Ἀπάντησις περὶ τῶν ἱ. εἰκόνων εἰς Σουηδίαν
«ΜΗΔΕΝΙ ΔΙΚΗΝ ΔΙΚΑΣΕΙΣ,
ΠΡΙΝ ΑΜΦΟΙΝ ΜΥΘΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ»
Ὑπό Ἀρχιμ. τοῦ Οἰκ. Θρόνου Δρος Βαρθολομαίου Ἰατρίδη,
Ἐφημερίου Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Στοκχόλμης
Δανείζομαι τούς λόγους τοῦ Φωκυλίδη τοῦ Μιλήσιου (5ος π.Χ. αἰών), τοῦ ὁποίου τά γραφόμενα σημαίνουν ἐπακριβῶς «Νά μή κρίνῃς προτοῦ ἀκούσεις τά ἐπιχειρήματα καί τῶν δύο πλευρῶν». Θεωρῶ ὅτι οἱ λόγοι αὐτοί ταιριάζουν ἀπόλυτα στήν περίπτωσή μας, καθώς πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, στό ὑπ’ ἀριθμ. 2348 τῆς 2ας Ἀπριλίου 2021 φύλλον τῆς Ἑβδομαδιαίας Ἐκδόσεως τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» ἐδημοσιεύθη ἄρθρον τοῦ κ. Χρήστου Τιμούδα ὑπό τόν τίτλον: «Ὁ Σουηδίας ἀπεκαθήλωσε τάς ἱεράς Εἰκόνας», τό ὁποῖον ἀνέγνωσα μετά μεγάλης ἐκπλήξεως καί θλίψεως συνάμα.
Διακονῶ στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Στοκχόλμης ἀπό τῆς 3ης Ἰουνίου 2020, ἔχων κανονικήν ἀπόσπασιν ἀπό τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς μέ τήν συγκατάθεσιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Παντελεήμονος, ἀδείᾳ δέ καί εὐλογίᾳ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, προκειμένου νά συνδράμω τό ἐπιτελούμενον πολυσχιδές ἔργον τοῦ ἐπιχωρίου Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναβίας κ. Κλεόπα, ὁ ὁποῖος μοῦ ἐνεπιστεύθη τήν νευραλγικήν θέσιν τοῦ Ἐφημερίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Στοκχόλμης. Ἐπειδή καί λίθοι κεκράξονται περί τοῦ ἤθους, τοῦ χαρακτῆρος, τῆς ἐργατικότητος καί προσφορᾶς τοῦ Μητροπολίτου κ. Κλεόπα τά ἑπτά περίπου ἔτη πού ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τοῦ ἐνεπιστεύθη τούς οἴακας τῆς ἱεραποστολικῆς ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καί ἐπειδή κατά τό παράγγελμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τῆς ἀγάπης Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «ὅ ἑωράκαμεν, ὅ ἀκηκόαμεν, ὅ ἐθεασάμεθα….», αὐτό πρέπει καί νά διαλαλοῦμεν, περί αὐτοῦ, λοιπόν, σπεύδω νά μαρτυρήσω ὡς ἐκ τῶν αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων μαρτύρων καί μαθητῶν τοῦ ἐκλεκτοῦ Ἱεράρχου τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας.
Τό διάστημα αὐτό τοῦ ἑνός περίπου ἔτους πού διακονῶ πλησίον τοῦ Μητροπολίτου κ. Κλεόπα, διαπιστώνω αὐτό πού πλεῖστοι τῶν Ἀρχιερέων μοῦ εἶχαν διηγηθεῖ περί τοῦ προσώπου του, ὅτι δηλαδή εἶναι ἀεικίνητος, δυναμικός, ἀποφασιστικός, ὀργανωτικός, ἁπλοῦς, εὐγενής καί μέ ὅραμα ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐπειδή, ὅμως, κατά τόν Ἀριστοτελικό λόγο «φίλος μέν Πλάτων, φιλτάτη δ’ ἀλήθεια», γι’ αὐτό τό λόγο αὐθορμήτως καί αὐτοπροαιρέτως ἐπιθυμῶ νά ἀποκαταστήσω τά κακῶς γραφόμενα στό προαναφερθέν ἄρθρον πρός σπίλωσιν, συκοφάντησιν καί δημιουργίαν ἐντυπώσεων περί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας κ. Κλεόπα, ἐπιτελῶντας κατ’ αὐτόν τόν τρόπον τό ἔργον πού θεωρῶ ὅτι ὄφειλαν πρίν ἀπό τήν δημοσίευσιν τοῦ ἄρθρου νά ἐνεργήσουν οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Ἐφημερίδος «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», δηλαδή νά διασταυρώσουν τήν ἀλήθειαν τῶν γραφομένων ἤ νά ἐρωτήσουν τήν ἄποψιν τοῦ καθυβριζομένου καί κατασυκοφαντημένου Ἱεράρχου.
