ποὺ ἤλπισαν στοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς ἄρχοντες γιὰ νὰ λάβουν ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, πῶς τώρα θὰ ἐλπίσουν στὸν Θεό; Πότε εἶδαν μέσα τους τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐλπίδας στὸν Θεό; Ποτέ.
Ὅταν δὲν σέβεσαι καὶ δὲν φοβᾶσαι τὸν ἴδιο τὸν Θεό θὰ σεβαστεῖς τὸν Ναό ἤ τὸν συνάνθρωπο, ποὺ καὶ αὐτὸς εἶναι ναὸς τοῦ ἁγίου Πνεύματος;
Ὅπως παρέδωσαν τοῦς χειροποίητους ναοὺς στὶς διαθέσεις τῶν δαιμονανθρώπων τῆς ἐξουσίας ἔτσι παραδίδουν καὶ τώρα τοὺς ἀνθρώπινους ναοὺς, τὰ κατοικητήρια τοῦ ἁγίου Πνεύματος, στοὺς ἴδιους δαιμονανθρώπους.
Μπῆκαν στὶς ἐκκλησιές, ἔβαλαν κορδελάκια, ἔθεσαν ὅρους καὶ περιορισμοὺς, ἀπαγόρευσαν εἴσοδο, ἔκαμαν ὅλες τὶς ἀσχήμιες ποὺ ζοῦμε τώρα καὶ ἑνάμισι χρόνο. Καὶ δὲν τὰ ἔκαμαν τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου εἰσβάλοντας, ἐκβιάζοντας, σφάζοντας καὶ χτυπῶντας, ὥστε νὰ εἶναι φανερὸς ὁ διωγμός. Ὄχι, βέβαια. Αὐτὰ τὰ ἔκαναν παληά. Οὔτε ἤρθαν οἱ ἴδιοι οἱ δαίμονες νὰ ἐκτελέσουν αὐτὸ τὸ ἔργο. Τώρα ἔβαλαν τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἱερεῖς νὰ ἐπιτελέσουν τὸ πρόσταγμα τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐξ ἄλλου δὲν θὰ μποροῦσαν οἱ δαίμονες νὰ τὸ κάνουν αὐτό.
Μπορεῖ ὁ διάβολος νὰ πάρει τὸ ἅγιο δισκοπότηρο καὶ νὰ βγαίνει στὴν ὡραία πύλη φορῶντας «μάσκα» καὶ, λέγοντας «Μετὰ φόβου Θεοῦ πίστεως καὶ ἁγάπης προσέλθετε», νὰ γελοιοποιῇ τὸ μυστήριο; Δὲν μπορεῖ. Δὲν ἔχει ἐξουσία. Τρέμει τὴν Θεία κοινωνία. Δὲν πλησιάζει. Ἐξ ἄλλου, ποιός θὰ τὸν ἄκουγε;
Μπορεῖ ὁ δαίμονας νὰ βγῇ καὶ νὰ λέῃ «Μὴν πάτε στὴ Θεία Λειτουργία. Καθῆστε στὸ σπίτι σας. Δεῖτε την ἀπὸ τὴν τηλεόρασι. Τὸ ἴδιο εἶναι;» Ποιὸς θὰ τὸν ἄκουγε; Βγαίνουν ὅμως ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς καὶ τὰ λένε αὐτά.
