Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων
Γράφω, ἐπειδὴ ντρέπομαι. Ντρέπομαι γιατὶ γνώρισα ἀληθινοὺς ἀνθρώπους. Γνωρίζω ὅτι εἶμαι ἐλάχιστος, ἀλλὰ εἶναι ἀληθινοὶ αὐτοὶ ποὺ μοῦ παρέδωσαν ὅσα ἐχω καταλάβει -ἄν κάτι ἔχω καταλάβει σωστά.
(Ἑδὼ παραθέτω ἐλάχιστα, καὶ ὄχι τὰ πιὸ χαρακτηριστικά- μόνον ἀπὸ ἕναν ἅγιο, τὸν ἅγιο Ἰσαάκ τὸν Σῦρο, γιὰ νὰ φανῇ ὅτι αὐτοὶ ποὺ λένε καὶ λένε, δῆθεν θεολογίες –πράγματα χαμένα, ἀσυνάρτητα καὶ ἄσχετα-ὑποστηρίζοντας τὴν παροῦσα πτώσι καὶ προδοσία, δὲν πιστεύουν στὸν Θεὸ τῶν πατέρων, κατὰ τὴν πίστι τῶν πατέρων. Φυσικὰ δὲν εἶμαι ὁ κατάλληλος νὰ λέῃ τέτοια λόγια καὶ ἴσως χάνουν καὶ τὴν ἀξία τους, ὅμως δὲν ξέρω τί ἄλλο νὰ κάμω μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν χαμό. Ἀφοὺ δὲν μιλᾶνε οἱ ποιμένες –πλὴν τῶν ἐξαιρέσεων ποὺ διώκονται ἤ καὶ πεθαίνουν- μιλοῦν οἱ πλίνθοι.)
Ὅπως ἔλεγε ὁ μέγας ἅγιος, Ἰσαάκ ὁ Σῦρος: «Σοῦ λέγω καὶ μὴ διστάσῃς, οὔτε νὰ καταφρονήσῃς τὰ ὑπόλοιπα λόγια μου, ὡς ἐλαχίστου, γιατὶ εἶναι ἀληθινοὶ αὐτοὶ ποὺ μοῦ τὰ παρέδωσαν» (ὅλες οἱ παραπομπὲς εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο: Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ Ἁγιορείτου: ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ. Γ΄ ἔκδοσις, 2020. Κελλίον Τιμίου Προδρόμου, Ι. Μ. Καρακάλλου, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ)
«Λέγω σοι πρᾶγμα, καὶ μὴ διστάσῃς τούτου, μηδὲ τοῖς λοιποῖς μου λόγοις καταφρονήσῃς, ὡς ἐλαχίστου, διότι ἀληθεῖς εἰσιν οἱ παραδεδωκότες μοι»· ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.40
Ὅτι κατάλαβα εἶναι ἀπὸ τὰ διαβάσματα τῶν γραφῶν τῶν ἁγίων καὶ τῶν ἀληθινῶν στομάτων καὶ κάτι λίγα ἀπὸ πείρα.
«Καθὼς κατείληφα ἀπό τε τῆς θεωρίας τῶν γραφῶν καὶ τῶν ἀληθινῶν στομάτων, καὶ μικρὸν ἀπ’ αὐτῆς τῆς πείρας» ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣσελ. 39
Ἐπειδὴ ἄκουσα τὰ ἀληθινὰ στόματα ἀληθινῶν ἀνθρώπων (ἀνθρώπων δηλαδὴ ποὺ ζητοῦσαν καὶ ζοῦσαν μόνο τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ) νὰ μιλοῦν, καὶ ἔνοιωσα τὴν καρδιὰ μου νὰ καίγεται στὰ λόγια τους, ντρέπομαι τώρα στοὺς καιροὺς ἐτούτους νὰ ἀκούω τὸ ψεῦδος -ἀπὸ τὰ στόματα τοῦ ψεύδους- νὰ θέλῃ νὰ διώξῃ τὴν ἀλήθεια. Ντρέπομαι νὰ ἀκούω τὴ ψευτολογικὴ τοῦ φόβου καὶ τῆς δειλίας νὰ θέλῃ νὰ διώξῃ τὴν πίστι, ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν λογικὴ τοῦ κόσμου.
