ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Πρξ. ς΄ 8 – ζ΄ 5, 47-60
8 Στέφανος δὲ πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ. 9 ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς λεγομένης Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ἀσίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ,10 καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει. 11 τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντος ῥήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν· 12 συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς, καὶ ἐπιστάντες συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον εἰς τὸ συνέδριον,13 ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας· ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ῥήματα βλάσφημα λαλῶν κατὰ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου καὶ τοῦ νόμου· 14 ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς. 15 καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.
ζ΄ 1 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιερεύς· εἰ ἄρα ταῦτα οὕτως ἔχει; 2 ὁ δὲ ἔφη· ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε. ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν Ἀβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ, πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαῤῥάν, 3 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἥν ἄν σοι δείξω. 4 τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαῤῥάν. κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ μετῴκησεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε· 5 καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου.
47 Σολομὼν δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον. 48 ἀλλ᾿ οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει· 49 ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; 50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα; 51 Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς. 52 τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναν τοὺς προκαταγγείλαντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε· 53 οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων, καὶ οὐκ ἐφυλάξατε. 54 Ἀκούοντες δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ᾿ αὐτόν. 55 ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, 56 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα. 57 κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν, 58 καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου, 59 καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. 60 θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη. Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἰω. δ΄ 46-54
46 Ἦλθεν οὖν πάλιν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἐποίησε τὸ ὕδωρ οἶνον. καὶ ἦν τις βασιλικός, οὗ ὁ υἱὸς ἠσθένει ἐν Καπερναούμ· 47 οὗτος ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ἥκει ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱὸν· ἤμελλε γὰρ ἀποθνήσκειν. 48 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν· ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε. 49 λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλικός· Κύριε, κατάβηθι πρὶν ἀποθανεῖν τὸ παιδίον μου.50 λέ γει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου· ὁ υἱός σου ζῇ. καὶ ἐπίστευσεν ὁ ἄνθρωπος τῷ λόγῳ ᾧ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπορεύετο. 51 ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἀπήντησαν αὐτῷ καὶ ἀπήγγειλαν λέγοντες ὅτι ὁ παῖς σου ζῇ. 52 ἐπύθετο οὖν παρ᾿ αὐτῶν τὴν ὥραν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχε. καὶ εἶπον αὐτῷ ὅτι χθὲς ὥραν ἑβδόμην ἀφῆκεν αὐτὸν ὁ πυρετός. 53 ἔγνω οὖν ὁ πατὴρ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐν ᾗ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ υἱός σου ζῇ· καὶ ἐπίστευσεν αὐτὸς καὶ ἡ οἰκία αὐτοῦ ὅλη. 54 Τοῦτο πάλιν δεύτερον σημεῖον ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐλθὼν ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
Στίς 17 Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ἐπισκόπου Χριστιανουπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, κατὰ κόσμον Ἀναστάσιος, γεννήθηκε στὴν Κέρκυρα τὸ 1665 ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς. Ὁ πατέρας του ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους ἄρχοντες τῆς Ἑνετικῆς Διοίκησης τῶν Ἰονίων νήσων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ μετώκησε τὸ 1684 στὴν Καρύταινα τῆς Πελοποννήσου. Ὁ Ἀναστάσιος ἀπὸ μικρὴ ἡλικία εἶχε μεγάλη κλίση τόσο στὰ γράμματα τῆς ἐκκλησίας ὅσο καὶ στὰ κοσμικά. Ἦταν δὲ κοσμημένος μὲ ὅλες τὶς ἀρετές. Ὅταν ἔφθασε σὲ ἀνδρικὴ ἡλικία οἱ γονεῖς του θέλησαν νὰ τὸν νυμφεύσουν. Ὁ Ἀθανάσιος ὅμως αἰσθανόμενος μεγάλη ἀποστροφὴ γιὰ τὴν κοσμικὴ ζωὴ βρισκόταν σὲ μεγάλη στενοχώρια γι᾽ αὐτὸ ποὺ τόν ἀνάγκαζαν νὰ κάνει. Ὅταν κάποτε πῆγε, μετὰ ἀπὸ προτροπὴ τοῦ πατέρα του, στὸ Ναύπλιο, γιὰ νὰ φτιάξει τὰ νυμφικὰ ροῦχα, εἶδε στὸ ὄνειρό του τὴν Παναγία καὶ τὸν Τίμιο Πρόδρομο, ποὺ τὸν πρόσταζαν νὰ ἀναχωρήσει γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ γνωρίσθηκε μὲ τὸν Πατριάρχη Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος τὸν χειροτόνησε ἱεροδιάκονο καὶ μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια πρεσβύτερο. Τὸ 1711 ἐχήρευσε ἡ Μητρόπολη Χριστιανουπόλεως καὶ ὁ Ἑνετὸς Κυβερνήτης ἐπρότεινε τὸν Κερκυραῖο ἱεροκήρυκα Ἠλία Μηνιάτη σὰν ὑποψήφιο. Ὁ Ἠλίας Μηνιάτης ἀρνήθηκε καὶ ὁ Πατριάρχης μὲ τὴν Σύνοδο ἐξέλεξαν τὸν Ἀθανάσιο χωρὶς τὴν θέλησή του. Ὁ Ἀθανάσιος αἰσθανόμενος τὸ βάρος τῆς ἀρχιερωσύνης προσέθεσε νέους κόπους. Ἐδίδασκε τοὺς χριστιανοὺς νὰ μένουν σταθεροὶ στὴν ἁγία Πίστη τους, νὰ στέλνουν τὰ παιδιά τους στὰ σχολεῖα, γιὰ νὰ μορφώνονται, πληρώνοντας ὁ ἴδιος τὶς δαπάνες τους, ἀνέγειρε πολλοὺς ἱεροὺς Ναοὺς, λειτουργοῦσε μὲ μεγάλη συναίσθηση καὶ κατάνυξη, νουθετοῦσε τοὺς πεπλανημένους καὶ γενικὰ ἡ ζωὴ του ἦταν σὲ ὅλα ἁγία καὶ ἔμοιαζε μὲ τὴν ζωὴ τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ ὁ Θεὸς τὸν ἐδόξασε καὶ ἐνῶ ζοῦσε ἀκόμα ἀξιώθηκε νὰ κάνει θαύματα. Ἐποίμανε τὴν Μητρόπολή του μέ ἀληθινή αὐταπάρνηση καί διακόνησε τόν λαό του Θεοῦ, ἀνακουφίζοντάς τον ἀπό τά δεινά τῆς δουλείας. Ἐκοιμήθη μετά ἀπό ὀλιγοήμερη ἀσθένεια το 1707. Τά ἅγια λείψανά του θαυματουργοῦν μέχρι σήμερα.
Ἀπολυτίκιον (Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.)
Τοὺς τελοῦντας τὴν μνήμην, καὶ τιμώντας τὸ σῶμα σου καὶ πανευλαβῶς προσκυνοῦντας τὴν μυρίπνοον Κάραν σου, ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς Θεόν, ἱκέτευε Χριστὸν τὸν ἀγαθόν, καὶ ταὶς σαὶς θερμαὶς πρεσβείαις, τῶν κινδύνων σῷζε, ὦ ἅγιε Ἀθανάσιε. Ἔχων δὲ καὶ συμπρεσβευτήν, τὸν μέγαν Κυρίου Πρόδρομον, ἔσω ἀοράτως τῆς Μονῆς, φρουρὸς καὶ προπύργιον.
