Αδελφοί μου, Χαίρετε εν Κυρίω!
Με πολύ χαρά γράφουμε αυτό το άρθρο, για να σας μεταφέρουμε για την αγάπη του Χριστού, πώς περάσαμε το Πάσχα, εδώ στην Ιεραποστολή στην Τανζανία.
Με την ευχή του επισκόπου μας κ.κ. Αγαθόνικου, αποφασίσαμε να περάσουμε το πρώτο μας Πάσχα στην Τανζανία, στην πόλη Αρούσα, στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, διότι ακόμη, στην Ντοντόμα όπου είμαστε υπεύθυνοι, δεν έχει κτιστεί κανένας ναός. Ζητούμε την προσευχή σας, να ευλογήσει ο Θεός σύντομα να έχουμε και Ναό και ένα όμορφο Ιεραποστολικό Κέντρο, στο οικόπεδο που από μήνες τώρα έχουμε αγορασμένο.
Έτσι λοιπόν περάσαμε και διακονήσαμε όλη την Μεγάλη Εβδομάδα και την Λαμπροβδομάδα, στον Ναό του Ευαγγελισμού στην Αρούσα που είναι χτισμένος από την δεκαετία του 1950 μέσα στον χώρο του Ελληνικού-Διεθνούς Σχολείου, γνωστού και από χρόνια αναγνωρισμένου για την μεγάλη προσφορά του στην περιοχή.
Οι εντυπώσεις μας, πολύ δυνατές, ασφαλώς και γιατί ήταν το πρώτο μας Πάσχα στην Τανζανία, μα και γιατί θαυμάσαμε την αφοσίωση των ιθαγενών ιερέων και ψαλτών, όλες αυτές τις Άγιες μέρες. Δώσανε την καρδιά τους στο ψάλσιμο μα και σε κάθε ακολουθία, η συμμετοχή τους ήταν ολόκαρδη. Οι ακολουθίες έγιναν όλες κανονικά σε τρεις γλώσσες: Σουαχίλι, Ελληνικά και Αγγλικά, χωρίς περικοπές και με απόλυτο σεβασμό τηρήσαμε με προσοχή όσα προβλέπουν τα Ιερά βιβλία της Εκκλησίας μας. Έγιναν τρεις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, την Μ. Δευτέρα, την Μ. Τρίτη και την Μ. Τετάρτη και κάθε πρωί και απόγευμα, περνούσαμε μέσα στον Ναό, άγιες ώρες, άγιες και αξέχαστες στιγμές. Για τον ιερέα Ματθαίο, ήταν η πρώτη φορά που έκανε Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, και φαινόταν τόσο ιδιαίτερος μέσα στην νέα του πένθιμη ιερατική στολή που του ράψαμε και που φορώντας την συμμετείχε σε κάθε δρώμενο με αμείωτο ενδιαφέρον. Στην κυριολεξία, όλα τα ρουφούσε. Έχει πολύ σεβασμό και ταπείνωση αυτός ο ιερέας. Τον θαυμάσαμε για την αφοσίωσή του και για το μόνιμο χαμόγελό του και την ειρήνη του που ποτέ δεν του λείπει, ακόμη και όταν προκύπτουν προβλήματα. Είναι παπάς με εμπιστοσύνη στον Θεό. Όταν μάλιστα είχα αρρωστήσει στις αρχές της Μ. Σαρακοστής, έκανε κάθε Σάββατο Θεία Λειτουργία και ερχόταν στο σπίτι μου να με κοινωνήσει. Αναμφίβολα αυτή η Θεία Λειτουργία με έκανε καλά και του χρωστάω πολλά...
Έτσι από το βράδι της Κυριακής των Βαΐων, που βγάλαμε τον Νυμφίο, έως το βράδι της Αναστάσεως και κάθε βράδι ήταν μία ξεχωριστή βραδιά η οποία είχε πολλά να μας προσφέρει...
Εμείς παρόλο που δεν καταλαβαίναμε τα Σουαχίλι, όποτε τα έλεγαν οι ψάλτες, νοιώθαμε ότι καταλαβαίνουμε, διότι υπήρχε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα και μια καλή διάθεση μέσα στην ψυχή όλων μας.
Έτσι φτάσαμε στο Ευχέλαιο της Μ. Τετάρτης και στον όρθρο του Μυστικού Δείπνου. Πόσο χάρηκαν όλοι για το Ευχέλαιο και τις μεγάλες ευεργεσίες του, διότι τους έγινε κήρυγμα και τους εξηγήθηκαν αναλυτικά οι ωφέλειές του, ειδικά σε όποιον το πάρει με ευλάβεια, πίστη και εάν πρωτύτερα έχει προηγηθεί το Μυστήριο της Μετάνοιας και Εξομολόγησης. Άκουγαν όλοι με προσοχή και ανυπομονούσαν να αγιασθούν με το ευχέλαιο γιατί πίστευαν πως όντως είναι φάρμακο για την ίαση ψυχής και σώματος. Και γνωρίζουμε από την εμπειρία της Εκκλησίας μας, ότι εάν ήταν ανοικτοί οι Ναοί στην Ελλάδα, με ελευθερία να πηγαίνει όλος ο κόσμος, άφοβα, χωρίς μάσκες, και του προσφερόταν Ευχέλαιο, συχνή Θεία Κοινωνία, Λιτανείες, και τόσα άλλα, τότε δεν θα υπήρχε καμία αρρώστια να μας ταλαιπωρεί, γιατί τα Μυστήρια της Ορθόδοξης πίστης μας είναι τόσο δυνατά, και όταν τα παίρνουμε συνειδητά και με ευλάβεια, γίνονται ίαση και γιατρειά και για το σώμα και για την ψυχή μας.