Βλέπω τὸν διωγμὸ τῆς πίστεως καὶ τὸν διωγμὸ τῶν πιστῶν, ὄχι μόνον ἀπὸ καίσαρες καὶ ἐξουσιαστὲς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ποιμένες –τίποτε τὸ παράξενο «εἰ ἐμἐ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσι». Οὔτε τὰ μυστήρια σεβάστηκαν, οὔτε τὸν ναὸ, οὔτε τὰ ἱερὰ, οὔτε τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἀνάστασί Του. Κυνήγησαν τοὺς πιστοὺς, τώρα κυνηγοῦν τοὺς ἱερεῖς. Ἀπαγορεύουν ἀκόμη καὶ νὰ ἐξομολογοῦν, ὅσους δὲν ὑποκύπτουν στὶς ἀντίθεες διαταγές τους. Θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν τὶς ἐντολὲς, ποὺ οἱ ἴδιοι δέχτηκαν, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὰ φιλήδονα θελήματά τους.
Αὐτὸ ποὺ μὲ κάνει καὶ ντρέπομαι εἶναι ὅτι βλέπω καὶ ἀκούω χιλιάδες στόματα «ποιμένων» νὰ λένε ψέμματα στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ζητᾶνε ὑπακοὴ γιατὶ «αὐτὸ λέει ἡ ἐκκλησία, αὐτὸ λέει ἡ Σύνοδος καὶ ἡ Σύνοδος εἶναι Σύνοδος Πατέρων, ποὺ φωτίζει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο». Καὶ τὰ λένε αὐτοὶ ποὺ λειτουργοῦν φορῶντας μουρόπανα, σὲ αὐτοὺς ποὺ γιὰ νὰ κοινωνήσουν κατεβάζουν γιὰ κλάσματα τοῦ δευτερολέπτου τὸ δικό τους μουρόπανο καὶ ἀμέσως τὸ ξανανεβάζουν. Καὶ αὐτὰ «τοὺς φωτίζει ὁ Παράκλητος γιὰ νὰ τὰ λένε» -λένε. Αὐτοὶ οἱ τρομοκρατημένοι, οἱ σαρκιολάτρες, οἱ δειλοὶ καὶ φοβισμένοι λένε -καὶ προσπαθοῦν νὰ πείσουν- ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ φώτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅλη αὐτὴ ἡ ἀπερίγραπτη κατάστασι.
Ἀπλὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ποτὲ δὲν αἰσθάνθηκαν τίποτα ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ὅσοι γεύτηκαν τὴν χάρι τοῦ Παρακλήτου, ἄλλα λένε καὶ ἄλλα πράττουν:
Αὐτὸς (ὁ Παράκλητος) δείχνει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἁγία δύναμι ποὺ ἐνοικεῖ μέσα του κάθε στιγμή. Τὴν σκέπη –τὴν νοητὴ ἰσχύ- ποὺ σκεπάζει παντοτε τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀποδιώκει ἀπ᾿ αὐτὸν κάθε βλάβη, ὥστε νὰ μὴν πλησιάσῃ στὴν ψυχή του ἤ στὸ σῶμα του.
