Μπαίνοντας στό δωμάτιο βρῆκα τήν Αἰκατερίνη ἀπορροφημένη στόν φορητό ὑπολογιστή της (laptop).
-Καλημέρα, Κατερίνα, γιατί τόση προσήλωση; Τί βλέπεις ἐκεῖ;
-Καλημέρα· παίζω...
-Καί τί παίζεις, πού νά χρειάζεται τόση ἀφοσίωση καί προσοχή;
-Παίζω πασιέντζα...
-Καί ξέρεις τί εἶναι ἡ πασιέντζα;
-Εἶναι ἕνα παιχνίδι μέ τραπουλόχαρτα, μέ ἕναν παίκτη, πού δέν ἀποτελεῖ χαρτοπαιξία· παίζεται χωρίς λεπτά καί δέν κινδυνεύεις νά χάσεις τήν περιουσία σου...
-Μπορεῖς ὅμως νά χάσεις τήν ψυχή σου!
-Ξέρω, ξέρω, μοῦ εἶχες δώσει νά διαβάσω κι ἐκεῖνο τό βιβλίο τοῦ π. Χαράλαμπου, ὅταν ἤμουν μικρή.
-Ναί, τό «Οἱ 52 Δαίμονες τῆς χαρτοπαιξίας»! [1] Καί τί θυμᾶσαι ἀπό ἐκεῖνο τό βιβλίο;
-Θυμᾶμαι ὅτι κάθε τραπουλόχαρτο ἀντιστοιχεῖ σέ ἕνα συγκεκριμένο δαίμονα...
Λοιπόν, πέραν ἀπό τά γραφόμενα στό κατατοπιστικότατο αὐτό βιβλίο τοῦ π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, θά μπορούσαμε νά παραθέσουμε καί κάποια στοιχεῖα ἀπό τή σύγχρονη ἔρευνα, πού πιθανῶς ἤδη ὑπάρχουν, κάποια ἐξ αὐτῶν, στό ἐν λόγῳ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα.
Θά πρέπει κατ' ἀρχάς νά ἐξηγήσουμε ὅτι ἡ σύγχρονη τράπουλα μέ τά 52 παιγνιόχαρτα ἀποτελεῖ μετεξέλιξη τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ Ταρῶ.
Τό Ταρώ, παλαιότερα γνωστό ὡς τρίονφι (trionfi - θριάμβους)[2] κι ἀργότερα ὡς Ταρώ (Tarocchi), εἶναι ἕνα πακέτο ἀπό τραπουλόχαρτα, πού χρησιμοποιοῦνταν ἀπό τά μέσα τοῦ 15ου αἰώνα σέ διάφορα μέρη τῆς Εὐρώπης γιά παιχνίδια, ὅπως τό ἰταλικό «ταροκίνι» (tarocchini), τό γαλλικό «Ταρώ» (tarot) καί τό αὐστριακό «Κένικ Ροῦφεν» - (Konigrufen - Ὁ Βασιλιάς καλεῖ). Πολλά ἀπό αὐτά τά παιχνίδια καρτῶν ταρώ ἐξακολουθοῦν νά παίζονται καί σήμερα. Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα, οἱ κάρτες Ταρώ ἀρχίζουν νά χρησιμοποιοῦνται παράλληλα γιά μαντεία μέ τή μορφή ταρωλογίας καί χαρτομαντείας, ἐνῶ στή συνέχεια σχεδιάζονται τράπουλες εἰδικές γιά τέτοιους ἀποκρυφιστικούς σκοπούς.
Τό ἀρχαιότερο παιχνίδι μέ τράπουλα λέγεται ὅτι ἔρχεται ἀπό τήν Βενετία, ὅπου παιζόταν ἤδη τόν 14ο αἰώνα· ὑπάρχουν δύο κατηγορίες.
1. Ἕνα πακέτο μέ 22 κάρτες, τήν «Μεγάλη Ἀρκάνα»[3] (Arcana), πού στά Λατινικά σημαίνει μυστικό. Οἱ κάρτες αὐτές ὀνομάζονται καί Φάροτς (Farots). Αὐτή ἡ ὁμάδα χαρτιῶν χρησιμοποιεῖτο γιά ἐντελῶς διαφορετικούς σκοπούς κι ὄχι γιά παιχνίδι· γι' αὐτό καί πολλοί παῖκτες ἀφαιροῦσαν τίς 22 κάρτες ἐντελῶς ἀπό τήν τράπουλα, ὅταν σκοπός ἦταν τό παιχνίδι.
2. Ἡ ἄλλη κατηγορία, ἡ «Μικρή Ἀρκάνα»[4], περιελάμβανε πακέτο μέ 56 χαρτιά διαιρούμενα σέ τέσσαρες σειρές:
α) Μπαστούνια: Ἀπεικονίζουν τή Ράβδο. Τό μαγικό ραβδί τῶν ἐπικλήσεων (εὐχές - κατάρες), τή ράβδο τοῦ Μάγου, τό σκῆπτρο τῆς ἀνδρικῆς κυριαρχίας, τό ἔμβλημα τῆς ἀρσενικῆς ἀναπαραγωγικῆς δύναμης, τήν «ἀρσενική ἀρχή».