Οἱ ἴδιοι βγαίνουν τώρα καὶ παραδίδουν τοὺς ἔμψυχους ναοὺς τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἀνθρώπους, στὶς ὀρέξεις τῶν δαιμονανθρώπων. Πόρτα καὶ εἴσοδος τὰ ἐμβόλια. «Τὸ ἐμβόλιο εἶναι εὐλογία Θεοῦ» λέει ὁ ἕνας. «Ἤ τὸ ἐμβόλιο ἤ ὁ τάφος» λέει ὁ ἄλλος. «Ἄν κατέβαινε ὁ Χριστὸς θὰ ἔκανε τὸ ἐμβόλιο»!!! ἰσχυρίζεται ἄλλος. Πρόσχημα ἡ ὑγεία τῶν σωμάτων. Στὸχος ἡ πλήρης ὑποδούλωσις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ δημιουργία τοῦ μετανθρώπου. Δὲν ἦταν καλὸς ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔφτιαξε ὁ Θεός. Εἶχε ἀτέλειες. Ἔλλείψεις καὶ λάθη. Ἦταν προβληματικός. Καὶ, κυρίως, ἦταν ἐλεύθερος. Τώρα ἀναλαμβάνει ὁ σατανὰς διὰ τῶν ὀργάνων του νὰ «βελτιώσῃ» τὴν δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Νὰ τὴν κάμη καλύτερα ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ποιοὺς βάζει νὰ προπαγανδίζουν τὸ ἔργο του. Τοὺς λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου.!!! Δὲν ἀντιλαβάνονται τὴν ὕβρι;
Ἐλπίζω νὰ εἶμαι ἀπλῶς μουρλὸς καὶ γκαβὸς καὶ ψεκασμένος καὶ νὰ τὰ βλέπω ἔτσι. Θὰ εἶναι εὐχῆς ἔργον κάτι τέτοιο. Ἕνας βλαμένος ἀκόμη στοὺς τόσους ποὺ ὑπάρχουν δὲν ἀλλάζει τοὺς συσχετισμούς. Θὰ ἔχω σίγουρα καὶ τὴν συμπάθεια καὶ τὶς προσευχές, τόσων ἁγίων ἀρχιερέων καὶ ἱερέων ποὺ ἀνέχονται τὶς χαζομάρες καὶ ἐνίοτε τὶς ὕβρεις μου. Γνωρίζω ὅτι δὲν παρεξηγοῦν, ὅτι μακροθυμοῦν καὶ ὑπομένουν ὡς γνήσιοι μαθητές τοῦ Κυρίου. Εἰδικὰ ὅταν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ βλαμένους…
Πάντως, δὲν μπορῶ νὰ χωνέψω αὐτὴ τὴν κατάστασι μὲ τὴν διαπόμπευσι ἀκόμη καὶ τῆς Θείας κοινωνίας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μὲ παρασύρουν οἱ Πατέρες, ποὺ ἔχω τὸ βίτσιο νὰ διαβάζω, καὶ ἐνίοτε ἐκτροχιάζομαι.
Λέει πχ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Ὁ ἴδιος ὁ Λόγος δώρησε τὸ σῶμα του γιὰ χάρι μας, γιὰ νὰ μὴν εἶναι σὲ ἄνθρωπο ἡ πίστις καὶ ἡ ἐλπίδα μας, ἀλλὰ σὲ αὐτὸν τὸν Θεό Λόγο».
«Ἀλλ' αὐτὸς ὁ Λόγος τὸ ἴδιον σῶμα προσήνεγκεν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα μὴ εἰς ἄνθρωπον ἡ πίστις καὶ ἡ ἐλπὶς, ἀλλ' εἰς αὐτὸν τὸν Θεὸν Λόγον τὴν πίστιν ἔχωμεν». ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ PG26 1088
Πῶς νὰ τὸ παραβλέψουμε τώρα αὐτό; Τί νὰ σκεφτοῦμε γιὰ τὸν ἱερέα ἤ ἀρχιερέα ποὺ ἐνῷ κρατάει στὰ χέρια του τὸ ἴδιο τὸ σῶμα τοῦ Θεοῦ Λόγου μὲ τὴν ἐμφάνησί του, μουροκαλυμένος, ἀποδεικνύει τὸν φόβο του καὶ τὴν ἔλλειψι πίστεως· μὲ τὰ λόγια του δὲ καὶ τὶς πράξεις του ὅτι ἐλπίζει στοὺς ἀνθρώπους καὶ στὰ ἐμβόλιά τους;