«Οὗτος (ὁ Παράκλητος) δεικνύει τῷ ἀνθρώπῳ τὴν δύναμιν τὴν ἁγίαν, τὴν ἐνοικοῦσαν ἐν αὐτῷ ἐν παντὶ καιρῷ· τὴν σκέπην, τὴν ἰσχὺν τὴν νοητήν, τὴν σκεπάζουσαν τὸν ἄνθρωπον πάντοτε, καὶ ἀποδιώκουσαν ἀπ’ αὐτοῦ πᾶσαν βλάβην τοῦ μὴ προσεγγίσαι τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἢ τῷ σώματι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ 45-46
Τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιο λοιπὸν, δείχνει στὸν ἄνθρωπο αἰσθητὰ τὴν δύναμι τὴν Θεϊκὴ πάντοτε, ποὺ σκεπάζει καὶ προστατεῦει ἀπὸ κάθε βλάβη καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Ὅποιος ἔνοιωσε ἔστω καὶ ἕνα δευτερόλεπτο αὐτὴ τὴ θεϊκὴ δύναμι καὶ προστασία, μπορεῖ νὰ παρουσιάζεται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐντὸς τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου, μὲ τὰ δαιμονικά σύμβολα τοῦ φόβου καὶ νὰ βεβηλώνῃ ἀκόμη καὶ τὴν Ἀνάστασι;
Ἀποδεικνύει ὅτι ποτὲ δὲν πίστεψε στὸν Θεό κατὰ τὴν πίστι τῶν ἁγίων. Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ δείχνει τέτοια φροντίδα γιὰ τὸ σαρκίον του, μέχρι μανίας καὶ βεβηλώσεως τῶν ἱερῶν, ἄν ἔχει παραθέσει τὴν ψυχή του στὸν Θεό μὲ πίστι ἀληθινὴ, καὶ ἔχει γευτῇ τὴ συνέργεια τοῦ Θεοῦ.
«Ψυχὴ γὰρ ἡ ἅπαξ παραθεμένη ἑαυτὴν τῷ Θεῷ ἐν πίστει καὶ ἐν πολλῇ πείρᾳ δεξαμένη τὴν γεῦσιν τῆς συνεργίας αὐτοῦ, πάλιν ἑαυτῆς οὐ φροντίζει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.49
Καλά, ἐγὼ εἶμαι ἕνα ἐπηρμένο τίποτα, ἕνας ψεκασμένος, ἕνας ἀνεύθυνος, ἀνυπάκουος χαζός (ὅπως διατείνονται οἱ ποιμένες μας)· αὐτὰ ὅμως τὰ λέει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος. Κάνει λάθος; Ὑπερβάλει; Τί συμβαίνει;
Ἤ αὐτὸς κάνει λάθος ἤ οἱ σημερινοὶ ποιμένες δὲν πιστεύουν σωστά στὸν Θεό. Καὶ τὰ δύο μαζί δὲν γίνεται.
Σὲ ὅσους ἔχει ἀνατείλει τὸ φῶς τῆς πίστεως... κάθε στιγμή βλέπουν τὴν προνοια τὴν Πατρικὴ νὰ τοὺς ἐπισκιάζει, ἐκείνου τοῦ Πατέρα τοῦ ἀληθινοῦ ποὺ μὲ τὴν ἄμετρη ἀγάπη του ὑπερέχει ἀπὸ κάθε σαρκική πατρικὴ ἀγάπη, αὐτοῦ ποὺ μπορεῖ καὶ ἰσχύει περισσότερο ἀπὸ ὅλους νὰ συνεργήσῃ παραπάνω ἀπὸ ὅτι ζητοῦμε ἤ ἐπιθυμοῦμε ἤ σκεπτόμαστε.