β) Κοῦπες: Ἀπεικονίζουν τό Κύπελλο. Εἶναι ἡ κούπα τῆς μαντείας, ἡ δεκτικότητα τῆς γυναίκας, ἡ φανταστική ἀλλά καί φυσική «Μητέρα», ἡ «θηλυκή ἀρχή».
γ) Σπαθιά: Ἀπεικονίζουν τό ξίφος. Τή λεπίδα τοῦ θαυματοποιοῦ, πού διαγράφει τό σχῆμα σταυροῦ καί θυμίζει τή γόνιμη ἕνωση τῶν δυό ἀρχῶν, τῆς ἀρσενικῆς καί τῆς θηλυκῆς, τή συγχώνευση καί τή συνεργασία τῶν ἀντιθέτων. Ἡ λεπίδα συμβολίζει ἐπίσης τήν διεισδυτική δράση, αὐτή τοῦ Λόγου ἤ τοῦ Υἱοῦ.
δ) Καρά: Ἀπεικονίζουν τά «Πεντάκτινα». Ἕναν πεντάπλευρο δίσκο, σημάδι στήριξης, θέλησης καί δύναμης, συμπυκνωμένο ὑλικό πνευματικῆς δράσης, σύνθεση, πού φέρνει τήν τριάδα στή μονάδα.
Τό ὄνομα «Ταρώ» ἀποδίδεται κατ' ἐπέκταση σέ ὅλα τά χαρτιά 22+56· συνηθέστερα ὅμως ὁ ὅρος ἀναφέρεται στή Μεγάλη Ἀρκάνα, στά 22 χαρτιά.
Οἱ συμβολισμοί τῶν παραπάνω διατάξεων εἶναι μόνο κάποιοι -ἄν καί οἱ ἐπικρατέστεροι- ἀπό τούς πολλούς καί διαφορετικούς συμβολισμούς, πού διατυπώνουν οἱ ἀποκρυφισταί.
Συχνά οἱ συμβολισμοί διαφέρουν ἀπό σέκτα σέ σέκτα ἤ ἀπό χαρτομάντη σέ χαρτομάντη.
Στή νεογνωστική, π.χ., ἀποκρυφιστική παραθρησκευτική ὁμάδα τοῦ «Σαμαέλ Ἀούν Βεόρ» (Βίκτορ Μανουέλ Γκόμες Ροδρίγκες - Victor Manuel Gomez Rodriguez) ἡ ἑρμηνεία τοῦ Ταρώ ἐξειδικεύεται ἀνάλογα μέ τόν βασικό στόχο τῆς σέκτας, τήν «ἀλχημεία» ἤ «σεξουαλική μαγεία», μία σεξουαλική πρακτική, πού ἡ συγκεκριμένη ὀργάνωση διδάσκει καί πραγματοποιεῖ.
Σύμφωνα μέ τήν τάντρα γιόγκα, τήν ἀρχαία ἐσωτερική παράδοση, γνωστή στόν Ἰνδουισμό καί στόν Βουδισμό, πού διδάσκεται ἀκόμα καί σήμερα, στά πλαίσια τῆς «Νέας Ἐποχῆς», οἱ τεχνικές αὐτές γιά τήν «ὕψιστη ἀπόλαυση στόν ἔρωτα» συνοψίζονται στή σεξουαλική πρακτική Μαϊτούνα (Maithuna), τήν ὁποία ἀσκοῦν κι ἄλλες σύγχρονες ἀποκρυφιστικές ὁμάδες.
Κατά τή σέκτα τοῦ Βεόρ, λοιπόν, ἡ ἑρμηνεία τοῦ Ταρώ ἔχει ὡς ἀκολούθως:
Τά Μπαστούνια ἀντιπροσωπεύουν τή ράβδο τοῦ Μάγου, τό σκῆπτρο τῆς ἀνδρικῆς κυριαρχίας, τό ἔμβλημα τῆς ἀρσενικῆς ἀναπαραγωγικῆς δύναμης, τό Λίνγκαμ (lingam), τό ἀνδρικό γεννητικό μόριο, τόν φαλλό, τό σύμβολο τοῦ θεοῦ Σίβα (Shiva).
Κατ' ἀναλογίαν, οἱ Κοῦπες ἀντιπροσωπεύουν τό Κύπελλο, τήν δεκτικότητα τῆς γυναίκας, τή συμβολική ἀλλά καί φυσική θεϊκή Μητέρα (Ἀθηνᾶ, Ἄρτεμη, Ἀστάρτη, Μαρία). Ἀκόμη ἀντιπροσωπεύουν τό Γιόνι (yoni), σύμβολο τῆς γυναικείας ἀρχῆς, τά γυναικεῖα γεννητικά ὄργανα, αἰδοῖο ἤ κόλπο, τό σύμβολο τῆς θεότητας Σάκτι (Shakti).
