Από τις σημειώσεις της αγίας αυτοκράτειρας Αλεξάνδρας περί οικογενειακής ζωής και ανατροφής των παιδιών
Ορισμένες μητέρες αγαπούν μεν με πολλή αφοσίωση τα παιδιά τους, αλλά παρ΄όλα αυτά σκέφτονται κυρίως τα γήινα πράγματα. Είναι γεμάτες τρυφερότητα για τα παιδιά τους όταν αυτά είναι άρρωστα. Δουλεύουν σκληρά και αρνούνται τα πάντα για να ντύσουν σωστά τα παιδιά τους. Αρχίζουν να τα διδάσκουν πολύ νωρίς, λίγο-λίγο και συνεχώς τα βοηθούν να αναπτύξουν τις νοητικές ικανότητές τους, με απώτερο στόχο το να βρουν τη σωστή τους θέση στην κοινωνία. Παρ΄όλα αυτά δεν δίνουν μεγάλη προσοχή στο θέμα της πνευματικής ανάπτυξης των παιδιών. Δεν τα διδάσκουν την γνώση του θελήματος του Θεού. Υπάρχουν σπίτια στα οποία τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να έχουν ακούσει ούτε μια φορά να λέγονται προσευχές από τους γονείς τους και δεν έχουν αποχτήσει καμία πνευματική κατάρτιση.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν σπίτια όπου η λαμπάδα καίει συνεχώς κι έντονα, όπου ακούγονται συνεχώς λόγια αγάπης για τον Χριστό, όπου τα παιδιά από νεαρή ηλικία διδάσκονται ότι ο Θεός τα αγαπά, όπου μαθαίνουν να προσεύχονται μόλις κιόλας αρχίσουν να μιλάνε. Και μετά από πολλά χρόνια, η μνήμη αυτών των ιερών στιγμών θα είναι ζωντανή, φωτίζοντας στο σκοτάδι με μια ακτίνα φωτός, εμπνέοντας σε περιόδους απογοήτευσης, αποκαλύπτοντας το μυστικό τής νίκης σε μια δύσκολη μάχη, και ο Άγγελος του Θεού θα βοηθήσει τα παιδιά να αντιμετωπίσουν τούς σκληρούς πειρασμούς και να μην υποπέσουν στην αμαρτία.
Ω, είθε ο Θεός να βοηθήσει κάθε μητέρα να καταλάβει το μεγαλείο και την δόξα τού έργου που έχει μπροστά της, όταν κρατά ένα μωρό στο στήθος της, το οποίο χρειάζεται και να το αναθρέψει και να το μορφώσει! Κι ό,τι αφορά στα παιδιά, είναι καθήκον των γονέων να τα προετοιμάσουν για την ζωή, για κάθε δοκιμασία στην οποία θα τα υποβάλει ο Θεός.
Μείνετε προσηλωμένοι. Αποδεχτείτε ευλαβικά το ιερό σας βάρος. Οι πιο στέρεοι δεσμοί είναι εκείνοι με τους οποίους η καρδιά ενός ατόμου συνδέεται με ένα πραγματικό σπίτι. Σε ένα πραγματικό σπίτι, ακόμη και ένα μικρό παιδί έχει φωνή. Κι ο ερχομός ενός βρέφους επηρεάζει ολόκληρο τον τρόπο ζωής τής οικογένειας. Ένα σπίτι, οσοδήποτε ταπεινό και μικρό και να είναι, θα πρέπει να είναι για οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας το πιο πολύτιμο μέρος της γης. Θα πρέπει να είναι γεμάτο με τόση αγάπη, τόση ευτυχία που ανεξάρτητα από το πού θα περιπλανηθεί αργότερα ο άνθρωπος, ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια θα έχουν περάσει, η καρδιά του θα πρέπει να «απλώνεται» τόσο που να «φτάνει» το πατρικό σπίτι του. Σε όλες τις δοκιμές και τις δοκιμασίες, το σπίτι θα είναι ένα καταφύγιο για την ψυχή.
