Γράφει ο Διονύσης Μακρής
Τή στιγμή πού ὁλοένα καί περισσότερο διαπιστώνεται πώς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἡ διδασκαλία της ἀποτελεῖ πλέον τόν πρῶτο στόχο τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας λόγω τῆς δυναμικῆς της, ἡ Ἱερά Σύνοδος φαίνεται νά μήν ἀντιλαμβάνεται τό τί ἀκριβῶς συμβαίνει καί νά ἐμμένει νά πορεύεται μέ ... «αὐτόματο πιλότο».
Τό νομοσχέδιο γιά τήν κατάργηση τῆς καμπάνας, ἡ κατάργηση τῆς ἀργίας τῶν Κυριακῶν, ἡ κατάργηση μέ τήν μέθοδο «τοῦ ἀργοῦ θανάτου» τῶν θρησκευτικῶν ἀπό τά σχολεῖα, ἡ ἀπαγόρευση μετάβασης ρασοφόρων στά σχολεῖα, ἡ ἵδρυση τμήματος ἰσλαμικῶν σπουδῶν στή Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, ἡ προώθηση τοῦ νοσηροῦ οἰκουμενισμοῦ (μέ τή διεξαγωγή διαλόγου μέ δῆθεν χριστιανικές κοινότητες), οἱ ἔξωθεν πιέσεις γιά προσέγγιση μέ τό Βατικανό, ἡ ὑποβάθμιση τοῦ ἔργου τῆς κατηχήσεως εἶναι ὁρισμένα μόνο θέματα πού δυστυχῶς δέν ἐνεργοποιοῦν τήν Ἱερά Σύνοδο... Καί τό χειρότερο εἶναι πώς ὅταν κάποιοι -ἔστω καί ἐλάχιστοι- Ἀρχιερεῖς θίξουν ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τά ἀνωτέρω θέματα ἤ καί μείζονα ἄλλα κοινωνικά ζητήματα, ὅπως λ. χ. τίς αὐξανόμενες αὐτοκτονίες λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἤ τή σκληρή φορολογική πολιτική πού βύθισε στήν ἀπελπισία χιλιάδες ἑλληνικές οἰκογένειες κ.ο.κ. ἀντιμετωπίζονται μέ καχυποψία καί ἀπομονώνονται! Ἄν ἐπιμείνουν νά πιέζουν πρός τήν κατεύθυνση λήψης ἀποφάσεων τότε εἰδικός παρασκηνιακός μηχανισμός καλλιεργεῖ τήν εἰκόνα τῆς γραφικότητας.
Εἶναι μία μέθοδος ὑποτίμησης τῶν ἰδίων τῶν Ἱεραρχῶν ἀλλά καί τῶν λεγομένων τους πού μπορεῖ οὐσιαστικά νά πλήττει τήν ἀρχή τῆς Συνοδικότητας ἀλλά λειτουργεῖ προστατευτικά γιά τόν ἐπικρατοῦντα ἐφησυχασμό. Καί ὁ ἐφησυχασμός φυσικά αὐτός συμβάλει στή στήριξη ὅλων αὐτῶν τῶν ἐπιχωρίων ἀλλά καί ἀλλοδαπῶν κέντρων πού ἐπιδιώκουν νά δημιουργήσουν μία ἰδιότυπη σκλαβιά στήν εὐλογημένη πατρίδα μας. Καί γιά νά μιλήσουμε μέ ὀνόματα γιά νά γίνουν κατανοητά τά ὅσα ἀναφέρουμε γραφικός καί συντηρητικός λογίζεται λ.χ. ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος ὅταν θίγει ἐθνικά ζητήματα ἤ στρέφεται ἐνάντια στήν ἀπαράδεκτη ἀπόφαση ἱδρύσεως τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στή Θεολογική Σχολή! Γραφικός, ἀντιδραστικός καί συντηρητικός λογίζεται λ. χ. ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ ὅταν ὡς ὑπεύθυνος Ἱεράρχης δέν διστάζει νά καυτηριάσει θέσεις καί ἀποφάσεις πού πλήττουν τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπειλοῦν νά διαστρεβλώσουν τήν ἀλήθεια καί τήν πίστη. Γραφικοί καί ἀντιδραστικοί λογίζονται λ.χ. οἱ Μητροπολίτες Κονίτσης Ἀνδρέας, Κυθήρων Σεραφείμ, Γόρτυνος Ἱερεμίας, Πατρῶν Χρυσόστομος, Σισανίου Παῦλος, Μεσογαίας Νικόλαος κ.ἄ ὅταν εὐθαρσῶς καί δημοσίως διατυπώνουν τίς ἐνοχλητικές γιά τά κέντρα τῶν ἀνόμων ἀπόψεις καί θέσεις ἔναντι μειζόνων κοινωνικῶν καί πολιτικῶν ζητημάτων.
