Παρασκευή 7 Μαΐου 2021

ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΑΠΟ Τ' ΑΛΛΑ

τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Θορυβημένος συνεργάτης μᾶς ἔστειλε πρό ἠμερῶν ἄρθρο τῆς ἐφημερίδας LIFO σχετικό μέ τήν ἐνθουσιώδη ἀποδοχή τοῦ «Σχο­λείου Μπίγκ Μπάνκ» (Big Bang School) ἐκ μέρους τῆς ἠθοποιοῦ Μαρίνας Καλογήρου, τό ὁποῖο, «Σχολεῖο», διαφημίζεται ἀπό τήν ἐφημερίδα ὡς «τό πρῶτο μή κερδοσκοπικό γυμνάσιο τῆς φύσης στήν Ἑλλάδα». Ἡ ἐφημερίδα συνεχίζει τήν προβολή μέ τόν ὑπό­τιτλο: «Τό δημοτικό σχολεῖο Big Bang School παρέχει μία διαφορετική προσέγγιση στήν ἐκπαίδευση, κοντά στή φύση, λίγο ἔξω ἀπό τή Θεσσαλονίκη. Ἡ ἠθοποιός Μαρίνα Καλογήρου ἑτοιμάζεται νά συνεχίσει αὐτή τήν καινοτομία δημιουργώντας τό πρῶτο μή κερδοσκοπικό φυσικό γυμνάσιο στήν Ἑλλάδα»[1].

Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἡ LIFO προωθεῖ, μέ στοχευμένα ἄρθρα ὅ,τι τό ἀκραῖο, τό ἀνατρεπτικό, τό κοινωνικά καί ἐκκλη­σιαστικά ἀπαράδεκτο· ἡ συγκεκριμένη ὅμως προβολή σχετίζεται ἄμεσα μέ τήν ἀντιαιρετική εὐαισθησία μας καθώς ἡ προβαλλόμενη παιδαγωγική, ἄν καί προβάλλεται σάν ἐπαναστα­τι­κή καί αἰσιόδοξη, ἔρχεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν ἐκπαίδευ­ση, πού ὁ ὀρθόδοξος ἕλληνας γονιός θά ὀνειρευόταν γιά τό παι­δί του.

Ἀλλά ἄς γίνουμε πιό σαφεῖς, καθῶς δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού τό ἐναλλακτικό αὐτό σχολεῖο ἐπιδιώκει τήν προβολή του διά τῶν ΜΜΕ. Ἤδη ἀπό τό 2016 κυκλοφοροῦν σχετικές «εἰδή­σεις» μέ στόχο τήν «εὐαισθη­τοποί­ηση» τοῦ κοινοῦ καί τήν «ἀ­πο­δο­χή» τῆς δῆθεν νέας καί πρωτο­πο­ριακῆς αὐτῆς μορφῆς ἐκπαίδευσης. Ὅ­μως ἡ ἐκπαι­δευτική αὐ­τή πρόταση οὔτε νέα εἶ­ναι οὔτε πρωτοποριακή.

Ἕναν αἰώνα πρίν, ἤδη ἀπό τό 1919, ἔχουμε τά «σχολεῖα Βάλντορφ» (Waldorf) τοῦ πρώην Θεοσοφιστοῦ καί ἱδρυτοῦ τῆς Ἀν­θρω­πο­σοφίας Ροῦντολφ Στάϊνερ (Rudolf Steiner: 1861-1925)[2] καί τά «σχολεῖα Μοντεσσόρι» τῆς Ἰταλίδας γιατροῦ καί παιδαγω­γοῦ Μαρίας Μοντεσσόρι (Maria Montessori: 1870-1952)[3]. Τόσον τά σχολεῖα Βάλντορφ ὅσον καί τά σχολεῖα Μοντεσσόρι βασίζονται στό ὁλιστικό μοντέλο[4], στόν μονισμό[5] καί διδάσκουν ἀντί­θετη κοσμολογία, θεολογία καί ἀνθρωπολογία ἀπ' ὅ,τι ὁ Δυτικός Πολιτισμός καί ἡ Ἐκκλησία ἀποδέχονται· ἐντάσσονται δηλαδή στό σύνδρομο τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου. Ὁ Στάϊνερ ὑπῆρξε ἀποκρυφιστής, ἐνῶ ἡ Μοντεσσόρι ἐρωτοτροποῦσε μέ τήν Θεοσοφία διδάσκοντας ὅτι «μέσα στό παιδί βρίσκεται μία κρυμμένη συμπαντική ἐνέργεια», ἐνῶ ἡ Θεοσοφική Ἑταιρεία χρη­ματοδοτοῦσε τό ἔργο της[6].