Ὁ κ. Τιμούδας ἀναφέρει ὅτι: «πῆρα ἀφορμή ἀπό τήν δήλωσιν ἱεράρχη τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅτι ὑφίσταται μιά μορφή εἰκονομαχίας σήμερα…», γιά νά καταλήξῃ ὅτι «Στό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Στοκχόλμης, ὁ Μητροπολίτης κ. Κλεόπας Στρογγύλης, βρῆκε ἕνα τρόπο νά ἀπαλλάξῃ τούς πιστούς ἀπό αὐτό τό συνειδησιακό προβληματισμό. Τούς ἀπάλλαξε ἀπό τίς εἰκόνες». Καί συνεχίζει περί τῆς ἀποκαθηλώσεως τῶν εἰκόνων, οἱ ὁποῖες «κατέβηκαν ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2020, γιά νά μποῦν οἱ σκαλωσιές …καί ἕνας Θεός ξέρει ποῦ βρίσκονται». Ἀρχίζοντας, λοιπόν, ἐπί τῶν συγκεκριμένων, ὡς Ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ, ὀφείλω νά ἐνημερώσω πάντας ὅτι στόν ἐξωνάρθηκα (τήν εἴσοδο) τοῦ Ναοῦ ὑπάρχουν ἑκατέρωθεν (δεξιά καί ἀριστερά τῶν εἰσερχομένων) δύο προσκυνητάρια, δίπλα ἀπό τά ξυλόγλυπτα ἀπορροφητικά μανουάλια, τό ἕνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, καί τό ἄλλο μέ τήν παράσταση τῆς Δεήσεως, ὅπου τοποθετοῦνται καί εἰκόνες ἑορταζόντων Ἁγίων ἤ Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν Ἑορτῶν, ὅποιες ὑπάρχουν (καί μάλιστα ἐξ αὐτῶν πού ὑπαινίσσεται ὁ κ. Τιμούδας ὅτι ἕνας Θεός ξέρει ποῦ βρίσκονται). Οὐδέποτε στό διάστημα τῆς ἐνταῦθα διακονίας μου ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή μου ὅτι ὁ Μητροπολίτης κ. Κλεόπας εἶναι εἰκονομάχος ἤ ἀποτρέπει τούς πιστούς ἀπό τήν προσκύνησιν τῶν εἰκόνων ἤ ἔχει καταργήσει τάς ἁγίας Εἰκόνας. Φεῦ τῆς βλασφημίας!
Ἀπορῶ πάλιν καί ἐξίσταμαι, μέ τήν ἐμμονικήν, μονόπλευρην καί μυωπικήν συμπεριφοράν τοῦ κ. Τιμούδα, ὁ ὁποῖος κατηγορεῖ ὡς εἰκονομάχον ἕνα Μητροπολίτην, μέ τήν πρωτοβουλίαν τοῦ ὁποίου, ὅπως ἀσφαλῶς θά πρέπῃ νά γνωρίζῃ, ἱδρύθηκε καί ἐγκαινιάστηκε κατά τήν Πατριαρχικήν ἐπίσκεψιν τοῦ ἔτους 2019 ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, τό ἐντός τῶν ἐγκαταστάσεων τοῦ ἀριστεροῦ κλίτους τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Μουσεῖο Ἑλληνοχριστιανικῆς Κληρονομιᾶς. Μάλιστα στήν εἴσοδο τοῦ Μουσείου ἐκτίθενται ὀκτώ εἰκόνες συντηρημένες καί τοποθετημένες σέ ξυλόγλυπτες σκαλιστές προθῆκες, ἐνῶ ἐντός τοῦ Μουσείου ὑπάρχουν συνολικά δέκα ὀκτώ εἰκόνες Βυζαντινῆς τεχνοτροπίας, δεσπόζει δέ στόν εἰσερχόμενο ἡ τοιχογραφία διαστάσεων εἴκοσι τετραγωνικῶν, πού ἀπεικονίζει τό Δεσπότη Χριστό, δορυφορούμενο ὑπ’ Ἀγγέλων δόξης! Νά σημειωθῇ ὅτι ὁ χῶρος αὐτός εἶναι προσβάσιμος σέ κάθε πιστό, ἀφοῦ ἐκεῖ ὁ Μητροπολίτης μας κ. Κλεόπας δέχεται εἰς ἀκρόασιν μετά ἀπό κάθε Θεία Λειτουργία, ἐνῶ ἀποτελεῖ χῶρο ὑποδοχῆς καί φιλοξενίας καί ἐπισήμων καί διαφόρων προσώπων πού ἐπισκέπτονται τόν Καθεδρικό μας Ναό καί τόν Ποιμενάρχη μας! Ἄρα, τά γραφέντα καί μέ πολλά ὑπονοούμενα, ἀντικρούει ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια!
