Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Ἄλλοι πάλι μᾶς κατηγοροῦν, ὅτι αὐτὰ ποὺ λέμε, αὐτὰ ποὺ κηρύττομε, αὐτὰ ποὺ γράφομε, εἶνε ὑπερβολές.
«Οὐού, ὑπερβολικὸς ἱεροκήρυκας! Ὑπερβολές, ὅλο ὑπερβολὲς εἶνε.
Ὑπερβολικὰ ζωγραφίζει τὴν κατάστασιν τῆς πατρίδος μας, ὑπερβολικῶς
τονίζει τοὺς κινδύνους τοὺς ὁποίους διατρέχομε…».
Tί θ᾿ ἀπαντήσω στὴν κατηγορία αὐτή;
Συνεπῶς, δὲν κηρύττομε οὔτε ἀπὸ ἐλατήρια δημαγωγίας οὔτε ἐξ
ἄλλων τινῶν ἐλατηρίων, ἀλλὰ κηρύττομεν ἐξ ἀγάπης πρὸς τὴν ἁγίαν
᾿Εκκλησίαν τοῦ Xριστοῦ, ἐξ ἀγάπης πρὸς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν μας, καὶ ἐξ
ἀγάπης πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ ἐξ ἀγάπης πρὸς τὴν πατρίδα μας.
Kάτι κ᾿ ἐμεῖς οἱ ῥασοφόροι, μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι, προσεφέραμε
στὸν τόπον αὐτόν, καὶ ἔχομε τὸ δικαίωμα νὰ λέγωμε τὴν ἀλήθεια στὸ λαό.
Ἡ πατρίς μας πίπτει
Ἐπιθυμία ζωηρὰ τῆς καρδίας μας, πόθος μας φλογερὸς καὶ καίων, εἶνε ἕνας· ὁ τόπος μας – ἡ πατρίς μας νὰ γίνῃ ὑπόδειγμα λαοῦ ὀρθοδόξου. Διότι ἡ πατρίς μας, γιὰ νὰ εἰσέλθω ἀπ᾿ εὐθείας στὸ κοινωνικὸ θέμα, ἡ πατρίς μας πίπτει. Πίπτει, πέφτει χαμηλὰ συνεχῶς.
Σὰν ἕνα ἀεροπλάνο ποὺ πετάει
ἐπάνω ἀπὸ τὰ σύννεφα καὶ κατόπιν παθαίνει κάποια βλάβη στὰ μηχανήματά
του καὶ τὸ βλέπεις μὲ τρόμο καὶ φόβο νὰ κατέρχεται πρὸς τὰ κάτω, γιὰ νὰ
γίνῃ συντρίμμια ἐπάνω στὰ βουνὰ καὶ πάνω στὶς πέτρες, ἔτσι καὶ ἡ πατρίς
μας πίπτει συνεχῶς, στὰ μάτια ἐκείνων ποὺ ξέρουν νὰ κρίνουν· στὰ μάτια
τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, στὰ μάτια τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων, καὶ
στὰ μάτια ἐκείνων ποὺ κρατοῦν στὰ χέρια τους τὰ κριτήρια τὰ πνευματικὰ
καὶ ἠθικά.
Ἡ πατρίς μας, ἔξω ἀπὸ λόγους πανηγυρικοὺς καὶ κολακευτικούς, ἡ
πατρίς μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, διὰ τὴν ὁποίαν ὅλοι μας ἐχύσαμεν δάκρυα
καὶ πονέσαμε, ἡ πατρίς μας αὐτὴ πίπτει. Πίπτει ἠθικῶς, πίπτει
κοινωνικῶς, πίπτει θρησκευτικῶς, πίπτει ἐκκλησιαστικῶς.
