Στ’ ἀλήθεια, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ γίνει πραγματικὰ καλύτερο τὸ μέλλον μας; Νὰ ἕνα πολὺ μεγάλο ἐρώτημα. Ἂς τὸ δοῦμε…
* * *
Κατ’ ἀρχὴν αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ τονιστεῖ εἶναι τοῦτο: Ὅτι ἀπ’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν προβληματισμό μας, προέρχεται καὶ ἡ ὅλη ἀγωνία, ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸ μέλλον μας, ξέρετε.
Ἕνα προβληματισμὸ καὶ μία ἀγωνία, ποὺ τὴν ἐκμεταλλεύονται ἀπολύτως ὅλοι οἱ μάντεις καὶ οἱ ἀποκρυφιστές. Μὲ πρωταθλητὲς τοὺς ἀστρολόγους. Σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ δὲν ὑπάρχει «σοβαρὸ» ἔντυπο σήμερα, ποὺ νὰ μὴ ἔχει τὶς προβλέψεις καὶ τίς… ἀποκαλύψεις τους! Πέραν ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸ τοῦ διαδικτύου!
Καὶ ὅλα αὐτὰ παρὰ τὴν ἀναντίρρητη ἀλήθεια, ὅτι τὸ μέλλον μόνον ὁ Θεὸς τὸ γνωρίζει. Καὶ σὲ ὅσους (καὶ ὅσο) Αὐτὸς τὸ ἀποκαλύπτει. Στοὺς ἁγίους Του δηλαδή. Ποτὲ καὶ κανένας ἄλλος δὲν τὸ γνωρίζει. Ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἁπλῶς ἐκμεταλλεύονται στὸ ἔπακρο αὐτὴ τὴν περιέργεια καὶ τὴν ἀγωνία μας.
Ὡστόσο μία διεθνὴς ἔρευνα ποὺ ἔγινε ἀπ’ τὸ Γερμανικὸ Ἰνστιτοῦτο «Μὰξ Πλὰνκ» καὶ δημοσιεύτηκε στὸ ἐπιστημονικὸ περιοδικὸ «Psychological Review» ἔδειξε τὸ ἑξῆς ὄντως ἐκπληκτικό: Ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν θέλουν νὰ μάθουν τί καλὸ ἢ κακὸ τοὺς ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον! Συγκεκριμένα τὸ 85% – 90% τῶν ἀνθρώπων δὲν θέλουν νὰ ξέρουν τίποτα γιὰ τὰ ἐπερχόμενα ἀρνητικὰ γεγονότα, ἐνῷ τὸ 40% – 70% δὲν θέλει νὰ μάθει οὔτε καὶ γι’ αὐτὰ τὰ θετικά!
Λέτε, τελικά, αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων νὰ ἔχουν πειστεῖ ὅτι, παρὰ τὸν κατακλυσμὸ ὅλων τῶν ἀποκρυφιστικῶν προβλέψεων, τὸ μέλλον μας τελικὰ τὸ γνωρίζει μόνον ὁ Θεός;
* * *
Ἀλλὰ ὁ Παντογνώστης Θεὸς δύο πράγματα εἶναι ἐκεῖνα ποὺ θέλει ἀπό μᾶς. Τὸ πρῶτο εἶναι ποτὲ νὰ μὴ ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ μέλλον μας, ἀλλὰ νὰ ἐλπίζουμε σ’ Αὐτὸν καὶ στὴν Θεία Πρόνοιά Του. Καὶ τὸ δεύτερο εἶναι νὰ κάνουμε ὅ,τι περνᾶ ἀπὸ τὸ χέρι μας γι’ αὐτό, ἐπειδὴ σὲ κάθε περίπτωση μᾶς θέλει ἀγωνιστές.
Σ’ αὐτὴ τὴν ἐμπιστοσύνη, ἀλλὰ καὶ στὸν προσωπικὸ ἀγώνα, διακρίθηκαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Αὐτὸ ἔκαναν, λίγο ὥς πολύ, ὅλοι οἱ ἐπιτυχημένοι ἄνθρωποι ποὺ θαυμάζουμε σήμερα. Τὸ ἴδιο ἀπαιτεῖ καὶ ἡ μέλλουσα ζωή, τὴν ὁποία μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός.
Αὐτό, ὅμως, ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, μᾶς συνδέει ἄμεσα καὶ μὲ τὸ παρόν. Ἐκεῖνο, ἀκριβῶς, ποὺ εἶναι τὸ μόνο ποὺ ἔχουμε στὴ διάθεσή μας. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶπαν ὑπέροχα: «Τὸ μέλλον μας θὰ εἶναι διαφορετικό, ἂν κάνουμε διαφορετικὸ τὸ παρόν μας». Ναί, ἐδῶ βρίσκεται ὅλη ἡ οὐσία!
Καὶ πῶς κάνουμε διαφορετικὸ τὸ παρόν μας; Ὅταν τὸ ἁγιάζουμε καὶ μάλιστα μὲ τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν καταφυγή μας στὸν Θεό, κι ὅταν ἀγωνιζόμαστε, μοχθοῦμε καὶ δροῦμε. Τότε πηγαίνουμε πραγματικὰ μπροστά, δηλαδὴ ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται τὸ μέλλον μας.