«Ἐν οἷς γὰρ τὸ φῶς τῆς πίστεως ἀνατέλλει, οὐκέτι πάλιν ἀναισχυντοῦσιν ὑπὲρ ἑαυτῶν εὔξασθαι, οὐδὲ ἐξαιτήσασθαι παρὰ τῷ Θεῷ, ''δὸς ἡμῖν τόδε'', ἢ, ''λάβε ἐξ ἡμῶν τόδε'', οὐδὲ φροντίζουσιν ἑαυτῶν κατὰ πάντα τρόπον. Διότι, ἐν τοῖς νοεροῖς ὀφθαλμοῖς τῆς πίστεως, ἐν πάσῃ ὥρᾳ θεωροῦσι τὴν πρόνοιαν τὴν πατρικήν, ἐπισκιάζουσαν αὐτούς, ἐξ ἐκείνου τοῦ Πατρὸς τοῦ ἀληθινοῦ, τοῦ ὑπερέχοντος ἐν τῇ πολλῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ τῇ ἀμέτρῳ, πάσης ἀγάπης πατρικῆς σαρκικῆς, τοῦ δυναμένου καὶ ἰσχύοντος παρὰ πάντας συνεργῆσαι ἡμῖν ὑπερεκπερισσοῦ, ὑπὲρ ὃ αἰτούμεθα καὶ ἐνθυμούμεθα καὶ νοοῦμεν». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.49
Ἡ πατρικὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπείρως μεγαλύτερη ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη σαρκικὴ πατρικὴ ἀγάπη, προφανῶς καὶ ἀπὸ αὐτὴν τῶν σημερινῶν «πατέρων» καὶ «ποιμένων», ποὺ δὲν διστάζουν νὰ ἐκβιάζουν νὰ ἀπειλοῦν καὶ νὰ στέλνουν στὰ κοσμικὰ δικαστήρια τὰ παιδιά τους, ἱερεῖς καὶ λαϊκούς. Προφανῶς σὲ αὐτοὺς τὸ φῶς τῆς πίστεως οὐδέποτε ἔχει ἀνατείλει. Τῆς πίστεως τοῦ ἁγίου Ἱσαάκ, τοῦ ἁγίου Παϊσίου, τοῦ ἀγίου Πορφυρίου καὶ ὅλων τῶν ἁγίων τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας. Ἄν εἶχαν αὐτὴν τὴν πίστι θὰ ἔβλεπαν ἐν πάσῃ ὥρᾳ τὴν πρόνοιαν τὴν πατρικήν, ἐπισκιάζουσαν αὐτούς, καὶ δὲν θὰ γινόταν μασκοφορεμένοι καρνάβαλοι, θεατρίζοντες τὰ ἱερὰ μυστήρια καὶ δὲν θὰ δίωκαν τοὺς θέλοντας εὐσεβῶς ζεῖν.
Προσπαθοῦν οἱ ποιμένες (καὶ οἱ συνοδοιπόροι τους ἐννοεῖται) νὰ παρουσιάσουν ὅσα λένε γιὰ ἀρρώστιες, ἐμβόλια, κινδύνους κλπ, ὡς ἀποτελέσματα τῆς «γνώσεως», ποὺ παρουσιάζουν οἱ «εἰδικοί», ἐφαρμόζουν οἱ πολιτικοί, καὶ προπαγανδίζουν, ὄχι δωρεάν, οἱ δημοσιογράφοι. Μὰ καὶ ἀκριβὴ καὶ ἀληθὴ νὰ ἦσαν ὅλα ὅσα παρουσιάζονται -καὶ στὴν ἔκτασι ποὺ παρουσιάζονται- πάλι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει ἀληθῶς, οὔτε θὰ σκιαζόταν, οὔτε θὰ πρόδιδε τὴν πίστι καὶ τὰ ἱερὰ ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὸν δισταγμό. Αὐτὰ εἶναι πράγματα θεμελιώδη καὶ βασικὰ τῆς πίστεως. Ἡ φυσικὴ γνώσις εἶναι ἐνάντια στὴν πίστι. Ὁ ἄνθρωπος τῆς γνώσεως γιὰ νὰ κάνῃ κάτι θὰ τὸ ψάξῃ, θὰ τὸ ἐξετάσῃ, θὰ δῇ ἄν εἶναι δυνατὸν καὶ πῶς νὰ πραγματοποιηθῇ, αὐτὸ ποὺ σκέφτεται καὶ θέλει.
«Οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ὁρισμὸς τῆς (φυσικῆς) γνώσεως, ὅτι ἐκτὸς ἐξετάσεως καὶ ἐρεύνης ποιῆσαί τι πρᾶγμα οὐκ ἐξουσιάζει. Ἀλλ’ ἐξετάζει εἰ δυνατὸν γενέσθαι ὅπερ ἐνθυμεῖται καὶ θέλει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.50
Ἡ πίστις ὅμως; Ἡ πίστις καταλύει ὅλους τοὺς νόμους τῆς γνώσεως, ὄχι τῆς πνευματικῆς, ἀλλά τῆς φυσικῆς γνώσεως.