Νεότερη προσπάθεια εἰσβολῆς τῆς Νέας Ἐποχῆς στήν ἐκπαί­δευση ἀποτελοῦν καί τά «σχολεῖα Ρόμπερτ Μοῦλλερ» (Robert Mul­ler: 1923–2010)[7], γνωστά καί ὡς «Σχολεῖα Εἰρήνης Ο.Η.Ε.» -καθώς ὁ Μοῦλλερ ὑπῆρξε Βοηθός Γενικός Γραμματέας τοῦ Ο.Η.Ε.-, ὅπου ὁ μαθητής ἐνθαρρύνεται νά θεωρεῖ τόν ἑαυτό του «Συμπαντική Μονάδα»· ἐκπαιδεύεται δηλαδή ὡς «ἀναπόσπα­στο μέρος τοῦ Σύμπαντος». Περιττό νά ἐπαναλάβουμε ὅτι τά συστήματα αὐτά, ὅπως προκύπτει τόσον ἀπό τά στοιχεῖα, ὅσον κι ἀπό τήν ὁρολογία πού χρησιμοποιεῖται, ἑδράζονται στήν ἀ­πο­κρυφιστική πίστη ὡς πρός τόν ἄνθρωπο, τόν κόσμο καί τόν θεό.

Γενικά, τό ὅλο προτεινόμενο ἐκπαιδευτικό σύστημα τῶν ἀνω­τέρω μεθόδων -κι ἄλλων πού λόγω περιορισμένου χώρου δέν ἀ­να­φέρονται στό παρόν- εἶναι προϊόν μίας φιλοσοφίας, πού στηρίζεται στήν πίστη στό κάρμα, τή μετενσάρκωση, τήν ὁλι­στική θεώρηση τοῦ κόσμου, προϊόντα ὅλα αὐτά τῆς Ἀνατολικῆς «πνευ­ματικότητας» καί τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἡ ἐξαγγελία τῶν συστημάτων αὐτῶν στή χώρα μας ἐγίνετο ἀρχικά μέ σχετική εἰλικρίνεια. Τό δημοτικό σχολεῖο Μπίγκ Μπάνκ π.χ. προβαλλόμενο στόν ἱστό­τοπο τοῦ Δημο­σιογραφικοῦ Συγκροτήματος «Μακεδονία», στίς 18 Μαΐου 2016, ἀναφέρει -στήν ἑνότητα «Τά Βιβλία μας»-, ὅτι ἡ ἐκπαίδευση εἶναι «βασισμένη στή μέθοδο Βάλντορφ, οἱ μαθητές δημιου­ργοῦν τά δικά τους βιβλία», σέ ἄλ­λο δέ σημεῖο -στήν ἑνότητα «Διδακτικές Μέθοδοι»- ἀναφέρεται ἡ Ἀργεντινή Σουζάνα Ἀ­μπε­γκαντόρ (Susana Abigador) ἡ ὁποία διδάσκει στή χώρα μας «Αὐτογνωσία μέσω χοροῦ», «Σωματική Ἔκφραση» καί «Θεραπεία μέσω τῆς Τέχνης» (art therapy)[8]. Κι αὐτά εἶναι λίγα ἀπό τά ἀναφερόμενα τότε στήν ἐν λόγῳ διαφημιστική προβολή τοῦ «Σχολείου».

Πολλή διαφορετική ὅμως εἶναι ἡ προσέγγιση τῆς προβολῆς τοῦ Σχολείου Μπίγκ Μπάνκ σέ νεότερη δημοσίευση, στήν ἐφη­μερίδα «Θεσσαλονίκη», στίς 13 Μαρτίου 2017. Πουθενά δέν ἀναφέρεται ἡ μέθοδος Βάλντορφ ἤ ἄλλη διασύνδεση μέ ἀπο­κρυ­φιστικά, ὁλιστικά, ἐναλλακτικά, ἐνεργειακά ἤ ἄλλα νεοεπο­χίτικα στοι­χεῖ­α. Ἐδῶ κυριαρχοῦν γενικόλογες καί μεγαλό­σχημες δια­τυ­πώσεις: «Ἕ­να νέο Big Bang δημιουργίας ξεκίνησε! Ἕνας νέος ἐκπαιδευτικός ὀρ­γα­νισμός δημιουργήθηκε. Στόχος μας εἶναι ὁ ἐπανασχεδιασμός τῆς ἐκπαίδευσης, σέ μία ἐποχή τεχν­ολογι­κῶν ἐξελίξεων, καινοτο­μίας καί ἀλλαγῶν. Ξεκλειδώ­νοντας τίς προ­οπτι­κές τῆς ἀνθρωπό­τη­τας καί μετατρέποντας μία νέα παγκόσμια γενιά, σέ δημιουρ­γούς το μέλλοντος»[9].

