ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Γαλ. ε΄ 22 – ς΄ 2
22 Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. 24 οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. 25 Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. 26 μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες.
ς΄ 1 Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. 2 ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ια΄ 27-30
27 Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. 28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. 29 ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 30 ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤῼ ΕΞ ΜΑΘΗΤΑΙ ΑΥΤΟΥ
Στίς 5 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἀποκτανθέντων ἕξι μαθητῶν του. Ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Νικηφόρου Φωκᾶ καὶ γεννήθηκε στὴν Τραπεζούντα τοῦ Πόντου ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς καὶ φιλόθεους, οἱ ὁποῖοι κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια. Ἀπὸ τὴν νεαρὴ ἡλικία του διακρινόταν γιὰ τὴν ἀγαθὴ ψυχή του καὶ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὰ γράμματα. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ οἱ γονεῖς του τὸν ἔστειλαν στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ ἀνώτερες σπουδές, ὅπου διακρίθηκε -παρά τό νεαρόν τῆς ἡλικίας του- γιὰ τὴν γεροντική του γνώμη καὶ τὸν ἀσκητικό του χαρακτῆρα. Ἐπειδὴ ἤθελε νὰ φτάση στὴν τελειότητα τῆς ἄσκησης καὶ τῆς ἀρετῆς ἀνεχώρησε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ πῆγε νὰ μονάση κοντὰ στὸν Μιχαὴλ τὸν Μαλεΐνο ἀπὸ τὸν ὁποῖο καὶ μετωνομάσθηκε. Ὁ ὅσιος σέ μικρό χρονικὸ διάστημα ὑπερέβη σὲ ἀγῶνες καὶ κόπους ὅλους τούς συμμοναστές του. Ἐπειδὴ ὅμως τόντιμοῦσαν ὅλοι, ἔφυγε καὶ ἐγκαταστάθηκε στὸ Ἅγιο Ὄρος κοντὰ σὲ ἕνα Γέροντα, ὅπου ἐπιδόθηκε σὲ ἐντονότερους ἀγῶνες. Κατόπιν, μετὰ ἀπὸ Θεία ἀποκάλυψη καὶ προτροπὴ τοῦ αὐτοκράτορα Νικηφόρου Φωκᾶ, ἔκτισε ἱερό Ναὸ σὴν Θεοτόκο μὲ πολλὰ κελιὰ στὸ ἐσωτερικό τοῦ Ἄθωνα, ὅπου καὶ συστάθηκε πολυάριθμη ἀδελφότητα. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος συνέχισε τοὺς ἀσκητικούς του ἀγῶνες κοπιάζοντας καὶ δουλαγωγώντας τὸ σῶμα του. Ὅταν κάποτε ἀνέβηκε στὴν ὀροφὴ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ γιὰ τὴν κατασκευὴ του ἐκρημνίσθηκε μαζὶ μὲ ἕξι μαθητές του. Ἔτσι ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος μαζὶ μὲ τὸν στέφανο τῶν ἀσκητικῶν του ἀγώνων ἔλαβε καὶ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.)
Τὴν ἐν σαρκὶ ζωήν, σοῦ κατεπλάγησαν, Ἀγγέλων τάγματα, πῶς μετὰ σώματος, πρὸς ἀοράτους συμπλοκάς, ἐχώρησας πανεύφημε, καὶ κατετραυμάτισας, τῶν δαιμόνων, τὰς φάλαγγας· ὅθεν Ἀθανάσιε, ὁ Χριστὸς σὲ ἠμείψατο, πλουσίαις δωρεαῖς· διὸ Πάτερ, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον
Τόν τῆς ἡσυχίας θεῖον πυρσόν, καί τῶν ἐν τῷ Ἄθῳ μοναζόντων καθηγητήν, τόν τάς πανουργίας, ἐχθροῦ νενικηκότα, ϋμνήσωμεν συμφώνως νῦν Ἀθανάσιον.