Νὰ κι ἕνας ἀκόμη ὑπέροχος λόγος: «Φτιάχνεις ὄμορφο μέλλον, ἂν ζεῖς ὄμορφο σήμερα. Γιατί τὸ σήμερα γίνεται δυνατὸ παρελθὸν ποὺ ἐπιστρέφει καὶ ἐπηρεάζει τὸ αὔριο». Καὶ τὸ «ὄμορφο σήμερα» δὲν γίνεται μὲ διαφορετικὸ τρόπο, ξέρετε…
Γράφει κάπου ὁ Ὀδ. Ἐλύτης γιὰ τὸ νέο χρόνο: «Αὐτὸ ποὺ περιμένω ἀπὸ τὸν καινούργιο χρόνο… Μία ρυτίδα περισσότερη στὸ μέτωπο… Μία ρυτίδα λιγότερη στὴν ψυχή…».
Ναί, ἡ παραπάνω ρυτίδα στὸ σῶμα μας θὰ ἔρθει. Ἐκεῖ ὅμως ποὺ πρέπει νὰ λιγοστέψουν οἱ ρυτίδες εἶναι στὴν ψυχή μας. Καὶ λιγοστεύουν, ὅταν ἁγιαζόμαστε. Καὶ τί μεγαλεῖο νὰ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ νέα ἡ ψυχή!
Ἑπομένως δὲν μᾶς μένει τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν ἀξιοποίηση τῆς στιγμῆς. Γράφει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης: «Δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ ξοδέψω τὸν καιρό μου σὲ μάταιες ἀσχολίες». Καὶ σ’ αὐτὸ τὸ «μάταιες» περιλαμβάνονται ὅλα τὰ λάθος πράγματα ποὺ κάνουμε. Ὅπως καὶ οἱ ἁμαρτίες!
Κι εἶναι ἔτσι, ἂν σκεφτοῦμε καὶ τοῦτο τὸ λόγο τοῦ Λαμπρυγέρ: «Πολλοὶ χρησιμοποιοῦν τὰ χρόνια τῆς νιότης τους, γιὰ νὰ κάνουν ἄθλια, τὰ ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ζωῆς τους»! Στ’ ἀλήθεια τί ἄθλιο μέλλον προκύπτει ἀπὸ μία τέτοια τακτική!
Γι’ αὐτὸ καί, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, θὰ λογοδοτήσουμε στὸν Θεὸ «ὄχι μόνο γιὰ κάθε λόγο καὶ πράξη μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε χρόνο, ἀκόμη δὲ καὶ γιὰ κάθε στιγμὴ καὶ λεπτὸ τῆς ὥρας», ἀφοῦ δὲν τὸ χρησιμοποιήσαμε σωστά, δηλαδὴ γιὰ τὸ μέλλον μας.
Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς τονίζει τοῦτο: «Ὁ χρόνος μᾶς ἔχει δοθεῖ, γιὰ νὰ τὸν μεταβάλλουμε σὲ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ». Καὶ πῶς τὸν μεταβάλλουμε σὲ αἰωνιότητα; Νὰ ἡ ἀπάντησή του: «Ζώντας “ἐν σοφίᾳ”, δηλαδὴ ἐν Χριστῷ καὶ διὰ τοῦ Χριστοῦ».
Μὲ ἄλλα λόγια χρειάζεται μία δυναμικὴ καὶ σαφῶς ἔξυπνη κίνηση, ὅπως ἐκείνη τῆς πεταλούδας. Ἡ ὁποία κάποια στιγμὴ σχίζει τὸ κουκούλι της καὶ βγαίνει δυναμικὰ στὴ ζωή, δηλαδὴ στὸ μέλλον! Εἶναι μιὰ κίνηση ποὺ θυμίζει τοῦτο τὸ λόγο τοῦ Γουίλιαμ Τζέιμς: «Ἄρχισε νὰ εἶσαι τώρα αὐτὸ ποὺ θὰ ἤθελες νὰ εἶσαι μετά»!
* * *
Λοιπόν, παιδιά, τὸ μέλλον μας θὰ εἶναι διαφορετικό, ὥς καὶ αὐτὴ ἡ αἰωνιότητά μας ἀκόμη, ὄχι μὲ τὸ τί θὰ μᾶς ποῦν τὰ ζῴδια καὶ οἱ ἀστρολόγοι, οὔτε μὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνεύθυνο «ὅ,τι βρέξει ἂς κατεβάσει», οὔτε δὲ καὶ μὲ τὸν ἀγώνα μας μόνο (ὅσο καλοσχεδιασμένος κι ἂν εἶναι!), ἀλλὰ καὶ μὲ τοῦ Θεοῦ τὴ Χάρη. Αὐτὴν ποὺ ἔρχεται πάντοτε, ὅταν ἀξιοποιοῦμε τὸ χρόνο μας, ὅταν ἁγιάζουμε τὶς στιγμές μας, ὅταν τὸ παρόν μας ἔχει τὴν προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητας. Καλὴ χρονιὰ κι εὐλογημένη.