Ἀλλά καί πιό προσγειωμένες διατυπώσεις ἔρχονται νά ἀπο­κα­λύψουν τούς βαθύτερους στόχους τῶν ἐμπλεκομένων καί νά ἐμβάλλουν τήν ἀνησυχία στόν προβληματιζόμενο Ἕλληνα γονιό: «Ἡ φιλοσοφία τοῦ σχολείου εἶναι ὅτι ὁ μαθητής θά πρέπει νά ἀνακαλύψει μέσα ἀπό τό παιχνίδι καί τή διασκέδαση τόν ἑαυτό του (αὐτογνωσία τοῦ «ἔσεστε ὡς θεοί»;), σχολιάζει ἡ Ἐλισάβετ Γεωργιάδου[10] καί συνεχίζει: «Τό παιδί εἶναι ἐξ’ ὁρι­σμοῦ ἐνέργεια καί γι’ αὐτό πρέπει νά βρίσκεται ἔξω στήν φύση, ὅπου ὑπάρχει διαθέσιμος χῶρος γιά δράση».

Ἀλλά οἱ προθέσεις τῶν ἱδρυτῶν δέν περιορίζονται στά παιδιά μας. Γνωρίζοντας ὅτι οἱ γονεῖς εἶναι οἱ κυρίως ἁρμόδιοι γιά τήν φυσική διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους, ἐπιχειροῦν νά ἐ­μπλέ­ξουν καί τούς γονεῖς τῶν μαθητῶν τους στό ὅλο ἐγχεί­ρημα. Μέσω αὐτῆς τῆς προοπτικῆς: «οἱ γονεῖς ἐκπαιδεύονται στό νηπια­γωγεῖο σέ ὁμάδες αὐτογνωσίας, θεάτρου, μουσικῆς (τύμπανα), ἀλλά καί μέσα ἀπό διάφορα παιχνίδια, ἐνῶ θά ἀναλά­βουν μετά τήν πρώτη μέρα λειτουργίας τοῦ σχολείου, νά λειτουργήσουν τό κυλι­κεῖο καί νά καλλιεργήσουν τά χωράφια, προκειμένου νά βρίσκονται δίπλα στά παιδιά τους»[11]. Κι ἀλλοῦ: «οἱ ἰθύνοντες σκέφτονται νά δημιουργήσουν ἕναν χῶρο γιά τήν ἀποκλειστική ἐκπαίδευση τῶν μελλοντικῶν γονέων, παρέχοντας ὅλα τά ἐφόδια πού κρίνουν ἀπαραίτητα, ἤ ὅπως τονίζει ἡ κ. Γεωργιάδου "νά ἐκπαιδεύσουν τούς ἀνθρώπους πρίν ἀπό τή γέννησή τους"».

Ἀξίζει τέλος νά ἐντρυφήσουμε στή διασύνδεση τοῦ ἐν λόγῳ σχολείου μέ τόν εὐρύτερο ὁλιστικό, ἐναλλακτικό, ἐνεργειακό καί νεοεποχίτικο χῶρο καθώς «πίσω ἀπό τό πρωτοποριακό σχολεῖο «κρύβεται» ἡ Big Bang Education, ἡ ὁποία ἱδρύθηκε ἀπό τή Βέτα Γεωργιάδου, τόν Ἄγγελο Πατσιά καί τόν Γιάννη Σωτηράκο. Μιλήσαμε μέ τούς δημιουργούς τοῦ σχολείου καί μέ τήν ἠθοποιό Μαρίνα Καλογήρου, ἡ ὁποία ἦρθε τυχαῖα σέ ἐπαφή μέ τή μονάδα καί μετακόμισε ἀπό τήν Ἀθήνα στή Θεσσαλονίκη γιά νά φοιτήσει ὁ γιός της στό Big Bang School, τό ὁποῖο περιγράφει ὡς μία "φούσκα ἀγά­πης"»[12], ἀναφέρεται σέ σχετικό ἔντυπο.