Τί νὰ κάνει ὁ δυστυχής βλαμένος; Ἤ πρέπει νὰ σταματήσῃ νὰ ἀκούει τοὺς ἁγίους καὶ νὰ ἀκολουθήσῃ μακάριος καὶ ὑπάκουος ὅ,τι λέει ὁ διάβολος διὰ τῶν κυβερνώντων ὀργάνων του, ὅ,τι διασαλπίζουν στὰ πέρατα τῆς γῆς οἱ καλοπληρωμένοι δημοσιογραφοῦντες (δουλειὲς μὲ φοῦντες, ἄλλα 20 ἐκατομυριάκια τῶν φορολογουμένων μοιράστηκαν πρὸ ὁλίγου), καὶ ὅ,τι κηρύττουν οἱ ἀπολύτως ὑποτεταγμένοι μηδήσαντες ἐκκλησιαστικοὶ «ἄρχοντες»· ἤ νὰ συνεχίσῃ νὰ ταράσσει τοὺς μακαρίους κύκλους τοῦ κοπαδιοῦ καὶ τῶν ποιμένων φωνασκῶν καὶ θορυβῶν; Στὴν πρώτη περίπτωσι ἔχει τὴ σιγουριὰ τοῦ πλήθους καὶ τὴν ἐξασφάλισι τῶν ξυλοκεράτων ποὺ μοιράζονται στὴν χώρα τῶν πονηρῶν πολιτῶν. Στὴν δεύτερη, ὅσα δεινὰ καὶ νὰ ὑποστῇ, ἵσως δεχθῇ στὴν πλάτη ἕνα χτύπημα κατανοήσεως ἀπὸ τὸ χέρι ἐκείνων ποὺ σήκωσαν τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας, τὴν θλίψι τὴν μεγάλη, καὶ δὲν προσκύνησαν τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν τοῦ συγχρόνου καὶ τοῦ μόνιμου καὶ τοῦ παντοτινοῦ Ναβουχοδονόσωρα.
Ἄσε ποὺ δὲν εἶναι ἀκίνδυνο τὸ νὰ παριστάνεις τὸν ἀνήξερο ὑπάκουο. Ὁ Θεὸς ἔδωσε σὲ κάθε ἄνθρωπο τὴν διάκρισι νὰ μπορεῖ νὰ καταλαβαίνῃ τί γίνεται γύρω του. Σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸν ἄπειρο ποιμένα, τὸν ψιλοάσχετο, τὴν σκιντζή τῆς πίστεως καὶ δέχεται κάθε ψευτοθεωρία καὶ μπούρδα ποὺ λέει ὡς ἀληθινή, «κολασθήσεται», θὰ τιμωρηθῇ. Ἔτσι λέει ὁ Μέγας Βασίλειος:
«Πᾶς ἄνθρωπος, τὸ διακρίνειν παρὰ Θεοῦ εἰληφὼς, κολασθήσεται, ἐξακολουθήσας ἀπείρῳ ποιμένι, καὶ ψευδῆ δόξαν ὡς ἀληθῆ δεξάμενος· Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG26 1321
Τί κάνουμε τώρα; Ποιὸν ἀκολουθοῦμε; Τὸν Μέγα Βασίλειο ἤ τὸν … τάδε δέσποτα ἤ παπά ποὺ διαβεβαιώνει τὰ δικά του; Βλέπετε τὰ διλήματα καὶ προβλήματα τῶν βλαμένων ποὺ παίρνουν στὰ σοβαρά τοὺς ἁγίους;
Ὁ ὀρίζοντας τοῦ βίου μας εἶναι ὁ θάνατος ὁ σωματικὸς, διδάσκει ὁ Κύριος καὶ οἱ ἅγιοι, καὶ ὅποιος θέλει νὰ τοὺς ἀκολουθῇ ὀφείλει νὰ τὸν ἔχει καθημερινὰ πρὸ ὀφθαλμῶν ὡς θύρα τῆς ὄντως ζωῆς. Διαφορετικὰ δὲν θὰ ἀντέξῃ στὶς δαιμονικὲς πιέσεις ποὺ συνέχεια θὰ μεγαλώνουν. Ἡ μετάνοια δὲν εἶναι ἡ ἀπλή ἐξομολόγησις τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν ἀνομημάτων μας, ἀλλὰ ἡ συνολικὴ ἀλλαγή τοῦ τρόπου ποὺ βλέπουμε τὸν κόσμο. Χωρὶς τέτοια μετάνοια δὲν ὑπάρχει μαθητεία στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἁγίους. Ἔτσι ἀκούω καὶ λένε οἱ ἅγιοι:
