6. ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ
«Στήκετε εν τη πίστει» (Α’ Κορ. 16, 13)
Η πιστή ψυχή είναι ήρεμη σαν την ήρεμη θάλασσα. Και έτσι ήρεμη και γαλήνια προχωρεί στη ζωή. Αλλά υπάρχουν στιγμές που αντιμετωπίζει κύματα άλλοτε μικρότερα κι άλλοτε μεγαλύτερα. Σαν τη θάλασσα, που κι αυτή σηκώνει κύματα και χάνει για ώρες την ηρεμία της.
Με τη θάλασσα μοιάζει η ψυχή.
Μόνο που εδώ τα κύματα είναι άλλα, είναι διαφορετικά. Και δεν τα δημιουργεί ο αέρας, αλλά ο αντικείμενος. Τα κύματα αυτά είναι οι λογισμοί της αμφιβολίας.
Ας δούμε μερικούς τέτοιους λογισμούς.
* Άραγε υπάρχει Θεός;
Τίποτε πιο βέβαιο δεν υπάρχει από την ύπαρξη του Θεού. Είναι πιο βέβαιο και από την ύπαρξη του ήλιου, που μας φωτίζει και μας θερμαίνει. Πιο βέβαιο και από τον ίδιο τον εαυτό μας, για τον οποίο δεν αμφιβάλλουμε πως υπάρχει. Κι όμως ο αντικείμενος βρίσκει κάποια στιγμή αδυναμίας και πάλης και υποβάλλει στην ψυχή το λογισμό της αμφιβολίας. Και τότε η ψυχή ταράσσεται. Αλλά για λίγο όμως. Για πολύ λίγο. Ύστερα γαληνεύει και αναπαύεται κοντά στο Θεό, τον οποίο πιστεύει και αγαπά.
* Άραγε υπάρχει άλλη ζωή;
Όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει Θεός, τόσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει και άλλη ζωή. Ζωή αιώνια. Ζωή χωρίς τέλος. Ζωή που αρχίζει με το φυσικό μας θάνατο εδώ στη γη. Γεμάτος πεποίθηση γι’ αυτή τη ζωή έγραψε ο Απ. Παύλος το εξής: «Ουκ έχομεν ώδε μέλλουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν»(Έβρ. 13, 14). Γι’ αυτό και είχε ζωηρή την επιθυμία «του αναλύσαι και συν Χριστώ είναι»(Φιλιπ. 1, 23).
Το ίδιο φρονεί και η πιστή ψυχή. Παρά ταύτα ο αντικείμενος πετυχαίνει κάποτε και υποβάλλει κι εδώ το λογισμό της αμφιβολίας και δημιουργεί κάποια σύγχυση στην ψυχή. Για πολύ λίγο όμως. Για δευτερόλεπτα ίσως. Γιατί αμέσως η ψυχή ξαναβρίσκει τη γλυκιά ηρεμία της με δυνατή την πίστη της στην αιώνια ζωή.
* Άραγε μεριμνά για μας ο Θεός;
Το λογισμό αυτό τον υποβάλλει ο αντικείμενος σε καιρό δοκιμασίας της ψυχής, είτε η δοκιμασία είναι αρρώστια είτε είναι συκοφαντία είτε μια αδικία.. Πάντα είναι πιο πρόσφορο το έδαφος της δοκιμαζόμενης ψυχής, για να σπείρει ο πονηρός τους λογισμούς της αμφιβολίας.
Πιο πρόσφορο το έδαφος, αλλά χωρίς επιτυχία. Γιατί η ψυχή νικά κι αυτούς τους λογισμούς και τους διώχνει, όπως διώχνει και κάθε άλλο λογισμό αμφιβολίας πάνω σε θέματα πίστεως. Μόνο ένα βλέμμα σ’ Εκείνον που δοκιμάστηκε σκληρά στη ζωή αυτή, ώστε να φτάσει μέχρι το σταυρό, αρκεί να αναπτερώσει ηθικά την ψυχή ώστε να μείνει ακλόνητη στην πίστη της.
Αδελφές ψυχές,
Είπαμε. Σαν τη θάλασσα είναι η ζωή μας. Μη φοβάστε τα κύματα των λογισμών της αμφιβολίας. Θα σπάζουν πάντα στον Αιώνιο Βράχο, το Χριστό μας, και θα ακολουθεί η γλυκιά γαλήνη, που Εκείνος χαρίζει με την παρουσία του.
Πρόσεχε τις παγίδες (Από το ομώνυμο βιβλίου του Αρχιμ. Γερβασίου Ιωαν. Ραπτοπούλου)