Κι ἀλλοῦ: «Ἡ ἰδέα γεννήθηκε στή Θεσσαλονίκη ἀπό τή δημιουργό τοῦ "Σχολείου τῆς Φύσης" στόν Τρίλοφο, Βέτα Γεωργιάδου, τόν δάσκαλο πού... εὐθύνεται γιά τό "Σχολεῖο Φύσης καί Χρωμάτων" στήν Κρήτη, Ἄγγελο Πατσιά, καί τόν Γιάννη Σωτηράκο τῆς ἑ­ται­ρείας "εὖ ζῆν" καί διοργάνωσης event Generation Alpha Ven­tures, οἱ ὁποῖοι πῆραν τήν πρωτοβουλία γιά ἕνα νέο εἶδος ἐκπαί­δευσης πού θά ἀφορᾶ τούς πάντες: παιδιά καί γονεῖς»[13].

Κλείνοντας θά πρέπει νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι τό ὅλο ἐγχεί­ρημα τῆς δημιουργίας ἐναλλακτικῆς, νεοεποχίτικης ἐκπαίδευ­σης τῶν παιδιῶν στή χώρα μας δέν ἀφορᾶ μόνο στούς ἀρχικούς «ἐμπνευστές» τῆς ὑλοποίησης τοῦ σχολείου Μπίγκ Μπάνκ, ἀλ­λά ἐμπλέκει προφανῶς ἕνα εὐρύτερο φάσμα ἀνθρώπων βαθιά ἐμποτισμένων μέ τά πιστεύματα, τίς διδασκαλίες καί τίς πρακτικές -γενικά τόν ὅλο τρόπο ζωῆς- τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδρο­χό­ου. Ἐλάχιστο παράδειγμα ἀποτελοῦν οἱ προαναφερόμενοι στό ἐγχείρημα συνεργάτες, πού ἐνῶ προβάλλονται σάν μία πα­ρέα ἀνθρώπων μέ «κοινό ὅραμα» («Ἡ Βέτα καί ὁ Ἄγγελος ἐγκα­τέλειψαν τίς θέσεις τους στό δημόσιο καί μαζί μέ τόν Γιάννη ἀπο­φά­σισαν νά ὑλοποιήσουν τήν ἰδέα τους στή Θεσσαλονίκη, ἱδρύο­ντας ἕνα σχολεῖο...»)[14], στήν οὐσία ἀποτελοῦν μία μεθοδευμένη προσπάθεια εἰσδοχῆς στήν ὁλιστική, ἐναλλακτική, ἐνεργειακῆς καί νεοεποχίτικη νοοτροπία ὅσο τό δυνατόν περισσοτέρων ἀν­θρώ­πων -παι­διῶν κι ἐνηλίκων- στίς μεθόδους δηλαδή τῆς γιόγκα, τοῦ διαλογισμοῦ καί τοῦ ἐναλλακτικοῦ τρόπου ζωῆς.

Χαρακτηριστικά εἶναι, μεταξύ τῶν δημοσιευθέντων, τόσον ἡ φωτογραφία μικρῶν παιδιῶν πού κάνουν διαλογισμό στό ὕπαι­θρο[15], ὅσον καί τό βιογραφικό τῆς Μαρίνας Καλογήρου, ὅπου ἡ γιόγκα, τό ρέϊκι, τό τάϊ τσί (tai chi chuan), τό ζαζέν (zazen) κι ἡ ἀγιουρβέντα (ayurveda) ἀποτελοῦν βασικό τμῆμα τῆς ζωῆς της[16], αὐτῆς καί τοῦ συντρόφου της, τοῦ ἠθοποιοῦ καί δασκάλου γιόγκα Ἀντώνη Φραγκάκη[17].

Ὁλοκληρώνοντας τόν σχολιασμό θά θέλαμε νά ὑ­πο­γραμ­μί­σου­με ὅτι τὰ περιεχόμενα τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου ἐκφράζουν θέσεις ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικές καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.



[4] Ἰδέα ὅτι τά φυσικά συστήματα καί οἱ ἰδιότητές τους πρέπει νά θεωροῦνται ὡς σύνολα, ὄχι ὡς συλλογές τμημάτων. Ἡ ὁλιστική θεώρηση τοῦ κόσμου ὁδηγεῖ στήν θεοποίηση τῆς φύσης (πανθεϊσμός).

[5] Θεωρία πού ἀνάγει τήν ποικιλία τοῦ κόσμου σέ μία ἑνότητα μέσω τοῦ πνεύματος. Ὁ μονισμός δέχεται μία μόνο ἀρχή τῶν ὄντων. Ἀντίθετες θεωρίες πρός τόν μονισμό εἶναι ἡ διαρχία καί ὁ πλουραλισμός.

[10] Ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ σχολείου.

[14] Στό ἴδιο.