Γέροντος Δωροθέου:«ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς...»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ 

μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα 

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό μόνο πλᾶσμα πού ἔχει πλασθεῖ «κατ’εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ. Αὐτό δίδει τεράστια ἀξία σέ κάθε ἄνθρωπο, ἀκόμη καί στόν πιό ἁμαρτωλό, ἀλλά ταυτόχρονα διεγείρει τόν ψυχισμό του, καθώς, ὡς σάν ἀπό ἕνα βαθύ ἔνστικτο, ποθεῖ τήν ἕνωση μέ τόν δημιουργό του. Τίποτε δέν ἀναπαύει τόν ἄνθρωπο παρά μόνο ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα του.
Ἡ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή. Κατά τούς λόγους τοῦ Ἰησοῦ: «αὕτη ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν». Ἡ ἄγνοια τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, συνεπῶς, εἶναι θάνατος. Ἡ δέ γνώση αὐτή εἶναι ἀποκάλυψη, φανέρωση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ἀποτέλεσμα νοητικῆς ἐνέργειας ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ἰησοῦς λέγει: «ἐφανέρωσα σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις». Ὡς γνωστόν, ὁ Θεός δέν ἔχει ἕνα ὄνομα. Εἶναι ταυτόχρονα ἀνώνυμος καί πολυώνυμος. Τά ὀνόματα του εἶναι χαρακτηριστικά τῶν ἀναρίθμητων ἀκτίστων ἐνεργειῶν του πχ Παντοδύναμος, Πολυεύσπλαχνος κλπ. Ἐδώρησε δέ στόν Χριστό «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα», δηλαδή ἀνακεφαλαίωσε, ἀναδημιούργησε τόν κόσμο καί ἀνακαίνισε τήν ἀνθώπινη φύση μας, χαρίζοντάς μας τό ἄπειρο δώρημα τῆς κατά χάρη θέωσης, τῆς ἕνωσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό!

Τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδας εἶναι ἑνωμένα μέ τόν δεσμό τῆς τέλειας ἀγάπης. Χωρίς νά χάνουν τά ὑποστατικά τους ἰδιώματα (τό ἀγένητο γιά τόν Πατέρα, τό γενητό γιά τόν Υἱό καί τό ἐκπορευτό γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα) ἀλληλοπεριχωροῦνται, δηλαδή ὑπάρχει τό ἕνα μέσα στό ἄλλο χωρίς νά ταυτίζονται. Ἡ τελεία ἀγάπη μεταξύ τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος εἷναι τό «ὄντως ἐφετόν», ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου, τό μόνο ἀγαθό πού μπορεῖ νά σβήσει τήν δίψα του. Γιατί ἡ ἀληθινή δίψα τοῦ ἄνθρώπου, ἀκόμη κι ἄν δέν τό συνειδητοποιεῖ, εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα, ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Σύμφωνα μέ τό μέλος τοῦ Πάσχα: «εἰς Σέ βεβαπτίσμεθα καί Σέ εὐλογοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰώνας».

Ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, στήν Ἀρχιερατική Προσευχή του στό Μυστικό Δεῖπνο, μέρος τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ζητᾶ τά παραπάνω μέ τήν προσευχή του: «ἵνα ἕν ὦσιν». Ζητᾶ νά γίνουμε καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἕνα μέ τήν Ἁγία Τριάδα. Ὄχι νά εἴμαστε δοῦλοι ἤ ὑπηρέτες ἀλλά υἱοί καί θυγατέρες τοῦ Θεοῦ. Να συμμετάσχουμε στήν ἀτμόσφαιρα τῆς τελείας ἀγάπης πού μόνο ἡ ἐνθύμησή της μᾶς παραλύει. Αὐτό εἶναι τό τελείωμα τῆς διακονίας του πρός τόν Πατέρα καί τό ἀνθρώπινο γένος: «τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω».Τό ἐπιστέγασμα εἶναι ἡ σταυρική θυσία καί ἡ λαμπρότητα τῆς Ἀναστάσεως, ὅμως, ὁ σκοπός τῆς σάρκωσης τοῦ δευτέρου Προσώπου τῃς Ἅγίας Τριάδος, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, εἶναι τελικά ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου, «ἵνα ἕν ὦσιν», ἡ τοποθέτηση τοῦ ἄνθρώπου στήν καθέδρα τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ! 

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τῶν ὁποίων τήν μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία σήμερα, αὐτό ἐπέτυχαν. «Κατηγωνίσαντο» στόν βίο τους κατά τῶν παθῶν καί τοῦ ἀντιδίκου διαβόλου καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐθριάμβευσαν. Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τους ὅμως στήν οὐσία ἀναδυκνύει τό βέβαιο τῆς θεωτικῆς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον οἱ Πατέρες ἐθεοῦντο ἔτι ζῶντες, εἶχαν πλούσια τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ καί τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Ἀρχιερατική Προσευχή τοῦ Κυρίου εἰσακούσθηκε καί τό δώρημα τῆς θέωσης ἐνεργεῖται. 

Ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἐκοιμήθη έν Χριστῶ ψιθυρίζοντας  τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «ἵνα ἕν ὦσι». Μέ αὐτοῦ καί πάντων τῶν Ἁγίων Πατέρων ταῖς πρεσβείαις,  ὁ Θεός ἄς δωρήσει καί σέ ἐμᾶς τό ἀκριβό τοῦτο δώρημα.

Ἀρχιμανδρίτου Δωροθέου Τζεβελέκα

''ΔΙΗΓΗΣΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΣΟΥ''

ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στά κυριακάτικα Εὐαγγέλια

Θεσσαλονίκη, 2015