ΑΠΟ ΤΟ
ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΩΝ ΑΓΙΩΝ
Ο Όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος 19/4/1594
Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου
Δε γνωρίζουμε πού ακριβώς γεννήθηκε ο Όσιος. Γεννήθηκε πάντως μεταξύ των ετών 1566-1574. Κατά τους επίσημους συναξαριστές της Εκκλησίας, πατέρας του ήταν ο ιερέας Ανδρέας. Αυτός έστειλε το γιο του από μικρό να μάθει τα “ιερά γράμματα”.
Ο “ΓΑΜΟΣ” ΤΟΥ: Όταν ο Συμεών ενηλικιώθηκε, ο φιλότουρκος κοτσαμπάσης του χωριού που γεννήθηκε θέλησε να τον παντρέψει με την κόρη του Τριανταφυλλιά, απειλώντας τον πατέρα του πως, αν δε συναινέσει ο γιος του, θα επέτρεπε τους Οθωμανούς να τον πάρουν στο παιδομάζωμα. Έτσι με τη βία, μια βραδιά στο σπίτι του, πάντρεψε το Συμεών με την κόρη του, με άλλο ιερέα. Στο χρόνο επάνω γέννησε η γυναίκα του ένα αγοράκι, το οποίο ονόμασαν Δημήτρη. Όμως ο Συμεών ήταν βαθιά λυπημένος κι έδειχνε συλλογισμένος. Στον πεθερό του, που τον ρωτούσε, ομολόγησε πως δεν είναι δικό του το παιδί και πως δε γνώρισε την Τριανταφυλλιά ως γυναίκα.
Ο ΣΥΜΕΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ: Αργότερα ο Συμεών αναχώρησε από το πατρικό του και πήγε στον επίσκοπο Δημητριάδας Παχώμιο (1581-90) στο Βαθύ Ρεύμα (Βαθύρεμα) της Αγιάς απ' όπου ο Όσιος καταγόταν. Εκεί χειροτονήθηκε στον α΄ βαθμό της ιεροσύνης (ιεροδιάκονος). Επιδιώκοντας την ασκητική ζωή, αναχώρησε στο γνωστό μοναστήρι της Όσσας, το ονομαζόμενο Οικονομείο (Κομνήνειος Ι. Μ. Αγ. Δημητρίου), όπου και εφάρμοσε αυστηρή νηστεία, αγρυπνία, ολονύκτια στάση, ενώ έμενε διαρκώς ανυπόδητος και μονοχίτων, φορώντας μόνο ένα φτωχικό παλιό φθαρμένο ράσο. Λίγα έτη αργότερα, αναχώρησε για την Μονή Μεγίστης Λαύρας του
Αγ. Όρους, όπου χειροτονήθηκε ιερέας. Στη συνέχεια, υποχωρώντας στις παρακλήσεις των μοναζόντων της Μονής Φιλοθέου, δέχτηκε να αναλάβει ηγούμενος της Μονής. Πολύ σύντομα όμως οι ίδιοι μοναχοί, που δεν ανέχονταν τον τρόπο διοίκησης του Οσίου, έκαναν στάση εναντίον του τον έδεσαν σ' ένα κυπαρίσσι, τον χτύπησαν και τον φυλάκισαν στον πύργο της μονής. Με τη βοήθεια όμως ενός μοναχού απελευθερώθηκε και κατευθύνθηκε στην περιοχή του Φλαμουρίου, βόρεια της Ζαγοράς. Εκεί κατά τον βιογράφο του «έμεινε τρεις χρόνους κάτω από μηλέαν τινά, εταλαιπωρείτο δε σφοδρώς κατά τον χειμώνα από το άμετρον ψύχος, το δε θέρος πάλιν εδεινοπάθει από τον καύσωνα και την υπερβολικήν θερμότητα του ηλίου». Στη συνέχεια έκτισε τη μονή της Αγίας Τριάδος, στην οποία χρόνο με το χρόνο συνάχθηκε πλήθος μοναχών.
ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ: Κατόπιν περιόδευσε ιεραποστολικά, ως πρόδρομος του Πατροκοσμά, την Αγιά, τον Τύρναβο, την Ελασσόνα, τη Λαμία, τα Σέρβια, τα Γρεβενά, τα Άγραφα, τη Θήβα, την Αθήνα, και την Ήπειρο, όπου “εκήρυττε, παρρησία και χωρίς φόβον, τον λόγον του Θεού”. Στην επιστροφή του από την περιοδεία, κατευθύνθηκε στην Εύβοια, όπου κάποιοι Οθωμανοί τον κατήγγειλαν στον πασά του Εγρίπου (Χαλκίδα) κατηγορώντας τον ότι προτρέπει τους οθωμανούς να γίνουν χριστιανοί, υβρίζοντας την ισλαμική θρησκεία. Ο πασάς, διέταξε να τον συλλάβουν και να τον κάψουν στην πυρά. Άρχισαν λοιπόν διάφοροι Τούρκοι να συγκεντρώνουν ξύλα στην αγορά της Χαλκίδας για τη φωτιά. Βλέποντάς τους ο Όσιος, τούς μιμήθηκε ρίχνοντας κι αυτός ξύλα στο σωρό. Κάποιες μουσουλμάνες τον λυπήθηκαν και πήγαν στη μητέρα του πασά, η οποία τον συμπόνεσε και έπεισε τον πασά να επανεξετάσει τις κατηγορίες εναντίον του Οσίου. Αφού ο Συμεών απολογήθηκε ξανά, λέγοντας ότι διδάσκει τους χριστιανούς μόνο και ότι ποτέ δεν απευθύνθηκε σε Οθωμανούς, εκείνος αποφάσισε να τον ελευθερώσει και ο Όσιος επέστρεψε στο Φλαμούρι.
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ: Στις 19 Απριλίου του 1594, υπερεκατονταετής ων, επισκέφθηκε την Πόλη κι εκεί ανεπαύθη εν Κυρίω κι ενταφιάστηκε στη Χάλκη των Πριγκηποννήσων. Οι μαθητές του από τη μονή Φλαμουρίου κατά την ανακομιδή τουπήραν τα τίμια λείψανά του και τα έφεραν στη μονή του, όπου μέχρι σήμερα θαυματουργούν. Η μνήμη του Οσίου τιμάται τη 19η Απριλίου, ενώ προς τιμήν του έχει ανεγερθεί πρόσφατα ιερός Ναός στο Γερακάρι, κοντά στην ιδιαίτερή του πατρίδα.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. Δ΄
“Ταις των δακρύων σου ροαις, της ερήμου το άγονον εγεώργησας και τοις εκ βάθους στεναγμοῖς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι, Συμεών Πατήρ ημών Όσιε, πρεύσβευε Χριστω τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχας ημών.”
