«Του Χριστού οι εκκλησιές νύχτα–μέρα
είν’ ανοιγμένες. Μα για δες!
Οι κολώνες στέκουν μοναχές. Την
ερμιά τους τα στασίδια κλαίνε».
Alfred de Vigny
Κάποτε, τα περασμένα ένδοξα χρόνια στην πατρίδα μας, είχαμε το δικαίωμα και τραγουδούσαμε κάποια ψυχωμένα τραγούδια που μας σήκωναν την «τρίχα», λόγω εθνικής ευαισθησίας. Έτσι λοιπόν κάποτε είχαμε μία αδελφή, κουκλίτσα αληθινή που την έλεγαν Β. Ήπειρο και την αγαπούσαμε πολύ. Εκεί που ετοιμαζόμασταν ένα εθνικό πρωινό να αρματωθούμε και να πάμε να την λευτερώσουμε από τον αιμοσταγή Χότζα (που καθάρισε ολόκληρο βρεφοκομείο στα Τίρανα για να οικειοποιηθεί το αίμα των βρεφών προκειμένου να σώσει το σκουληκιασμένο τομάρι του που ψόφαγε), η δικιά μας η πατρίδα, η μητρυιά που λέγεται Αθήνα, μας απαγόρεψε και διέγραψε και το άσμα έκτοτε, λόγω ανάπτυξης φιλικών σχέσεων με την γείτονα Αλβανία. Αυτήν, που φιλοξενήσαμε 2.000.000 πεινασμένους και εξαθλιωμένους Αλβανούς του καθεστώτος, τους ταΐσαμε, τους βαπτίσαμε, τους κάναμε ανθρώπους, με περιουσία και τώρα μας απειλούν. Και … καλά κάνουν.
Κάπως έτσι, κάποιος άλλος, εκείνα τα χρόνια, ένας «εθνικιστής» –έτσι ονομάζουν τους πατριώτες οι σύγχρονοι δημοκράτες– φώναζε· «σώστε την Μακεδονία και η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα». Δηλαδή την Αθήνα. Γιατί Ελλάδα είναι η Αθήνα. Σχετικά πρόσφατα αποφάσισαν οι σύγχρονοι δημοκράτες κυβερνήτες να παραχωρήσουν και την Β. Μακεδονία προς χάρη των βορείων γειτόνων μας. Επενέβη πάλι η μητρυιά Αθήνα, παραβλέποντας αντιδράσεις λαϊκές και μεγαλειώδη συλλαλητήρια «ζηλωτών» και την εγκατέλειψαν και αυτήν.
Τώρα στις μέρες μας η εν λόγω γυναίκα, η κακόψυχη, η αλλοτριωμένη, η ξεπουλημένη, η Βαβυλών της Ελλάδος, πήρε απόφαση να εγκαταλείψει ή μάλλον να διώξει πλέον κατά τον πιο αισχρό τρόπο ένα άλλο πνευματικό κομμάτι της ενδόξου Ελλάδος. Ποιο είναι αυτό; Η γνήσια η μάνα μας. Η καθ’ εαυτού μάνα μας. Η Ορθοδοξία! Κήρυξε λοιπόν απηνή διωγμό προκειμένου να την θανατώσει οπότε Ελλάδα θα εναπομείνει η Αρχαία Αθήνα των δωδεκαθέων και των ομοφυλοφίλων.
Ευτυχώς όμως άλλος «ἔχει τάς κλεῖς τοῦ θανάτου καί τοῦ ἄδου» (Απ. 1,18).
Αλλά αυτές είναι οι συνέπειες του γάμου που συνήψε η εκκλησία με την πολιτεία εδώ και αιώνες και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες να εισρεύσει το κοσμικό πνεύμα επίσημα, το οποίο τώρα εκδικείται με τον σύγχρονο ανελέητο διωγμό.
Κάπως έτσι παραθέτω στους φίλους αναγνώστες, ένα σύντομο οδοιπορικό της θεοφανούς ημέρας στην πόλη που ζω. Ξεκίνησα πρωί με την οικογένειά μου για να εκκλησιαστούμε, ως συνήθως, σε μία κωμόπολη έξω από την πόλη που ζούμε. Περνώντας έξω από την αστυνομική διεύθυνση της περιοχής 07:15 το πρωί, μου έκανε εντύπωση που δεν υπήρχε ούτε ένα περιπολικό έξωθέν της. Υπό κανονικάς συνθήκας, τέτοια ώρα βρίσκεις πάνω από δώδεκα περιπολικά και φυσικά άλλα βρίσκονται στις συνήθεις περιπολίες.
