Δια μέσου των αιώνων όλοι οι άγιοι υπέστησαν πολλά και υπέμειναν πολλά. Όλα αυτά είναι συνυφασμένα με την πορεία μας στον δρόμο του Θεού και είναι μέσα στο όλο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία μας.
Κάθε χριστιανός να το πάρει απόφαση ότι πρέπει να συμφιλιωθεί με αυτά. Χρειάζεται να βάλουμε τον εαυτό μας μέσα στην πρόνοια του Θεού και να είμαστε πιασμένοι από το έλεος του Θεού. Επιτρέπει ο Θεός να πάθουμε, αλλά τελικά το έλεός του μας σώζει. Είναι άπειρο το έλεος του Θεού και δεν εμποδίζεται από καμιά αμαρτία μας, εφόσον εμείς έτσι πιστεύουμε και τρέχουμε στον Χριστό με τέτοια πεποίθηση.
Για τον καθένα είναι η αγιότητα. Δεν εμποδίζεται κανείς από την αγιότητα, ούτε είναι για κάποιους εκλεκτούς μόνο. Είναι για όλους τους χριστιανούς, άλλο τώρα πού θα φθάσει ο καθένας, πόσο θα ευλογηθεί· αλλά αυτός είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής.
Υπάρχουν δύο δρόμοι μέσα στην Εκκλησία, και θα διαλέξει ο καθένας αυτόν που θέλει και μπορεί να ακολουθήσει – τον δρόμο της μοναχικής ζωής ή του εγγάμου βίου, όπως ο άγιος Σπυρίδων – αλλά τελικά και οι δύο είναι δρόμοι που οδηγούν στην αγιότητα, δρόμοι που καλείται ο καθένας να τους ζήσει με αγία ζωή. Εκείνο που βλάπτει, ζημιώνει και κάνει μεγάλο κακό είναι ότι ο καθένας σήμερα κουμαντάρει τον εαυτό του.
Αν αφεθούμε στην πρόνοια του Θεού, ο Θεός που μας γνωρίζει ξέρει πώς θα οδηγήσει τον καθένα μας εκεί που βαθύτερα ποθεί η ψυχή του αλλά δεν ξέρει πώς θα φτάσει εκεί.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2017”, σελ. 128, 371.
