Στις σελίδες της ελληνικής
μυθολογίας, ο μαυρο-Άτλαντας, ο τιμωρημένος τιτάνας, αιωνίως κρατούσε
τους ουρανούς στα χέρια του. Το ίδιο το στερέωμα ως βάρος στους ώμους
του.
Γέροι παπάδες, που δεν μπορούν
ούτε το σώμα τους να σύρουν, ασθενικά καλογέρια, νέοι αφοσιωμένοι,
απαθείς και εμπαθείς, άγιοι ενεργεία και εν δυνάμει, όταν λειτουργούν
φέρουν στην παλάμη τους το σύμπαν ολάκερο. Τον Αμνό του Θεού, τη
Θεοτόκο, τα τάγματα των Αγγέλων, τους μάρτυρες και του προφήτες,
ιεράρχες και τον Επίσκοπο, ζώντες και κεκοιμημένους και όσους ακόμα-
ακόμα ξέχασαν να μνημονεύσουν. Για λίγο και για πάντα όλα χωρούν στην
παλάμη. Έτσι, για να μοιράσουμε για λίγο στον Κύριό μας και Θεό μας: "Ο
τα σύμπαντα εν τη δρακί περιέχων".
