Άλλη φορά διηγήθηκε η
Γερόντισσα: «Ήμουν στην Αθήνα για δουλειές. Όταν το έμαθε ένας γνωστός
μου πολύ πλούσιος άνθρωπος, με παρακάλεσε να πάω στο σπίτι του να μου
κάνει το τραπέζι. Για να μην τον λυπήσω, πήγα. Το σπίτι του ήταν ένα
παλάτι. Είχε πολύ προσωπικό, μαγείρισσες, υπηρεσίες και λοιπά. Το
τραπέζι ήταν ‘βασιλικό’, τα σερβίτσια πολυτελείας με μεγάλη ποικιλία
φαγητών και ορεκτικών. Εμένα μου είχαν ετοιμάσει ψάρι γνωρίζοντας ότι,
ως μοναχή, δεν κατέλυα το κρέας.
Στο τραπέζι καθίσαμε εγώ και η
οικογένειά του. Προς έκπληξή μου είδα ότι μπροστά του ο οικοδεσπότης
είχε μόνο ένα πιάτο με στραγάλια. Αφού κάναμε την προσευχή μας και
αρχίσαμε να τρώμε αυτός έτρωγε μόνο στραγάλια. Δεν δοκίμασε ούτε φαγητό,
ούτε ορεκτικά, ούτε σαλάτες. Του είπα: Δεν θα πάρετε και εσείς κάτι;
Γερόντισσα, μου είπε, θα τα πούμε οι δυο μας αργότερα.
Αφού τελειώσαμε
το φαγητό μας, με πήρε ιδιαιτέρως και μου μίλησε για τη ζωή του. Εγώ
Γερόντισσα, όπως ξέρεις, είμαι πολύ πλούσιος. Δυστυχώς, είχα συνάψει
παράνομη σχέση με μια γραμματέα που είχα στο γραφείο μου και με πρόφαση
ότι τη χρειαζόμουν για τις δουλειές μου, την έφερα στο σπίτι και έμενε
εδώ. Ζούσα μαζί της και όχι με τη γυναίκα μου. Με έκπληξη τον ρώτησα: Η
γυναίκα σου δεν διαμαρτυρήθηκε για όλη αυτή την κατάσταση; Μου είπε:
Έκανε πολύ υπομονή και δεν φανέρωσε σε κανένα τον πόνο της γι’ αυτή τη
μεγάλη προσβολή που της έκανα. Το έκανε για να μην χαλάσει την
οικογένειά μας και να μην βλαφτούν τα παιδιά μας. Έτσι σ’ αυτή την
κατάσταση ζήσαμε τρία χρόνια.
Κάποτε βρέθηκα σ’ ένα μέρος και γνώρισα
έναν άγιο άνθρωπο, έναν πνευματικό. Συγκινήθηκα με όλη την παρουσία του
και του άνοιξα την καρδιά μου. Με άκουσε αμίλητος, χωρίς να με
διακόψει. Στο τέλος μου είπε: ‘Η αμαρτία σου είναι πολύ μεγάλη και προς
το Θεό και προς τη γυναίκα σου’. Με ρώτησε αν θέλω να μετανοήσω και ν’
αλλάξω ζωή. Για μια στιγμή έγινα άλλος άνθρωπος. (Αυτό μας θύμισε τον
λόγο του Αγίου Πορφυρίου σε κάποιον που τον παρακαλούσε να ζήσει πολλά
χρόνια για να μετανοήσει. Και ο Άγιος του είπε: «Τι νομίζεις παιδί μου
για την μετάνοια; Ότι θέλει πολλά χρόνια; Η μετάνοια είναι σαν αστραπή!
Τόση ώρα θέλει ο άνθρωπος για να μετανοήσει. Αυτό έπαθε και αυτός ο
άνθρωπος). Ό,τι μου πεις πάτερ, θα το κάνω. Και ο άγιος εκείνος
Γέροντας μου είπε: ‘Πρώτα παιδί μου, αυτή τη γυναίκα με την οποία
αμάρτανες, δεν θα την ξαναδείς, όσο ζεις. Να την αποκαταστήσεις
οικονομικά. Δεν είναι δύσκολο για σένα. Δεύτερον, από τη γυναίκα σου θα
ζητήσεις γονατιστός συγγνώμη. Όχι μια φορά. Αμέτρητες φορές, γιατί την
πλήγωσες πολύ. Και τρίτον, ας βάλουμε και έναν μικρό ‘κανόνα’! Για τα
τρία χρόνια που αμάρτανες, από σήμερα, θα τρως μόνο στραγάλια και θα
πίνεις μόνο νερό. Τρεις φορές το χρόνο, Χριστούγεννα, Πάσχα και της
Παναγίας, θα τρως ένα πιάτο λαδερό φαγητό’. Συγκινημένη τον ρώτησα: ‘Τα
τήρησες όλα αυτά;’. ‘Τα τήρησα Γερόντισσα’. ‘Πόσο καιρό θέλεις ακόμη για
να τελειώσει ο κανόνας;’. ‘Άλλους έξι μήνες, Γερόντισσα’. ‘Καλά’ του
λέω. ‘Τόσο καιρό με μόνη τροφή τα στραγάλια, δεν σου πόνεσε το στομάχι;
Δεν αισθάνεσαι αδυναμία;’. ‘Τίποτα δεν έχω πάθει Γερόντισσα. Όπως
βλέπεις είμαι μια χαρά’. Κοίταξα το πρόσωπό του. Και είδα ότι έλαμπε από
τη Χάρη του Θεού». Οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ
χάρις.
Είναι κι άλλα πολλά που μας διηγήθηκε η Γερόντισσα που με τις ευχές της θα διηγηθούμε αργότερα.
