Ανατράφηκα με μια αποστροφή προς τους Τούρκους και δε βρέθηκε τίποτα στην κατοπινή εμπειρία μου που να την λειάνει ή να την μετριάσει. Τα ίδια τους τα παιδιά με απέφευγαν και συχνά με πρόσβαλλαν· και πρόσωπα με τον πιο ακέραιο χαρακτήρα τούς απεχθάνονταν με την πεποίθηση ότι ήταν υπέρμετρα ανήθικοι.
Είχα παρατηρήσει ιδίως πόσο προσεκτικοί ήταν οι γονείς ώστε να μην αφήσουν τις κόρες τους ούτε στιγμή να εκτεθούν στο βλέμμα τους, σπεύδοντας να τις φωνάξουν από τα παράθυρα κάθε φορά που πέρναγε ένας μωαμεθανός.
«Από τη Σμύρνη στην Ελλάδα του 1821. Η αφήγηση του Πέτρου Μέγγου», Εκδόσεις Ισνάφι
