Η Μετάνοια έχει αρχή, μέση και τέλος την ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ.
Μετανούμε διότι βλάπτουμε με την διαρκή αμαρτωλότητα μας τον εαυτό μας σαν Εικόνα του Θεού αλλά και τον πλησίον μας.
Αυτό το Μυστήριο της Μετανοίας από την μία μας αποκαλύπτει το βάθος της Αμαρτίας μας που φαίνεται στην αρχή ως Πράξη, όμως ο διαρκής φωτισμός του Αγίου Πνεύματος, μας την αποκαλύπτει βαθμιαία, σαν λογισμό που προηγήθηκε της πράξης αργότερα σαν επιθυμία που γέννησε τον λογισμό και στην ωριμότητα σαν δαιμονική συνουσία του Πνεύματος μας με τα πονηρά πνεύματα και τέλος σαν δαιμονική εξουσία.
Γι αυτό ο Απ. Παύλος μας διδάσκει, ότι ο αγώνας μας είναι ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ (δαίμονες).
Αυτά με απλά λόγια τα περιγράφει ο Άγιος Πορφύριος στην Διαθήκη του λέγοντας ότι από μικρός ήτανε στις αμαρτίες, όσο μπορούσε τις εξομολογήθηκε όμως τώρα που μεγάλωσε κατάλαβε ότι έχει πνευματικές αμαρτίες και μας ζητά να τον συγχωρέσουμε.
Η πρακτική διαδικασία της ασκήσεως της προσευχής της Μετανοίας απαιτεί διαρκή αγάπη ταπεινώσεως διότι ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΡΚΗ ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΗ ΤΩΝ ΦΑΝΕΡΩΝ ΚΑΙ ΚΡΥΦΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ.
Ο λόγος που οι ολίγοι οι περιπατούντες αυτή την στενή και τεθλιμμένη οδό του Ευαγγελίου, την αντέχουν είναι ότι ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΞ ΟΛΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ.
Είναι μια εργασία στην οποία ο Μετανοών ΓΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, γι αυτό μετά από την Μετάνοια συγχωρεί διότι το ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΜΕΝΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΝ ΩΘΕΙ ΝΑ ΕΛΕΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
Έτσι μετά από την δική του Μετάνοια ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ συγχωρώντας έναν έναν και παρακαλεί τον Θεό να δίνει Μετάνοια και να συγχωρεί.
Η Ευσπλαχνία δηλαδή, πρώτα εισπράττεται από τον Μετανοούντα ως δωρεά του Θεού και ύστερα αποδίδεται στον πλησίον.
Τη Μετάνοια επειδή είναι ΕΠΩΔΥΝΗ, λίγοι την αγαπούν, ΤΗΝ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΟΜΩΣ ΑΡΚΕΤΟΙ.
Γι αυτό άκουσα ότι ένας Άνθρωπος του Θεού που βοηθούσε ανθρώπους στη Μετάνοια, ρώτησε έναν Άγιο Άνθρωπο:
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ;
Η απάντηση ήταν:
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ, ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ ΝΑ ΑΣΚΕΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ.
Έτσι, ασκώντας ελεημοσύνη, ελεείται και συγχωρείται από τον Θεό διότι Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΛΗΘΟΣ ΑΜΑΡΤΙΩΝ.
Αυτή η οδός βέβαια, της χωρίς Μετάνοια ελεημοσύνης, δεν είναι η ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ αλλά έστω και έτσι ο Θεός ως Ελεήμων σώζει.
Αλλά και ο ασκών την Ελεημοσύνη, προκαλείται από το φιλότιμο του, μια μέρα να αρχίσει την Μετάνοια.
Ανδρέας Χριστοφόρου