Στή συνέχεια τοῦ ἄρθρου του ὁ κ. Τιμούδας ἀναφέρει ὅτι «…ἡ ἀποδόμηση τῆς ὀρθόδοξής μας παράδοσης, ἐδῶ στή Σκανδιναβία, ἄρχισε σχεδόν μέ τήν ἄφιξη τοῦ κ. Κλεόπα πρίν ἀπό 7 περίπου χρόνια. Ἀργά, ἀλλά μεθοδικά, μετάλλαξε τόν ὀρθόδοξο ναό του Ἁγίου Γεωργίου, σέ μιά ὄμορφη αἴθουσα, ὅπου θά μπορῇ νά συναντᾶται ἡ πολυπολιτισμική κοινωνία τῆς Σουηδίας…». Ἐπ’ αὐτῶν, λοιπόν, τῶν γραφομένων ἀναρωτιέμαι ἆραγε, πῶς ὁ ἀρθρογράφος εἶναι ὁ μόνος πού διεπίστωσε κάτι τέτοιο περί τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Κλεόπα. Δηλαδή ὑπονοεῖ ἤ εὐθέως κατηγορεῖ τόν Ποιμενάρχη μας ὡς αἱρεσιάρχη, γιατί σέ αὐτή τήν περίπτωση ἡ διάθεσή του νά συκοφαντήσῃ τόν Ἱεράρχη ξεπερνᾶ κάθε ὅριο καί διερωτῶμαι, ἄν σέ κάθε Θεία Λειτουργία πού ὁ Ποιμενάρχης μας κηρύττει, ἄν ἀκούω τά Θεόσοφα καί Ὀρθόδοξα λόγια ἀπό στόμα ἄλλου Ἱεράρχη. Μᾶλλον τό ἀντίθετο συμβαίνει, διότι ὁ Μητροπολίτης κ. Κλεόπας δέ σταματᾶ νά κηρύττῃ Χριστόν καί τοῦτον Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα, ἀλλά καί νά προτρέπῃ διά τήν διατήρησιν τῶν Ἑλληνοχριστιανικῶν παραδόσεων, κυρίως πρός τούς νέους, εἶναι δέ γνωστός ὁ σεβασμός του πρός τούς Ἁγίους τῆς πίστεώς μας καί μέσα ἀπό τίς ἐπιστημονικές καί ὄχι μόνο συγγραφές του. Ὅσο γιά τό χαρακτηρισμό ὅτι ὁ ναός μεταλλάχθηκε σέ αἴθουσα, ἀναρωτιέμαι καί πάλι, ἄν ὁ Θεός μέ ἀξιώνῃ καί ἱερουργῶ σέ ἄλλον Ναό, ἀπό αὐτόν πού ὑπονοεῖ ὁ κ. Τιμούδας, ἀφοῦ μέ τήν ἀποφασιστικότητα καί μεθοδικότητα τοῦ Μητροπολίτη κ. Κλεόπα ὁ Ναός μετά τήν πρόσφατη ἀποκατάσταση ἔφθασε σέ ἀπαράμιλλο εἶδος καί κάλλος καί εἶναι σημεῖο ἀναφορᾶς καί καύχημα κάθε ὀρθοδόξου, κινεῖ δέ τό ἐνδιαφέρον τῶν πολυπληθῶν περαστικῶν, οἱ ὁποῖοι εἰσερχόμενοι, ἀναζητοῦν πληροφορίες περί τήν ὀρθόδοξον πίστιν κι ἔτσι ὁ Ναός πολλάκις γενόμενος πόλος ἕλξεως, ἀρχικῶς ὡς κτίσμα καί ὄχι αἴθουσα μέ μορφήν Ναοῦ, καθίσταται καί ἡ ἀπαρχή τῆς γνωριμίας μέ τό Χριστό. Μήπως, λοιπόν, ὁ ἀρθρογράφος δέν δέχεται τόν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου «ἔρχου καί ἴδε» (Ἰωάν. 1,47), ἀλλά καί τόν ἄλλον «τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλλω ἔξω»; (Ἰωάν. 6, 34-39).
