Γιατί όμως, Γέροντα, ο Θεός σε μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει;
–
Τί λέει η Αγία Γραφή; «Όν αγαπά Κύριος παιδεύει». Ένας πατέρας έχει
λ.χ. οκτώ παιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον πατέρα τους, και
τα τρία φεύγουν μακριά του και δεν τον σκέφτονται. Σ᾿ αυτά που μένουν
κοντά του, αν κάνουν καμμιά αταξία, τους τραβάει το αυτί, τους δίνει
κανένα σκαμπιλάκι· ή, αν είναι φρόνιμα, τα χαϊδεύει, τους δίνει και
καμμιά σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι ούτε σκαμπίλι
έχουν. Έτσι κάνει και ο Θεός. Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και
εκείνους που έχουν καλή διάθεση, αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα
σκαμπιλάκι και εξοφλούν ή, αν τους δώση περισσότερα σκαμπίλια,
αποταμιεύουν. Σ᾿ εκείνους πάλι που είναι μακριά Του δίνει χρόνια, για να
μετανοήσουν. Γι᾿ αυτό βλέπουμε κοσμικούς ανθρώπους να κάνουν σοβαρές
αμαρτίες και παρ᾿ όλα αυτά να έχουν άφθονα υλικά αγαθά και να ζουν πολλά
χρόνια, χωρίς να περνούν δοκιμασίες. Αυτό γίνεται κατ᾿ οικονομίαν Θεού,
για να μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν, θα είναι αναπολόγητοι στην άλλη
ζωή.
Ο
Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί
σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τί νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να
ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ᾿ όψιν
Του και ύστερα πληρώνει. Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή
παρηγοριά. Γι᾿ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν
πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που
περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του. Πάντα μένει
αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ᾿ αυτήν την ζωή, αλλά
καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.
Οι
πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις
αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν
τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή
αγάπη του Θεού… Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον
γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.
Αν
καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο
με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στενοχωριέται για ό,τι του
συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός
για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής
του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως
οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο
Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ᾿
Αυτόν.
Οι
δοκιμασίες που μας έρχονται είναι μερικές φορές η αντιβίωση που δίνει ο
Θεός για τις αρρώστιες της ψυχής μας και πολύ μας βοηθούν πνευματικά…
Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι
άνθρωποι είναι πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας
αγαπούν. Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί εστε,
όταν επαινέσωσιν υμάς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς»,
και μάλιστα «ψευδόμενοι». Όταν ο ονειδισμός δεν είναι δίκαιος,
αποταμιεύει κανείς. Ενώ, όταν είναι δίκαιος, ξοφλάει. Γι᾿ αυτό, όχι
μόνον πρέπει να υπομένουμε αγόγγυστα αυτόν που μας πειράζει, αλλά και να
νιώθουμε ευγνωμοσύνη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να αγωνισθούμε στην
αγάπη, στην ταπείνωση, στην υπομονή.
Οι
συκοφάντες βέβαια εργάζονται συνεργαζόμενοι με το ταγκαλάκι. Αλλά ο
δυνατός αέρας συνήθως σπάζει και ξερριζώνει τα ευαίσθητα δένδρα που δεν
έχουν βαθειές ρίζες· ενώ όσα έχουν βαθειές ρίζες, τα βοηθάει να
προχωρήσουν τις ρίζες τους πιο βαθιά.
Αγίου Παϊσίου.
https://www.facebook.com/1278112263/posts/10225811384172802/
