"Να γνωρίζεις: Η ζωή του ανθρώπου είναι περισσότερον ακανθόσπαρτος παρά ανθόσπαρτος.
-Γέροντα, σας παρακαλώ πολύ πείτε μου, όταν βρεθώ σε δύσκολες στιγμές, σκοτίσεως του λογισμού ή μεγάλης λύπης, για να υπομείνω, να μη πάθει τίποτα το μυαλό μου, τι προσευχή πρέπει να κάνω για να βοηθηθώ;
-Το "Πιστεύω" να λες, κόρη. Αλλά, αργά και να το αισθάνεσαι.
Κάθε μία λέξη του να φθάνει βαθιά στην καρδιά σου, όχι τυπικά και ξηρά.
Εγώ το λέγω πολλές φορές την ημέρα 5-6 και περισσότερες. Στο δρόμο, παντού όταν περπατώ, λέγω το "Πιστεύω".
Όταν ένας λογισμός μου έλθει, το Πιστεύω λέγω και φεύγει.
Να προσέχεις να μη θιγή το πνευματικό μέρος και όλα τα άλλα περνούνε.
Σε όλους να φαίνεσαι πως δεν ξέρεις τίποτα. Είναι πιο ασφαλισμένος ο άνθρωπος εις την αφάνειαν και την ταπείνωσην.
Κάθε φορά σου το λέγω, διότι είναι βασικό:
Ποτέ με λύπη μη δέσεις το νου σου ό,τι και να γίνει. Ακόμη και σφάλμα και αμαρτία.
Σφάλματα και πτώσεις γίνονται, αλλά συγχωρούνται όταν μετανοήσει ο άνθρωπος.
Η αμετανοησία μόνον δεν συγχωρείται..."
-Γέροντα, σας παρακαλώ πολύ πείτε μου, όταν βρεθώ σε δύσκολες στιγμές, σκοτίσεως του λογισμού ή μεγάλης λύπης, για να υπομείνω, να μη πάθει τίποτα το μυαλό μου, τι προσευχή πρέπει να κάνω για να βοηθηθώ;
-Το "Πιστεύω" να λες, κόρη. Αλλά, αργά και να το αισθάνεσαι.
Κάθε μία λέξη του να φθάνει βαθιά στην καρδιά σου, όχι τυπικά και ξηρά.
Εγώ το λέγω πολλές φορές την ημέρα 5-6 και περισσότερες. Στο δρόμο, παντού όταν περπατώ, λέγω το "Πιστεύω".
Όταν ένας λογισμός μου έλθει, το Πιστεύω λέγω και φεύγει.
Να προσέχεις να μη θιγή το πνευματικό μέρος και όλα τα άλλα περνούνε.
Σε όλους να φαίνεσαι πως δεν ξέρεις τίποτα. Είναι πιο ασφαλισμένος ο άνθρωπος εις την αφάνειαν και την ταπείνωσην.
Κάθε φορά σου το λέγω, διότι είναι βασικό:
Ποτέ με λύπη μη δέσεις το νου σου ό,τι και να γίνει. Ακόμη και σφάλμα και αμαρτία.
Σφάλματα και πτώσεις γίνονται, αλλά συγχωρούνται όταν μετανοήσει ο άνθρωπος.
Η αμετανοησία μόνον δεν συγχωρείται..."
