Κοντά
στο έτος 1980 στη Θεσσαλονίκη, ένας φοιτητής παρασύρθηκε από άλλους
φοιτητές που μιλούσαν για τους γκουρού του Ινδουισμού και τον έπιασε
μεγάλη μανία να επισκεφθεί ένα γκουρού στο Θιβέτ. Προτού όμως ξεκινήσει
για την Ινδία, πήγε στο Άγιο Όρος στο Κελίον της Παναγούδας, όπου
ασκήτευε ο Όσιος Παΐσιος. Ανέφερε στον αγιασμένο Γέροντα της Παναγούδας την απόφασή του να επισκεφθεί τον πλανεμένο γκουρού στο Θιβέτ.
Ο Όσιος Παΐσιος λυπήθηκε πάρα πολύ και προσπάθησε να τον αποτρέψει από την απόφαση του αυτή. Ο φοιτητής όμως ήταν ανένδοτος. Δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Αφού ο Όσιος Παΐσιος είδε ότι δεν πείθεται, του είπε ότι θα προσεύχεται γι’ αυτόν. Ο φοιτητής τελικά πήγε στο Θιβέτ, εκεί όπου ήταν ο ινδουιστής γκουρού. Γεμάτος αγωνία και ταραχή έπιασε σειρά για να δει τον πλανεμένο γκουρού. Όταν όμως έφτασε η σειρά του, ένας εκεί άνθρωπος του γκουρού του είπε ότι δεν θα έβλεπε άλλους την ημέρα εκείνη και έτσι έπρεπε να πάει την επόμενη μέρα.
Δεν ανησύχησε γιατί θα ήταν πιο εύκολο γι’ αυτόν να πραγματοποιήσει την εμμονή του αυτή, γιατί ο γκουρού θα δεχόταν τον κόσμο κάτω από ένα δέντρο. Όμως και πάλι δεν κατάφερε να τον δει, γιατί δεν αισθανόταν καλά ο γκουρού και έτσι μετατέθηκε η συνάντηση για την επόμενη μέρα. Την επόμενη μέρα θα δεχόταν ο γκουρού τον κόσμο στο δωματιάκι του.
Μπήκε λοιπόν στη γραμμή την επόμενη μέρα για να μιλήσει με τον γκουρού. Έφτασε σε κάποια στιγμή έξω από το δωματιάκι του γκουρού, αλλά την ώρα που δοκίμασε να μπει, στη βιασύνη του επάνω δεν πρόσεξε και κτύπησε δυνατά το κεφάλι του στο πάνω μέρος της πόρτας, για τον λόγο ότι ήταν χαμηλή η πόρτα και τον απομάκρυναν σχεδόν μισολυπόθυμο οι βοηθοί του γκουρού.
Την άλλη μέρα πήγε πάλι. Σαν έφτασε έξω από τη μικρή πόρτα του δωματίου του γκουρού, ο φοιτητής ‘’ξέχασε’’ κι έκανε τον σταυρό του τη στιγμή μου έμπαινε στο δωμάτιο του γκουρού. Η ‘’ξεχασιά’’ αυτή είχε αποβεί σωτήρια για τον νεαρό φοιτητή, γιατί ο ψευδοήρεμος γκουρού άρχισε να ουρλιάζει και να του ζητά να φύγει, φωνάζοντας με αγριάδα ‘’φύγε – φύγε, κάτι με καίει’’. Οι βοηθοί του γκουρού τον έδιωξαν και ο φοιτητής γύρισε στην Ελλάδα. Σαν έφτασε στην Ελλάδα πήγε χωρίς να χάσει καιρό στο Άγιο Όρος στον Όσιο Παΐσιο να του παραπονεθεί λέγοντάς του ότι, ‘’ξέρω ότι προσευχόσουν για μένα’’, ένα παράπονο που αργότερα μετατράπηκε σε ευχαριστία για τη σωτήρια προσευχητική παρέμβαση του Οσίου Παϊσίου.