«Ἡ δὲ πίστις, τί; Ἡ δὲ πίστις ἐστὶ λύσις ἐν πᾶσι τοῖς ἑαυτοῖς τῶν νόμων τῆς γνώσεως, οὐχὶ τῆς πνευματικῆς λέγομεν (ἀλλὰ τῆς φυσικῆς)». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.49-50
«Μὰ εἶναι δυνατὸν;» θὰ ἀναφωνήσῃ ὁ διαφωτισμένος οἰκουμενιστὴς τῆς σήμερον. «Εἶναι δυνατὸν νὰ λέγονται τέτοια πράγματα; στὸν καιρὸ τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς ἐλευθερίας;» Χορτάσαμε γνώσι καὶ ἐπιστήμη καὶ ἐλευθερία. Εἰδικῶς τοὺς τελευταίους 14 μῆνες, ποὺ συμμετέχει καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ-πνευματικὸ διευθυντήριο, χορτάσαμε καὶ ὀρθοδοξία καὶ ὀρθοπραξία.
Ἀναμφιβόλως ἡ πίστις ποὺ οἱ πατέρες ἐβίωσαν καὶ στὴν ὁποία ἀναφέρονται εἶναι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν σημερινῶν ποιμένων μας. Τὸ ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα τους. Ὅποιος θέλει ἄς σκεφτεῖ τὰ παραπάνω λόγια τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ καὶ τὰ ὅσα λένε καὶ πράττουν οἱ ρασοφοροῦντες προαγωγοὶ τοῦ φόβου καὶ κήρυκες τῆς ὑποτέλειας καὶ τῆς δουλείας.
Πιστεύουν ἄλλη πίστι. Γνωρίζουν ἄλλην γνώσι.
Ὅταν ἐπισκιάσει ὁ παράκλητος τὸν ἄνθρωπο (ὅπως ἀναφέρθηκε παραπάνω) τὸτε ὁρμᾶ ἡ ψυχὴ καὶ λόγῳ τῆς ἐλπίδας τοῦ Θεοῦ καταφρονεῖ κάθε κίνδυνο καὶ μὲ τὰ φτερὰ τῆς πίστεως ὑψοῦται πάνω ἀπὸ τήν ὀρατὴ κτίσι καὶ εἶναι πάντα σὰν μεθυσμένη ἀπὸ τὴν ἔκπληξι τῆς κατὰ Θεὸν μέριμνας...
«Καὶ ὁρμᾷ (ἡ ψυχὴ) καὶ καταφρονεῖ παντὸς κινδύνου τῇ ἐλπίδι τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐν τοῖς πτεροῖς τῆς πίστεως ὑψοῦται ἐκ τῆς ὁρατῆς κτίσεως, καὶ ὡς μεθύουσα γίνεται ᾀεὶ ἐν τῇ ἐκπλήξει τῆς μερίμνης τῆς κατὰ Θεὸν» ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.46
Αὐτὰ ὅμως συμβαίνουν καὶ τὰ βρίσκουμε μέσα μας ὅταν δὲν καλύψουμε τὴν γνώσι μὲ τὸ θέλημά μας τὸ φιλήδονο.
«Καὶ ταῦτα εὑρίσκομεν ἐν ἑαυτοῖς, ὅταν μὴ καλύψωμεν αὐτὴν τῷ θελήματι ἡμῶν τῷ φιληδόνῳ». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.45
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀφορμὴ τῆς παρούσης «πίστεως» τῶν ποιμένων μας καὶ πολλῶν ἐξ ἡμῶν τῶν ποιμενομένων. Καλύπτουμε τὰ πάντα μὲ τὸ θέλημά μας τὸ φιλήδονο. Φιληδονία δὲν ἀφορᾶ μόνον τὶς σαρκικὲς ἡδονές. «Ἡ φυσίωσις τῆς εὐπρεπείας τῆς ἐξουσίας», ποὺ πάλιν ἀναφέρει ὁ ἄββάς Ἰσαάκ, δὲν εἶναι φιληδονία; Αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ ἐπίσκοποι καὶ διατάζουν, καὶ ἀπαγορεύουν, καὶ βιάζουν συνειδήσεις καὶ συνεργάζονται μὲ τὶς ἐξουσίες, λαμβάνοντας τὰ αἰσχρὰ ὑλικὰ ἀνταλάγματα -ἀπὸ ἕνα μπράβο καὶ μιὰ δημοσιότητα μέχρι ἐπιχορηγήσεις καὶ ἀβάντες πάσης φύσεως, τί εἶναι; Γιατὶ κατήντησαν νὰ παρουσιάζονται ὄχι μόνον ἐμβολιαζόμενοι δημοσίως, ἀλλὰ καὶ ψευδόμενοι ὅτι ἔχουν προσβληθῇ ἀπὸ κορωνοϊό προκειμένου νὰ ἐπηρεάσουν τὸν λαό; Δὲν εἶναι μόνον ἡ περίπτωσις ποὺ ἀναφέρει ὁ κ. Σπυρίδων Ζορμπαλάς (1). Γνωρίζουμε καὶ ἄλλες περιπτώσεις τέτοιες. Ἅλλος ἕνας λόγος νὰ ντρεπόμαστε γιὰ τὴν κατάντια μας. Νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στοὺς φιλόδοξους ποὺ προκειμένου νὰ ἀνέλθουν στὰ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα ὑπερθεματίζουν καὶ δημαγωγοῦν...
