ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
«Καὶ προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». (: Καὶ ἀφοῦ προσκάλεσε ὁ Ἰησοῦς ἕνα παιδί, τὸ ἔστησε, ἀνάμεσά τους, καὶ εἶπε: Ἀληθινὰ σᾶς βεβαιῶ ὅτι, ἐὰν δὲν ἀλλάξετε φρόνημα καὶ δὲν γίνετε ταπεινοὶ ἀθῶοι καὶ ἀπονήρευτοι σὰν τὰ παιδιά, δὲν θὰ εἰσέλθετε στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν) (Ματθ. 18, 2,3).
Ὁ Κύριος τὸ μικρὸ παιδὶ ἔφερε ὡς παράδειγμα, γιὰ νὰ μποῦμε στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν· τὰ παιδιά, οἱ πιὸ ἀγαπημένες ὑπάρξεις τῆς γῆς. Γιὰ αὐτὰ φροντίζουμε, γι’ αὐτὰ κάνουμε ὄνειρα.
Δυστυχῶς ὅμως αὐτὲς τὶς ἀγγελικὲς ὑπάρξεις ὑπάρχουν ἄνθρωποι καὶ ἰδιαίτερα μητέρες ποὺ στὴν κυριολεξία τὶς σκοτώνουν. Κατάφεραν ὁρισμένοι ἀκόμη καὶ νόμο νὰ πετύχουν, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα. Πόσο δίκαιο εἶχε ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ποὺ ἔλεγε «Νοῦς γὰρ ἀποστὰς τοῦ Θεοῦ», ἤ κτηνώδης γίνεται ἤ δαιμονιώδης. Πέραν τούτου τί μποροῦμε νὰ ποῦμε γιὰ τὶς ἴδιες τὶς μητέρες, ποὺ χωρὶς κανένα δισταγμὸ σκοτώνουν τὸ ἴδιο τὸ σπλάγχνο τους.
Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει:
α. «Ἡ φθείρασα (τὸ ἔμβρυον) κατ’ ἐπιτήδευσιν φόνου δίκην ὑπέχει» (Μ. Βασιλείου, κανὼν β΄).
β. «Αἱ τὰ ἀμβλωθρίδια διδοῦσαι φάρμακα φονεύτριαί εἰσι καὶ αὐταὶ καὶ αἱ δεχόμεναι τὰ ἐμβρυοκτόνα δηλητήρια» (Μ. Βασιλείου, κανών η΄)
- Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Πολύτεκνη Οἰκογένεια», Δεκέμβριος 1993, δανειζόμαστε ἕνα φοβερὸ περιστατικό: «Ἡ Πατρινὴ μητέρα τῆς Μαρίας, μάλιστα πολύτεκνη εἶχε κάμει μετὰ τὴ Μαρία ἑπτὰ (7) ἐκτρώσεις καὶ κάποια γνωστή της εὐσεβὴς γυναίκα ἔπειτα ἀπὸ πολλὴ σχετικὴ συζήτηση, τὴν ἔπεισε καὶ τὴν ὁδήγησε στὸ Γέροντα Γερβάσιο, ποὺ στὰ θέματα Γάμου – τεκνογονίας ἦταν ἀληθινὰ Ὀρθόδοξος Πνευματικός! Ἀλλ’ ἡ δύστυχη ἐκείνη μητέρα δὲν ἔδειξε μετάνοια καὶ ταπείνωση. Ἀντίθετα δικαιολογοῦσε στὸν Πνευματικὸ τὸν ἑαυτό της μὲ ἰσχυρογνωμοσύνη. Τότε ὁ Γέροντας τῆς εἶπε λυπημένος:
«Γιὰ τὸ ἁμάρτημά σου αὐτό, ποὺ τὸ δικαιολογεῖς χωρὶς ἀληθινὴ μετάνοια, θὰ τιμωρηθῆς φρικτά. Στὸ μικρότερο παιδί σου θὰ εἰσέλθουν ἑπτὰ δαιμόνια, ποὺ θὰ βασανίζουν πολλὰ χρόνια καὶ μαζί του θὰ βασανίζεσαι κι ἐσύ…»!
Δυστυχῶς ἡ ἀμετανοησία τῆς μητέρας ἐκείνης ἐπαλήθευσε κατὰ γράμμα τὴ φοβερὴ προφητεία τοῦ Ἁγίου ἐκείνου Γέροντα καὶ τὸ δράμα συνεχίζεται καὶ συγκλονίζει τὴν Πάτρα, ἀλλὰ καὶ ἄλλα μέρη, ποὺ ἐπισκέπτεται ἡ δύστυχη μητέρα, μετανοημένη πλέον μαζὶ μὲ τὴν ταλαιπωρούμενη Μαρία καταφεύγοντας σὲ Ἐκκλησίες καὶ Μοναστήρια…
Ἔτσι πηγαίνοντας οἱ δύο γυναῖκες καὶ στὴν Κέρκυρα γιὰ προσκύνημα στὸ ὁλόσωμο ἱερὸ Λείψανο τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα καὶ μὲ ἐλπίδα ἀπαλλαγῆς τῆς Μαρίας ἀπὸ τὰ δαιμόνια ταράχτηκαν ἐκεῖνα καὶ ἄρχισαν νὰ φωνάζουν καὶ νὰ σπαράζουν τὸ λάφυρο καὶ θῦμα τους. Τότε ὁ ἐκεῖ εὑρισκόμενος Ἱερομόναχος μὲ τὸ πετραχήλι του καὶ τὸν Τίμιο Σταυρὸ ἐδιάβαζε ἐξορκισμούς στὴν κρατούμενη ἀπὸ προσκυνητὲς ἐνώπιόν του Μαρία, ποὺ ἀσχημονοῦσε καὶ ὕβριζε, δηλαδὴ ὕβριζαν τὰ δαιμόνια μὲ τὸ στόμα της:
-«Μᾶς καῖς, μᾶς καῖς! Ἄσε μας, τράγο φῦγε…!», ἐνῶ ἔφτυνε ἤ ἐκάγχαζε ἀηδιαστικὰ ὅσο καὶ φρικτὰ ἡ δύστυχη Μαρία. Ἀλλὰ ὁ Ἱερεὺς ἐπέμενε καὶ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Του ἐπιτιμοῦσε τὰ δαιμόνια λέγοντάς τους:
– «Σᾶς δεσμεύω στὸ Ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ νὰ εἰπεῖτε τὴν ἀλήθεια: Γιατὶ βασανίζετε τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ;».
– «Γιὰ τὶς ἐκτρώσεις, ποὺ ἔκαμε ἡ μάνα της, τράγο. Λῦσε μας»!
– «Σᾶς δεσμεύω… νὰ εἰπεῖτε: Ποιὰ ἁμαρτία θεωρεῖτε μεγαλύτερη;».
– «Τὴν ἔκτρωση τράγο. Λῦσε μας»!
– «Σᾶς δεσμεύω… νὰ εἰπεῖτε: Πῶς τὶς ἔχετε τὶς γυναῖκες, ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις;».
– «Εἶναι οἱ βασίλισσές μας!… Λῦσε μας…»!