Όμως όταν προσέγγισα τον ναό κατάλαβα τι συνέβαινε. Τρία περιπολικά με ένστολους είχαν ζώσει το τετράγωνο του ναού. Άρα τα υπόλοιπα βρίσκονταν σε ανάλογους ναούς, όπως τον εν λόγω. Δηλαδή σε ναούς που οι ταπεινοί ιερείς, οι σύγχρονοι Παπαφλέσηδες συνεχίζουν άτεγκτοι τον αγώνα κατά των τυράννων και λειτουργούν με τους ανάλογους ομολογητές πιστούς.
Εδώ μας κατήντησε μία κυβέρνηση που προσεταιρίστηκε ένα σημαντικό μέρος ψηφοφόρων Χριστιανών με τα χριστοκάπηλα συνθήματά της και μόλις βγήκε έλαβε την κανονική μορφή του θηρίου της αποκαλύψεως, σπείροντας τον πανικό.
Έβγαλε δηλαδή τα όργανα τάξεως κατά των νομοταγών πολιτών εμποδίζοντας τον Χριστό να βαπτισθεί. Έβγαλε τα όργανα τάξεως να απαγορεύσουν τον αγιασμό των υδάτων και της κτίσεως. Το εμβόλιο της εκκλησίας μας μαζί με την Θεία Κοινωνία. Το έκαναν αυτό για να πουλήσουν οι νεόπλουτοι του πλανήτου τα δικά τους εμβόλια για να σώσουν τον κόσμο από τον βέβαιο θάνατο. Τον κόσμο που ήδη είναι νεκρός εδώ και δέκα μήνες, δολοφονημένος άγρια από τα ίδια τα μέτρα του κορωνοϊού. Δολοφονημένος και στο σώμα και στην ψυχή. Γι’ αυτό άλλωστε έκλεισαν τόσο καιρό και τις εκκλησίες και απηγόρευσαν τις κωδωνοκρουσίες που τις επέτρεπαν μόνο σε… κηδείες για να μας συνεφέρνουν…
Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να εκδιώκεται από την χριστιανική Ελλάδα ο ίδιος ο Χριστός και η Εκκλησία του. Ό,τι σεβάστηκαν οι αλλόπιστοι, έρχονται και το προσβάλλουν ανερυθρίαστα καταλύοντας και το άσυλο του ναού, οι αυτόχθονες. Οι απόγονοι του 1821;
Συνέταιροι στο εν λόγω ανοσιούργημα· η πολιτική, η δικαιοσύνη, η αστυνομία και η εκκλησία, η σύγχρονη Ιεζάβελ. Ένα πανίσχυρο υλιστικό μέτωπο άδειασε τις εκκλησίες και γέμισαν τα θεραπευτήρια.
Από το πρωί ως το βράδυ, ο κόσμος ακούει από το σατανοκούτι για εμβόλια, μάσκες, εγκλεισμό, νεκρούς που αυξομειώνονται κατά βούληση από τους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους των ΜΜΕ για να εξυπηρετούνται καλύτερα οι στόχοι τους και τα σχέδια… ΕΞΩ λοιπόν ο Χριστός, ΕΞΩ τα Θεοφάνεια. Κλειστοί οι άγιοι στους ναούς τους, γιατί είναι υπεύθυνοι της διαδόσεως του ιού.
Προσεχώς όμως, ο Θεός λειτουργώντας με τους δικούς του θείους νόμους, αφού περίμενε υπομονετικά θα επιτρέψει να θεριστεί ο αγρός των ζιζανίων από το 3ο ενισχυμένο και άριστα καθοδηγούμενο κύμα του ιού που έσπειραν οι προαναφερθέντες. Ούτως ή άλλως ένας από τους εμπνευστές του ανέφερε ότι η κατάσταση θα λάβει τέλος, το τέλος του 2021. Όλα λοιπόν είναι υπό τον έλεγχό τους, ωσότου θανατώσουν ολοκληρωτικά την Ορθόδοξη Ελλάδα.
Όλα τα αρρωστημένα μυαλά του κόσμου, τα σατανοκρατούμενα, διεφθαρμένοι επιστήμονες και δουλέμποροι του πνεύματος καλυπτόμενοι σε φιλάνθρωπα σχήματα ενώ αποτελούν μέλη συμμοριών, έχουν εξαγοράσει όλες τις συνειδήσεις για να χρηματίζονται οι ίδιοι θανατώνοντας εκατομμύρια θνητών. Θα ξεκαθαρίσει όμως κάποια στιγμή το μυστήριο. Όλα αυτά όμως συνθέτουν ένα άσχημο κύκνειο άσμα για την πατρίδα μας και όλη την γη, επισκιάζοντας επιμελώς την χρυσή εποχή του Θεού που πλησιάζει με λαμπρότητα.
