Γάλλοι ἀξιωματικοί: «Εἶστε πολλά ὀλίγοι… καί δέν θά βαστάξετε». Τοὺς λέγω: «ὅταν σηκώσαμεν τὴν σημαία ἀναντίον τῆς τυραγνίας, ξέραμεν ὅτ’ εἶναι πολλοὶ αὐτηνοί κι ἔχουν καὶ κανόνια· ἐμεῖς ἀπ’ οὕλα εἴμαστε ἀδύνατοι· ὅμως ὁ Θεὸς φυλάγει καὶ τοὺς ἀδύνατους· κι ἂν πεθάναμεν, πεθαίνωμεν διὰ τὴν πατρίδα μας, διὰ τὴν θρησκεία μας καὶ πολεμοῦμεν ὅσο μποροῦμε ἀναντίον τῆς τυραγνίας· κι ὁ Θεὸς βοηθός».
* * *
«Ἔγραψα γυμνή τήν ἀλήθεια, νά ἰδοῦνε ὅλοι οἱ Ἕλληνες ν’ ἀγωνίζονται διά τήν πατρίδα τους, διά τήν θρησκείαν τους, νά ἰδοῦνε καί τά παιδιά μου καί νά λένε:
«Ἔχομεν ἀγῶνες πατρικούς, ἔχομεν θυσίες», ἄν εἶναι ἀγῶνες καί θυσίες.
Καί νά μπαίνουν σέ φιλοτιμίαν καί νά ἐργάζονται εἰς τό καλό τῆς πατρίδας τους, τῆς θρησκείας καί τῆς κοινωνίας».
* * *
«Ἐργαζόμουνε γιά τήν πατρίδα μου καί θρησκεία μου νά τή δουλέψω ‘λικρινῶς, καθώς τή δούλεψα, νά μή μέ εἰπεῖ κλέφτη καί ἅρπαγο, ἀλλά νά μέ εἰπεῖ τέκνο της κι ἐγώ μητέρα μου».