Καὶ εἶναι καὶ ἡ πιὸ ἤπια ἐκδοχή, τὸ ὅτι ποτὲ δὲν γνώρισαν τὴν πίστι τῶν ἁγίων. Αὐτὸ δὲν τοὺς κάνει λιγώτερο προδότες ὅμως. Εὑρίσκονται εἰς τόπον διαδόχων τῶν Ἀποστόλων καὶ προδίδουν τὴν ἀποστολή τους. Ὁ Ἰούδας εὑρίσκετο σὲ τάξι μαθητοῦ. Τί γινόταν στὴν ψυχή του, πόσο πίστευε, ἄν πίστευε, τί ἀκριβῶς πίστευε, δύσκολο νὰ λεχθῇ. Πάντως πρόδωσε. Αὐτὸ εἶναι σίγουρο, ὅσο σίγουρη εἶναι καὶ ἡ προδοσία τῶν σημερινῶν ποιμένων.
Ἄν πάλι γνώρισαν τὴν πίστι καὶ κατήντησαν νὰ ξαναγυρίσουν στὴν ψυχικὴ γνώσι τῶν εἰδικῶν καὶ τῶν ἐπιστημόνων καὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου ἐτούτου –γιατὶ ἀκόυω ὅτι ὁ τάδε ἐπίσκοπος ποὺ ἦταν παραδοσιακὸς, ποὺ ἦταν πατερικὸς ποὺ ἦταν πολλὰ καὶ διάφορα καὶ τώρα μασκοφορεῖ, ἐμβολιάζεται δημοσίως, καὶ κυνηγᾶ τοὺς ἱερεῖς καὶ ὅλα τὰ συναφή- μὲ τί μοιάζουν;
Αὐτὸς ποὺ ἀξιώθηκε νὰ γευτῇ τὴν γλύκα τῆς πίστεως καὶ μετὰ ξαναγύρισε στὴ γνώσι τὴν ψυχικὴ μέ τί μοιάζει; Μὲ αὐτὸν ποὺ βρῆκε πολύτιμο μαργαριτάρι καὶ τὸ ἄλλαξε μὲ χάλκινη δεκάρα καὶ μὲ αὐτὸν ποὺ ἄφησε τὴν αὐτεξούσια ἐλευθερία καὶ δέχτηκε τὸν ξεπεσμό, γεμάτο φόβο καὶ δουλεία.
«Ἐρώτησις : Ὁ ἀξιωθεὶς γεύσασθαι τῆς ἡδύτητος τῆς πίστεως καὶ πάλιν στραφεὶς πρὸς τὴν γνῶσιν τῆς ψυχῆς, ἐν τίνι διαφέρει τὸ πρᾶγμα αὐτοῦ; Ἀπόκρισις : Τῷ εὑρόντι μαργαρίτην πολύτιμον καὶ ἀλλάξαντι αὐτὸν εἰς ὀβολὸν χαλκοῦ, τῷ ἐάσαντι ἐλευθερίαν αὐτεξούσιον καὶ στραφέντι εἰς τοὺς τρόπους τῆς πτωχείας, πεπληρωμένους φόβου καὶ δουλείας». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ 253-4
Ἀκριβῶς ὅπως τὸ λέει ὁ ἄββᾶς Ἰσαάκ. Ξεπεσμὸς γεμάτος φόβο καὶ δουλεία.