Και μετά στον όρθρο του Μυστικού Δείπνου, τους μιλήσαμε για την αξία της εξομολόγησης και της Θείας Κοινωνίας που πρέπει να την παίρνουμε σωστά και άξια. Μιλήσαμε και για την ευθύνη των ιερέων να την μεταδίδουν σωστά. Είναι αδιαπραγμάτευτο και πολύ μεγάλης σημασίας, το πώς και σε ποιούς δικαιούται και μπορεί, να μεταδώσει την Θεία Κοινωνία και τα Τίμια Δώρα, ο κάθε ορθόδοξος ιερέας... Διότι δεν προβλέπεται να ρίχνει ο ιερέας την Θεία Κοινωνία, στον αέρα μέσα στο στόμα του κάθε πιστού, από τον φόβο να μην τον ακουμπήσει! παρά οφείλει να την δίνει με σεβασμό και με τον φόβο να μην ολιγοπιστήσει έστω και την τελευταία στιγμή ο πιστός, συγκαταβαίνοντας ίσως στον βλάστημο λογισμό ότι τούτο αυτό το Σώμα και το Αίμα του Θεού του, μπορεί να του μεταδώσει, «ο Θεός να μας φυλάξει από την βλασφημία...», την αρρώστεια και τον θάνατο! Όπως επίσης ευθύνη μεγάλη έχει ο κάθε λειτουργός και για το πού θα προσφέρει τα Θεία Δώρα, διότι δεν είναι μικρό ατόπημα, παρά μεγάλο αμάρτημα, να κοινωνήσεις κάποιον για παράδειγμα κόπτη στο δόγμα, ή άλλον αιρετικό ή ακόμη αλλόπιστο, αβάπτιστο, ή ακόμη και όποιον «άσχετο-καλοπροαίρετο» πλησιάσει!
Κοινώνησαν λοιπόν όλοι οι ορθόδοξοί μας την Μ. Πέμπτη και λειτουργήσαμε με λαμπρή στολή και χαρά για τις άπειρες ευεργεσίες του Κυρίου μας. Και ήρθε η Μεγάλη Παρασκευή, διαβάσαμε τις Ώρες, κάναμε τον εσπερινό της Αποκαθήλωσης και το βράδι ψάλλαμε τα εγκώμια γύρω από τον στολισμένο επιτάφιο του Χριστού σε δύο ομάδες: στα ελληνικά και στα σουαχίλι. Ακολούθησε η περιφορά του Επιταφίου γύρω από τον Ναό και ξημέρωσε το Μεγάλο Σάββατο.
Λειτουργηθήκαμε και μπήκαμε στο Αναστάσιμο κλίμα, χτυπώντας τα στασίδια με χαρά και προσπαθώντας να αρπάξουμε τα φύλλα που εκτοξεύονταν από το πανέρι μαζί με το «Ανάστα ο Κύριος!»
Το βράδι ξεκινήσαμε 11 μ.μ. η ώρα, τα μεσάνυχτα κάναμε την Ανάσταση και κατόπιν μέχρι τις 2.00 το πρωί, μείναμε στον Ναό πανηγυρίζοντας στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, επαναλαμβάνοντας «tena na tena...” (μτφ. ξανά και ξανά...) το «Χριστός Ανέστη!», «Κristo Amefufuca!» και βροντοφωνάζοντας την απάντηση: «Αληθώς Ανέστη!» «Kwelie Amefufuca!»
Στεναχωρηθήκαμε πολύ όταν μάθαμε ότι στην ορθόδοξη Ελλάδα μας, η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία θα γινόταν 9.00 με 10.00 το βράδι του Μεγάλου Σαββάτου, ενάντια στους κανόνες και την παράδοση της εκκλησίας μας, αλλά δεν χάσαμε την ευκαιρία να εξηγήσουμε, ότι αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος, που μακάρι με τις προσευχές όλων μας ο Θεός να μην επιτρέψει να επαναληφθεί...
Στο τέλος της Ακολουθίας ευλογήσαμε και μοιράσαμε τα κόκκινα αυγά, και τσουγκρίζοντάς τα μεταξύ μας φωνάζαμε ο ένας στον άλλον: «Χριστός Ανέστη!»
Ω! Τί χαρά έκαναν σαν μικρά παιδάκια. Πήραν όλοι τα κόκκινα αυγά μαζί με ένα τσουρέκι δώρο από την πρεσβυτέρα. Την Κυριακή του Πάσχα, έγινε και ο Εσπερινός της Αγάπης και ακούστηκε το Ευαγγέλιο σε 4 γλώσσες και μας αξίωσε ο Θεός, να έχουμε κάθε μέρα θεία Λειτουργία, όλη την Λαμπροβδομάδα.
Δόξα Σοι ο Θεός! Ήταν πολύ ευλογημένα όλα και σίγουρα, μια συγκλονιστική εμπειρία και για εμάς.
Ευχόμαστε ολόκαρδα, ο Αναστημένος Χριστός μας να είναι και μέσα στις καρδιές μας. Η Ανάστασή Του να μας φέρει πολλές ευλογίες, και αυτό θα γίνει, όταν ξεκινήσουμε ξανά να πηγαίνουμε στους ναούς μας κανονικά, με μεγάλη εμπιστοσύνη και έτσι θα ευλογεί, όχι μόνο εμάς, μα και τους συγγενείς μας, και τους φίλους μας.
Με αγάπη Χριστού, σας Ασπάζομαι Αναστάσιμα και αδελφικά!
Χριστός Ανέστη!
Ιερέας Ερμόλαος Ιατρού