Ἀντιθέτως οἱ «ἐφησυχάζοντες» Ἀρχιερεῖς συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου πού νοιάζονται μόνο γιά τόν οἶκο τους ἤ ἐκκλησιαστική ἐπαρχία τους καί γιά τήν ἀναρρίχησή τους σέ κοσμικά ἀξιώματα, ἀδιαφορώντας ἄν καίγεται τό σπίτι τοῦ γείτονα, ἐπαινοῦνται καί ἐνίοτε ποικιλοτρόπως ἐπιβραβεύονται ἀπό τό νοσηρό κοσμικό σύστημα ἐξουσίας καί τούς μηχανισμούς προπαγάνδας πού αὐτό διαθέτει... Ἔτσι φθάσαμε στό σημεῖο τέσσερις Μητροπολίτες τῆς Θράκης μαζί μέ τόν Δημητριάδος Ἰγνάτιο στό πλαίσιο τῆς ἀνεκτικότητας νά συμφωνοῦν μέ τήν ἀπαράδεκτη ἀπόφαση τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς περί ἱδρύσεως τμήματος ἰσλαμικῶν σπουδῶν!!! Δηλαδή στήν οὐσία ἀποδέχονται νά συμπορεύονται μέ τίς εἰδωλολατρικές καί ἀρειανικές δοξασίες τοῦ Ἰσλάμ, νά ἐκλαμβάνουν τό ψεῦδος ἰσότιμο μέ τήν ἀλήθεια, τόν Ἀλλάχ ἤ Ἰλάχ (Θεός τῆς Σελήνης) μέ τόν Χριστό!!! Καί γιά νά μήν μείνουμε μόνο στούς τέσσερις Μητροπολίτες θά ἀναφερθοῦμε καί σ’ αὐτούς πού χαριεντίζονται καί ἐναγκαλίζονται μέ τόν Ἀντίδικο, ὅπως αὐτός ἐκφράζεται καί προσωποποιεῖται μέσα ἀπό τόν Παπισμό... μέ τό νά ἐκδίδουν κοινές ἐγκυκλίους μέ αἱρετικούς ἤ ἀσπάζονται τό χέρι τοῦ αἱρεσιάρχη Πάπα. Γιά νά φανταστεῖτε τί εἴδους ἀτόπημα διαπράττουν ἀρκεῖ νά ἀναλογισθεῖτε νά ἐξέδιδαν κοινό ἀνακοινωθέν ὁ Ἄρειος καί ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ἤ νά ἀσπαζόταν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τό χέρι τοῦ αἱρεσιάρχη Ἀρείου!
Ἡ Συνοδικότητα καλοί μου Ἱεράρχες ἀποτελεῖ βασική ἀρχή καί θεμέλιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας! Κι ἀπ’ αὐτή τήν ἀρχή ἐκπορεύονται μεγάλες ἱεραποστολικές κυρίως εὐθύνες πού ἔχουν νά κάνουν μέ τό σωτηριολογικό ἔργο. Καί τό σωτηριολογικό ἔργο ἐμπεριέχει τήν στροφή πρός τήν ἁγιότητα, τή στροφή πρός τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, τήν στροφή πρός τήν ταπείνωση. Προϋποθέτει μάλιστα καλή διάθεση καρδιᾶς, ἔτσι ὥστε μέσα ἀπ’ αὐτή νά ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Δυστυχῶς ἡ πλειονότητα τῆς Ἱεραρχίας μας δέν ἔχει κατανοήσει τή μοναδική καί ἀποκλειστική ἀποστολή της. Ἔχει συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα ἐπιλέξει τόν φαρισαϊσμό καί τήν ἐκπορευόμενη ἀπ’ αὐτόν ἰδιοτέλεια καί ὑποκρισία. Γι’ αὐτό πέραν τῶν τυπικῶν ἀνούσιων φιλοφρονήσεων ἡ ἀπουσία τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης εἶναι ὁρατή ἀκόμη καί διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ. Καί ἡ ἀπουσία αὐτή στερεῖ στήν Ἱεραρχία μας τή δυνατότητα μίας κατηχητικῆς ἐκστρατείας πού θά ἔφερνε τά πάνω -κάτω στήν Ἑλλάδα καί θά διέλυε πνευματικές καί οἰκονομικές κρίσεις.
Ἄς προσευχηθοῦμε Χριστιανοί μου ὁ Θεός νά μιλήσει στίς καρδιές τῶν ποιμένων μας καί νά τίς ἐνεργοποιήσει ὥστε νά συνειδητοποιήσουν τήν ἀποστολή τους. Γένοιτο!
Τοῦ Διονύση Μακρῆ
«ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014