Τά Σπαθιά ἀντιπροσωπεύουν τό ξίφος, τήν λεπίδα τοῦ θαυματοποιοῦ· θυμίζουν τή γόνιμη ἕνωση τῶν δυό ἀρχῶν, τῆς ἀρσενικῆς καί τῆς θηλυκῆς, τή συγχώνευση καί τή συνεργασία τῶν ἀντιθέτων· τήν ἕνωση τοῦ Γιόνι μέ τό Λίνγκαμ πού ὁδηγεῖ στή «κοσμική εὐδαιμονία». Τό ἀρσενικό καί τό θηλυκό σεξουαλικό ὄργανο στήν πράξη τῆς συνουσίας, τήν ἕνωση τοῦ Σίβα μέ τήν Σάκτι, τήν θηλυκή του ἀρχή.
Τέλος, τό Καρό ἀντιπροσωπεύει τήν «φιλοσοφική λίθο», τήν Ἀτραπό, τήν ἐσωτερική φιλοσοφική λίθο, τόν «Δρόμο», πού «ἀναφέρεται στή διαδικασία ἀνάπτυξης καί ἐξέλιξης τῆς συνείδησης, ὅσο καί τῆς ἀνύψωσής της πρός τό φῶς. Ἡ διαδικασία ἐξέλιξης εἶναι μία διαδικασία ἕνωσης, ἀρχικά τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἴδιο του τόν Ἑαυτό καί στή συνέχεια τοῦ Ἀνώτερου Ἑαυτοῦ μέ τό ἄπειρο φῶς, δηλαδή τή Θεότητα, πού ὁδηγεῖ στήν αὐτογνωσία».
Ἐξετάζοντας προσεκτικά τά ἀνωτέρω δέν μποροῦμε παρά νά «θαυμάσουμε» τούς τρόπους πού ὁ Πονηρός καί οἱ ἀκόλουθοί του, οἱ δαίμονες, ἀπεργάζονται μέ ὅλους τούς τρόπους τήν ἀπώλεια τοῦ μακράν τῆς Ἐκκλησίας ἀνθρώπου, προβάλλοντας ὅλων τῶν εἰδῶν τίς κακοδοξίες, ἀρχαίων καί σύγχρονων «θρησκευτικῶν» συστημάτων, δοξασιῶν καί πρακτικῶν, πού πλασάρονται σήμερα μέ μανδύα ἐπιστημονικοφανή ἤ μέ ἔνδυμα φολκλορικό καί μοντέρνο.
Δέν εἶναι μόνον ἡ «μελλοντολογία» καί ἡ «πρόβλεψη», πού καθιστοῦν τό Ταρώ ἐπιθυμητό στόν ἀνασφαλῆ καί γεμάτο περιέργεια συνάνθρωπό μας. Εἶναι καί οἱ ἐντυπωσιακές καί ἐξωτικές πρακτικές καί «ἐμπειρίες» τῶν ὑποβαθμισμένων θρησκευτικῶν συστημάτων τῆς Ἀνατολῆς καί τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου (New Age), πού καθίστανται στίς μέρες μας προσιτές στόν καθένα· διδασκαλίες καί πρακτικές, πού πρίν λίγες δεκαετίες πραγματώνονταν μόνο στά σκοτεινά ἄνδρα τῶν «Μυστικῶν Ἑταιρειῶν» καί τῆς Μασονίας.
Ἡ κατάσταση δείχνει ἀπελπιστική καί ὁ ἀγώνας συχνά φαντάζει μάταιος. Ὁ Ἐχθρός φαίνεται νά εὑρίσκεται ὄχι πρό, ἀλλά «ἐντός τῶν πυλῶν». Ὅμως ζεῖ Κύριος· κι ἡ ἐλπίδα μας εἶναι ὅτι Ἐκεῖνος ξέρει τί ἐπιτρέπει κι ὅ,τι Ἐκεῖνος ἐπιτρέπει εἶναι γιά τό καλό μας.
Ἔτσι, παρ' ὅλο τόν πόλεμο, πού δεχόμεθα ἀπό «Ἐχθρούς» καί ψευδαδέλφους, γνωρίζοντες ὅτι ὁ Κύριος σίγουρα θά ἀξιοποιήσει τό ἐλάχιστο σωστό «λιθαράκι» τῆς ὅποιας προσφορᾶς μας, συνεχίζουμε τήν ἐνημέρωση καί τήν στήριξη τῶν ἀδελφῶν μέ ὅσα Ἐκεῖνος μᾶς χορηγεῖ.
Κι ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Ἀγώνας δέν εἶναι προσωπικός· ἀνήκει στόν Κύριο. Καί πάντοτε, ἀνά τούς αἰῶνες ὁ Πόλεμος ἦταν ὁ αὐτός· «οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ αἵρεσις, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» γιά νά παραφράσουμε τόν Μέγα Ἀπόστολο τοῦ Χριστοῦ.
Δέν εἴμεθα μόνοι, ἄν καί κάποτε νιώθουμε μόνοι, παρηγορούμενοι ὅμως ἀπό τό παράδειγμα τοῦ Μεγάλου Θεσβίτου, Ἡλιοῦ τοῦ Προφήτου τοῦ Θεοῦ.