«Μετάνοια σημαίνει ριζικὴ ἀλλαγὴ τῆς νοερᾶς μας προσεγγίσεως πρὸς τὴν ζωή ἐν γένει ... Ἔτσι ἀρχίζει ἡ μετάνοιά μας, ποὺ δὲν ἔχει τέλος πάνω στὴ γῆ. Τὸ τέλος εἶναι ἡ τελεία ὁμοίωσις πρὸς τὸν Χριστὸ-Θεὸ ὁ Ὁποῖος ἀνέβηκε πρὸς τὸν Πατέρα». ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ: ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ. ἐκδ. 8η Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2020. σελ. 103
Διαφορετικὰ θὰ παραμένουμε πειθήνιοι ἀκόλουθοι τῆς θρησκευτικῆς ἀγυρτείας ποὺ τείνει νὰ κατακλύσῃ τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπαιτεῖ ἀπόλυτη ὑπακοὴ καὶ παραίτησι ἀπὸ τὴν εὐθύνη ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.
Καὶ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ ἱερεῖς εἴμαστε, ἔν τινι μέτρῳ ὁ καθείς, συνυπεύθυνοι:
«Τὸ γὰρ κατὰ τὰς καρδίας ἡμῶν λαμβάνειν ἄρχοντας οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν, ἀλλ' ἢ τοῦτο, ὅτι προημαρτηκότες τοιούτου τοῦ προεστηκότος ἐτύχομεν, κἄν τε τῶν ἱερωμένων ᾖ τις, κἄν τε τῶν τὰς κοσμικὰς διεπόντων ἐξουσίας». ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (στὸ TLG, ἀπὸ Dumortier, J. (Ed) Paris: Cerf, 1981, 1, 4, 80)
Δηλαδὴ ἔχουν προηγηθῇ οἱ δικὲς μας ἁμαρτίες γιὰ νὰ παραχωρηθῇ νὰ ἔχουμε τέτοιους ἄρχοντες, τέτοιους ἱερωμένους καὶ τέτοιες κοσμικὲς ἐξουσίες. Τί κάνουμε τόσα χρόνια ὅλοι μας; Βόλεμα καὶ καλοπέρασι καὶ ὑλοφροσύνη καὶ ἔπαρσις δὲν εἶναι τὰ ἰδανικά μας; Κάθε ἁμαρτία καὶ κάθε διαστροφὴ δὲν εἶναι ἡ πράξις μας καὶ ὡς προσώπων καὶ συνολικὰ ὡς κοινωνίας; Ἔ!, μὴν παραξενευόμεθα τώρα ποὺ πλάκωσαν καὶ οἱ ἐξουσιομανείς γύφτοι καὶ ἀπαιτοῦν ὑπακοή καὶ τὸ μπρατσάκι ἔτοιμο. Σὲ λίγο θὰ ζητήσουν καὶ ἄλλα. Ἤδη ἐπιθυμοῦν τὰ δωδεκάχρονα, οἱ ὑγειονομικοὶ «παιδεραστές»-ἡρώδηδες, ὅπως ἐκπαιδεύουν τὰ νήπια στὴν διαφθορὰ οἱ φθορεῖς τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας.
Αὐτὸ, βέβαια, σημαίνει ὅτι ἔχουμε διπλό χρέος νὰ ξεσηκωθοῦμε καὶ νὰ ἀντιδράσουμε, ὡς συνυπεύθυνοι στὴν παροῦσα προϊοῦσα ἐξαθλίωσι.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 4.8.2021
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/08/blog-post_115.html#more
Δείτε το Α΄μέρος ΕΔΩ