Βαρὺ νὰ βλέπεις λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου καὶ τοὺς πιστοὺς Του νὰ ἔχουν πετάξει τὰ τίμια καὶ τρομαγμένοι καὶ κημοφοροῦντες νὰ σκαλίζουν στὰ σκουπίδια τῶν νεοεποχίτικων χωματερῶν γιὰ νὰ τραφοῦν μὲ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ τοὺς προσφέρουν οἱ σύγχρονοι χοιροβοσκοὶ, ἀλλαλάζοντες «ὑπακοὴ-ὑπακοή» καὶ ἀκολουθοῦντες τὸν μαινόμενο ὄχλο ποὺ ζητᾶ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ... κανονικότητα....
Πῶς νὰ μὴν ντρέπεται κανείς; Καὶ περισσότερο ποὺ παρατηροῦμε ἄπρακτοι, λὲς καὶ βλέπουμε ταινία. Ὅσοι τὸ νοιώθουν ἄς συμπαρασταθοῦν σὲ ὅσους προσπαθοῦν κάτι νὰ ὀργανώσουν, κάποια ἔμπρακτη ἀντίστασι. Ὅταν κάποτε ἐρωτηθοῦμε ἤ σὲ αὐτὸ τὸν κόσμο ἤ στὸν ἄλλο, τί κάναμε ὅταν γινόταν ὁ χαλασμός, τί θὰ ἀπαντήσουμε; Ὅτι ρητορεύαμε καὶ παπαγαλίζαμε πατερικά χωρία ἤ ὅτι «προσευχόμεθα» μασκοφορεμένοι ἤ ὄχι; Καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ.
Εἶναι καιροὶ μαρτυρίου καὶ μαρτυρίας, βρὲ παιδιά. Καὶ εἶναι μόνον ἡ ἀρχή. Τί δὲν καταλαβαίνουμε; Ποιούς κοιτᾶμε, ἀπὸ ποιούς παραδειγματιζόμαστε;
Οἱ καιροὶ τοῦτοι εἶναι καιροὶ μαρτυρίου. Ὁ Θεὸς νὰ βοηθήσῃ τὶς ψυχὲς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν μὲ εἰλικρίνεια καὶ ὄχι μὲ πανουργία. Νὰ βοηθήσῃ νὰ ὑπομείνουν τὴν βία, στὸν καιρό τοῦ μέχρι αἵματος ἀγῶνος. Τὸ αἷμα ἤδη τρέχει...
«Δυνατὸς εἶ, Κύριε, ἡ πηγὴ πάσης βοηθείας, ὑποστηρίξαι ἐν τοῖς τοιούτοις καιροῖς, οἵτινές εἰσι μαρτυρίας καιροί, τὰς νυμφευσαμένας σοι ἑαυτὰς μετὰ χαρᾶς ψυχάς, ὁ οὐράνιος νυμφίος, καὶ δεδωκυΐας τὰς συνθήκας τῆς ἁγιότητος ἐν συνέσει μετὰ εἰλικρινείας κινήσεων, καὶ οὐ μετὰ πανουργίας. Διὸ δώρησαι αὐταῖς δύναμιν μετὰ παῤῥησίας καθελεῖν ὠχυρωμένα τείχη, καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς ἀληθείας, ἵνα μὴ τοῦ ἰδίου σκοποῦ ἀστοχήσωσι βίᾳ ἀνυπομονήτῳ ἐν τῷ καιρῷ, ἐν ᾧ περὶ αἵματος ἀνταγώνισμα γίνεται». ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΣ σελ.40
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων 21.5.2021
……………………………….
(1) Μητροπολίτης κηρύττει στον ναό ψευδώς ότι πέρασε την ασθένεια του κορονοϊού!
http://aktines.blogspot.com/2021/05/blog-post_3.html#more