Όλοι προαισθάνονται την σκοτεινή ώρα που αρχίζει και ξεσκεπάζει τον πλανήτη μας. Όλοι αρχίζουν και συνειδητοποιούν στιγμές φρίκης, αγωνίας, αδιεξόδου χωρίς διαφυγή. Την μόνη διαφυγή, τον Θεό, τον εξοβελίσαμε από καιρό.
Αυτή όμως η θλίψη που δημιουργείται αυτόν τον καιρό είναι ένα απαραίτητο στοιχείο της ζωής του πιστού· είναι ένα μέσο καθαρισμού, πνευματικής ανάτασης και καρποφορίας. Όμως τέλος στα κηρύγματα· ό,τι είπαμε και ό,τι μάθαμε. Τώρα προσωπική μαρτυρία για τον Χριστό.
Η ζωή της πίστεως δεν είναι ζωή στα σύννεφα, αλλά προσγειωμένη μέσα στην σκληρή καθημερινή πραγματικότητα με κόπο και υπομονή.
Όταν για το χατίρι Του βαστάζουμε βάρη «για το όνομά του», τότε επισωρεύουμε επάνω μας δόξα. (Α´Πετ. 2,20).
Ο Κύριός μας Ιησούς φόρεσε το αγκάθινο στεφάνι για να φορέσουμε εμείς στεφάνια νίκης και δόξης. Όσο λοιπόν ψηλότερα τον βάζουμε στις καρδιές μας τόσο μεγαλύτερες και πλουσιότερες οι ευλογίες του. Θα έλθει η ώρα που λέει ο Εκκλησιαστής (10,7) «Εἶδα δούλους καβάλα σέ ἄλογα καί ἄρχοντες νά περπατᾶνε στή γῆ σάν "δοῦλοι"».
Παρόλη την ταραχή στη γη, τις αναστατώσεις των εθνών, την ταραγμένη καρδιά μας, ο Θεός κυβερνάει. Τίποτε δεν προχωράει άνευ εγκρίσεώς του. Μην ξεχνούμε προπάντων τις θείες κρίσεις (Εξ 19,16). Το ζητούμενο είναι να καθυστερήσουμε όσο γίνεται την οργή του γιατί «τίς δύναται σταθῆναι;» (Απ. 6,17).
Εμείς οι πιστοί του «περιβεβλημένοι σάκκους» ας μετανοήσουμε ειλικρινά, ας αντρειωθούμε πνευματικά και ας τον «πολεμήσουμε», με τις προσευχές μας. Φταίξαμε κι εμείς… Πολύ και αχάριστα…
Οι υπόλοιποι ας μασάνε τις γλώσσες τους από τον πόνο και από τα έλκη τους. Αυτό κάνουν άλλωστε συνεχώς.
Για όλους πάντως, μόνο παράθυρο ελπίδος είναι να κοιτάξουμε προς τα πάνω στον θρόνο του, αλλιώς ολόκληρη η ζωή μας είναι μία απέραντη έρημος και εγκατάλειψη.
Οι γραφές μάς πληροφορούν ότι όταν οι άνθρωποι αδιαφορούν για την πρόσκληση της αγάπης του Θεού και στρέφουν τα νώτα τους, τότε ο Κύριος καλεί για μάρτυρές του την άψυχη φύση προς την οποία εκθέτει τα παράπονά του για την σκληρότητά του ανθρώπου.
Αυτήν την φύση αγιάζουμε σήμερα για να την εξευμενίσουμε.
Το ρολόι του ανθρώπου και του Θεού δεν λένε την ίδια ώρα. Αν λοιπόν το ταχύ του Θεού για εμάς μερικές φορές παίρνει μήκος, είναι επειδή η αγάπη του Θεού μακροθυμεί να σώσει και άλλους.
Ας το εκμεταλλευτούμε και ας συνειδητοποιήσουμε ότι σε κάθε εποχή ο κλήρος των πιστών είναι ο διωγμός (Β´ Τιμ. 3,12) και πρωτοστατούν μερικές φορές άνθρωποι με θρησκευτικό μανδύα και σφαλερή ευσέβεια.
Όπως και τώρα…