Ἀκολούθως, στό ἐν λόγῳ ἄρθρο ὁ κ. Τιμούδας ἀναφέρει μιά ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτη μας κ. Κλεόπα στό Ναό πρίν ἀπό 4 χρόνια «ὁ καθεδρικός ναός ἀποτελεῖ σημεῖο πνευματικῆς ἀναφορᾶς, καταλλαγῆς καί συνύπαρξης στήν πολυπολιτισμική κοινωνία πού ζοῦμε. Εἶναι ἱερός χῶρος προσευχῆς, περισυλλογῆς καί διαλόγου – τοῦ διορθοδόξου, διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συνδιαλέγεσθαι – πού διεξάγεται στά πλαίσια τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἑτερότητας – διαφορετικότητας – συμβατοῦ μέ ἑλληνοχριστιανικά καί πανανθρώπινα ἰδεώδη». Διερωτῶμαι καί πάλι, ποία εἶναι ἡ ἀντίρρηση τοῦ κ. Τιμούδα; Ἆραγε ὁ κάθε Ναός δέν εἶναι σημεῖο πνευματικῆς ἀναφορᾶς, καταλλαγῆς καί συνυπάρξεως; Γιατί ἐνδεχομένως νά ἔχῃ ἀντίθετη ἄποψη ἀπό αὐτή τῶν Πατέρων, ὅτι βλέποντας τόν ἀδελφόν μας βλέπουμε Κύριον τόν Θεόν μας, ἀλλά καί τούς λόγους ἀπό τό ἀληθινόλαλο στόμα τοῦ Κυρίου μας «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου…καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. 22, 37-39). Μήπως ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει νά κρύψουμε βαθιά στή γῆ τό θησαυρό τῆς πίστεως συμπεριφερόμενοι ἐγωϊστικά; Διότι, ἄν συμφωνῇ ὁ ἀρθρογράφος, τότε γνωρίζουμε ποία θά εἶναι ἡ ἀπόκρισις τοῦ Κυρίου μας στή Δευτέρα παρουσία «δοῦλε, πονηρέ καί ὀκνηρέ, … καί τόν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον…» (Ματθ. 25, 14-30).
Καί συνεχίζει στό ἄρθρο του ὁ κ. Τιμούδας «…Ἤδη πρίν ἀπό 4 χρόνια κατάργησε τά καντήλια ἀπό τό Ναό…». Ἀπορῶ γιά ποῖον ἀκριβῶς λόγον ὁ συγκεκριμένος κύριος ἐξακολουθεῖ νά παρουσιάζῃ μία εἰκόνα ἐντελῶς διαφορετική ἀπό αὐτή πού περιγράφει. Προφανῶς, εἰσερχόμενος στό Ναό ποτέ δέν ἀντικρύζει τήν Ἁγία Τράπεζα, ὅπου ἑκατέρωθεν τοῦ Ἀρτοφορίου ὑπάρχουν δύο κανδῆλες, οἱ ὁποῖες ἀνάπτονται σέ κάθε Θεία Λειτουργία ἤ ἄλλη ἀκολουθία. Πρός ἐπίρρωσιν τῶν γραφομένων, παραπέμπω κάθε καλοδιάθετο ἀναγνώστη νά διαπιστώσῃ τοῦ λόγου τό ἀληθές μεταβαίνοντας στήν ἐπίσημη σελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας στό Facebook, ὅπου στά τέλη Νοεμβρίου τοῦ παρελθόντος ἔτους 2020, ἐδημοσιεύθη ἄρθρο μέ ἀφορμή τό γεγονός τῆς εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονίας τοῦ π. Maxime Lessage, ὅπου ἐδημοσιεύθησαν, μεταξύ ἄλλων, φωτογραφίες καί ἀπό τό Ἱερό Βῆμα, ἐμφαίνονται δέ οἱ προαναφεθεῖσες κανδῆλες ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης. Ἐπιβεβαιώνονται, ὅμως, γιά μιά ἀκόμη φορά οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου μας ὅτι «…ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· ἦν γάρ αὐτῶν πονηρά τά ἔργα» (Ἰωάν, 3,19).
