Ωφέλιμες διηγήσεις από τον γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη
Διήγηση πρώτη:
Κάποτε επισκέφτηκα τον γέροντα Εφραίμ με δυο φίλους μου. Ήταν τότε μόνος του. Μας κράτησε και μας φιλοξένησε για δυο-τρεις μέρες στην ασκητική καλύβη του. Όταν γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη, ο ένας από τους φίλους μου άρχισε να κατηγορεί τον παπά του χωριού του καθώς και τον Δεσπότη της περιοχής του. Του είπα να μην ασχολούμαστε με τους άλλους και μάλιστα ιερωμένους, αλλά μόνο με τον εαυτό μας. Δεν με άκουσε και συνέχισε τα ίδια. Όταν ξαναπήγα στον Γέροντα τον παρακάλεσα να προσευχηθεί γι’ αυτόν. Την άλλη μέρα το πρωί μου λέει:
Κάποτε επισκέφτηκα τον γέροντα Εφραίμ με δυο φίλους μου. Ήταν τότε μόνος του. Μας κράτησε και μας φιλοξένησε για δυο-τρεις μέρες στην ασκητική καλύβη του. Όταν γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη, ο ένας από τους φίλους μου άρχισε να κατηγορεί τον παπά του χωριού του καθώς και τον Δεσπότη της περιοχής του. Του είπα να μην ασχολούμαστε με τους άλλους και μάλιστα ιερωμένους, αλλά μόνο με τον εαυτό μας. Δεν με άκουσε και συνέχισε τα ίδια. Όταν ξαναπήγα στον Γέροντα τον παρακάλεσα να προσευχηθεί γι’ αυτόν. Την άλλη μέρα το πρωί μου λέει:
«Πηγαίνει, παιδί μου, η προσευχή μου και τον βρίσκει αλλά δεν μπορεί να τον βοηθήσει και γυρίζει πάλι σε μένα. Πρέπει πρώτα να μετανοήσει για να βοηθηθεί».