Πρός τό τέλος δέ τοῦ ἄρθρου ἀναφέρει ὁ κ. Τιμούδας «Αὐτά καί πολλά ἄλλα παράδοξα γίνονται ἐδῶ στήν Μητρόπολη Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναβίας, πού ἴσως, δέν εἶναι τῆς ὥρας νά γραφτοῦν. Ἐγώ πάντως εἶμαι στή διάθεσή σας γιά ὁποιαδήποτε ἀντιπαράθεση ἤ ὁ,τιδήποτε ἄλλο θέλετε. Εἶμαι μόνιμος κάτοικος Σουηδίας ἀπό τό 1980 καί ὑπῆρξα ἐνοριακός ἐπίτροπος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Στοκχόλμης τήν διετία 2015-2017. Παρακαλῶ νά δημοσιεύσετε τό μήνυμα αὐτό στήν ἐφημερίδα σας καί μή τό ἀγνοήσετε, γιατί πρόκειται περί ἐγκλήματος κατά τῆς ὀρθοδοξίας, μέ δεσποτική βούλα…». Προβληματίζομαι ἀκόμα περισσότερο καί θεωρῶ ὄχι μόνον ἐγώ, διαβάζοντας τά συγκεκριμένα λόγια. Σέ ποία ἐκκλησία ἀνήκει τό ἐν λόγῳ πρόσωπο; Ἀντιλαμβάνεται ὅτι εἶναι μέλος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἐμφορεῖται ἀπό τέτοιο πνεῦμα πολεμικῆς, ἐχθρότητος, μίσους καί συκοφαντίας, περιγράφοντας πρόσωπα καί καταστάσεις πού δέν ὑφίστανται, ἀλλά ἐξυπηρετοῦν κάποιον σκοπό; Λυποῦμαι, πού κάποιος, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει ὅτι διετέλεσε καί ἐκκλησιαστικός ἐπίτροπος, πού γνωρίζουμε ὅτι τό ἀξίωμα αὐτό πού δίδεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας εἶναι τιμητικό, πῶς τό χρησιμοποιεῖ τώρα ὁ ἐν λόγῳ κύριος, γιά νά βλάπτῃ ἀντί νά οἰκοδομῇ, νά θέτῃ ἀμφιβολίες στίς συνειδήσεις καί νά προκαλῇ βαρύτατο σκανδαλισμό τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν καί μάλιστα ἄνευ λόγου καί αἰτίας καί μέ ψευδῆ ἐπιχειρήματα, ἀρνούμενος κατ’ οὐσίαν ἐκεῖνον πού κατέστησε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον Ποιμένα καί Διδάσκαλον καί Ὁδηγόν, ὑπεύθυνο γιά τά πνευματικά καί διοικητικά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας. Ἄς μή ξεχνᾶ ὁ ἀρθρογράφος τό γεγονός πού περιγράφεται στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων «…τί μέ διώκεις, σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν» (Πρ. 26,24).
Κλείνοντας, θεωρῶ ὅτι καλό θά εἶναι στήν ἀσκητικωτάτη αὐτή περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους, τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀντί κάποιοι νά μηχανεύωνται συκοφαντίες καί νά ἐκτοξεύουν ὕβρεις καί ἀπειλές ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ τους καί μάλιστα τοῦ Ἐπισκόπου, ἰδιαιτέρως δέ δίχως λόγο καί αἰτία καί ἀφορμή, νά ζητήσουν μέ διάθεση μετανοίας τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί κυρίως νά ἐπαναλαμβάνουν τήν κατακλεῖδα τῆς εὐχῆς τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου «δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου»!
Ἐπίσης, διά τόν λόγον ὅτι ὁ κ. Τιμούδας δέν γνωρίζει, οὔτε φρόντισε νά πληροφορηθῇ ἀπό ἔγκυρες πηγές, μᾶλλον δέ προέτρεξε τῆς διανοίας, ἐμφορούμενος ἀπό πνεῦμα πολεμικῆς καί συκοφαντίας καί μάλιστα ἐναντίον τοῦ ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου, ἄς μάθῃ ὅτι τά ἔργα ἀποκαταστάσεως δέν ἔχουν ἀκόμα ὁλοκληρωθεῖ. Ἐμεῖς ἀφήνουμε τόν συγκεκριμένον ἐπικριτήν στήν κρίσιν τοῦ ἱστορικοῦ, ἀλλά καί τοῦ Δικαιοκρίτου, ὁ Ὁποῖος ἐτάζει καρδίαν καί νεφρούς, ὅμως ὁ ὑποφαινόμενος δικαιοῦται νά ἀναφέρῃ ὅτι, ἐπειδή ἡ ἔλευσίς του τήν 3ην Ἰουνίου 2020 συνέπεσε μέ τήν ἀπαρχήν τῶν ἔργων ἀποκαταστάσεως τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ, ἄν καί ὁ Μητροπολίτης μας δέν θά τό ἤθελε, πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθείας, ὅτι ἔζησε διά πρώτην φοράν στά 22 χρόνια τῆς ἱερωσύνης του, Ἐπίσκοπον, ὁ ὁποῖος κυριολεκτικῶς ἀπό φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός εὑρισκόταν σκαρφαλωμένος στίς σκαλωσιές, καθοδηγώντας, συμμεριζόμενος καί συνδράμοντας καθ’ οἱονδήποτε τρόπον στό μαραθώνιον τοῦτο ἔργον ἀποκαταστάσεως, μετά ἀπό 130 χρόνια, ὥστε νά ἀπολαμβάνουμε πάντες τό ἐξαιρετικό αὐτό ἀποτέλεσμα. Ὅσον ἀφορᾶ δέ στόν κ. Τιμούδα, θά ἤθελα νά ὑπενθυμίσω ὅτι εὔκολον εἶναι νά ἀσκῇ κανείς κριτική ἐκ τοῦ μακρόθεν καί ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, χωρίς νά γνωρίζη τήν ἀγωνία καί τόν κόπο τοῦ Ἐπισκόπου καί τῶν συνεργατῶν του τόσον γιά τήν ἐξεύρεσιν τῶν οἰκονομικῶν πόρων τοῦ πολυδάπανου ἔργου τῆς προηγηθείσης ἐξωτερικῆς καί τανῦν τῆς ἐσωτερικῆς ἀποκαταστάσεως.
Ἔτσι, λοιπόν, στό πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Κλεόπα ἐφαρμόζονται οἱ λόγοι τοῦ ποιητοῦ καί φιλοσόφου Σααδί (13ος αἰών) «Μόνο τά καρποφόρα δέντρα πετροβολοῦνται», ἐνῶ οἱ ἀσκητές τῆς ἐρήμου τονίζουν ὅτι προτιμότερο εἶναι νά φάῃ κανείς κρέας τή Μεγάλη Παρασκευή, παρά τή σάρκα τοῦ ἀδελφοῦ του μέ συκοφαντία! Γι’ αὐτό καί πάλι ἄς ἐπαναλάβουμε τήν προσευχή «δώρησαί μοι Κύριε τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα». Ἡ ταπεινή δέ εὐχή στό Μητροπολίτη μας κ. Κλεόπα εἶναι «καί ἔντεινε καί κατευοδοῦ καί ἀρχιεράτευε, ἕνεκεν ἀληθείας καί πραότητος καί δικαιοσύνης εἰς ἔτη πολλά, καρποφόρα καί σωτήρια!» Καλή ἀνάσταση μέ αὐτοκριτική καί μετάνοια!
Ἐν Στοκχόλμῃ τῇ 4ῃ Ἀπριλίου 2021
Δείτε και: Ὁ Σουηδίας ἀπεκαθήλωσε τάς ἱεράς Εἰκόνας!
