«Ὁ δὲ εἶπε: τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν (Λουκ. ιη΄ 27) (Τότε ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε: Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνουν μὲ τὴν ἀσθενικὴ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ καὶ δυνατὰ μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Διότι μόνον ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ λύση τὰ δεσμὰ τῆς καρδιᾶς κάθε καλοπροαίρετου πλουσίου πρὸς τὸ χρῆμα καὶ νὰ τὸν καταστήση ἄξιο τῆς σωτηρίας).
Μπορεῖ πολλὲς φορὲς νὰ διαμαρτυρώμεθα ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ κόψουμε κάποιο πάθος, ὅπως π.χ. τὸ κάπνισμα. Τὰ πάθη κόβονται, ὅταν ἐμεῖς ζοῦμε τὴν κατὰ Χριστὸ ζωή καὶ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τὴν Παναγία μας ἢ τοὺς Ἁγίους μας τὴν βοήθειά τους. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς συμβουλεύει:
«Ποτὲ δὲν εἶναι ἀκατάλληλη ἡ ὥρα γιὰ νὰ προσέλθουμε. Γιατί ἀκατάλληλος καιρὸς εἶναι τὸ νὰ μὴ προσερχώμασθε συνεχῶς. Γιατί αὐτὸν ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ δίνη, πάντοτε εἶναι κατάλληλος καιρὸς νὰ τοῦ ζητᾶς. Γιατί ὅπως ἀκριβῶς οὐδέποτε εἶναι ἄκαιρο τὸ νὰ ἀναπνέη κανείς, ἔτσι οὔτε τὸ νὰ ζητῆ κανείς, ἀλλὰ ἄκαιρο εἶναι τὸ νὰ μὴ ζητῆ. Γιατί ὅπως ἀκριβῶς ἔχουμε ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀναπνοῆς, ἔτσι ἔχουμε ἀνάγκη καὶ ἀπ’ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ».
Καταφεύγουμε στὴν Παναγία μας καὶ ἀμέσως μᾶς τὸ δίνει. Τί λέει ἕνα τροπάριο στὴν Παράκληση: «Οὐδείς προστρέχων ἐπὶ Σοί, κατῃσχυμένος ἀπὸ Σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε· ἀλλ’ αἰτεῖται τὴν χάριν καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως».
- Διαβάζουμε στὸ βιβλίο «Πνευματικὲς Νουθεσίες Στάρετς Μακαρίου»: «Δὲν μπορῶ νὰ ἐπιδοκιμάσω τὸ πάθος ποὺ ἔχεις νὰ καπνίζης ποῦρα. Σκέψου τοῦτο: Προηγουμένως θὰ μποροῦσες νὰ θεωρήσης τὸν ἑαυτὸ σου σὰν μία ἐλεύθερη γυναίκα. Ἐνῷ τώρα εἶσαι μιὰ σκλάβα, ὑποδουλωμένη σὲ μιὰ ἀνόητη ἰδιοτροπία. Σκέψου ὅμως καὶ τί χρήματα σπαταλᾶς. Ἀλλὰ καὶ πόσο κακὸ κάνεις στὴν ὑγεία σου. Μ’ ἄλλα λόγια: πληρώνεις γιὰ τὴ σκλαβιά σου! Πληρώνεις καὶ γιὰ τὸ θάνατό σου! Μὰ τί λογικὴ εἶν΄ αὐτή;
Πρόσεξε, ἐγὼ δὲν σοῦ ἀπαγορεύω αὐτὴ τήν… «ἀπόλαυση». Κάνε ὅ,τι νομίζεις. Ἀλλὰ ἡ συμβουλή μου εἶναι: Κόψε την! Κόψε την γιὰ τὸ δικό σου καλό».
* * *
Ἕνα παράδειγμα πῶς κόβουμε τὸ τσιγάρο δανειζόμεθα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ τ. 214:
«Ὁ Κώστας ἦταν ἐπίτροπος στὴν ἐκκλησία γιὰ πολλὰ χρόνια. Εὐσεβής ἄνθρωπος, πρόθυμος νὰ ἐξυπηρετήση σὲ ὅ,τι εἶχε σχέση μὲ τὸν ναό, σὲ ὅ,τι χρειαζόταν ὁ ἱερέας. Ἀκόμη καὶ τὸν ψάλτη βοηθοῦσε καμιὰ φορά, γιατί τοῦ ἄρεσε νὰ σιγοψέλνη τὰ τροπάρια. Ὅμως, τὸν Κώστα τὸν συνόδευε ἕνα μεγάλο ἐλάττωμα, ἦταν φανατικὸς καπνιστής.
Τί κι ἂν τὸν προειδοποιοῦσαν οἱ γιατροί, τί κι ἂν τὸν μάλωναν οἱ δικοί του, ἄδικος κόπος. Δὲν τὸν ἐπηρέαζε τίποτα. Χαράματα ξεκινοῦσε τὸ κάπνισμα καὶ μὲ τὸ κάθε τσιγάρο ποὺ ἔσβηνε, ἄναβε τὸ ἑπόμενο. Μόνο μέσα στὴν ἐκκλησία σταματοῦσε. Ἀλλὰ κι ἐκεῖ δυσκολευόταν, συχνὰ ἔτρεχε ἔξω, γιὰ νὰ καπνίση ἔστω ἕνα τσιγάρο. Μάταια, ὁ παπα-Γιώργης προσπαθοῦσε νὰ τὸν συμβουλέψη. Ὁ Κώστας τότε σοβάρευε καὶ ἀπαντοῦσε:
– Πάτερ, ζήτα μου ὅ,τι ἄλλο θέλεις. Αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω.
Περνοῦσε ὁ καιρὸς κι ἡ ἴδια κατάσταση συνεχιζόταν. Μιὰ μέρα, ὁ παπα-Γιώργης τὸν πέτυχε πάλι στὴν αὐλὴ τῆς ἐκκλησίας νὰ καπνίζη. Σταμάτησε μπροστά του μὲ ἀγάπη:
– Κώστα, θέλεις νὰ τὸ κόψης;
– Πάτερ, μὴ ἀρχίζεις τὰ ἴδια, σὲ παρακαλῶ. Σοῦ ἔχω πεῖ πὼς δὲν πρόκειται νὰ τὸ κόψω. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐλάττωμά μου. Ἂν θέλης, δέξου με ἔτσι ὅπως εἶμαι. Ἂν πάλι δὲν θέλεις…
– Κώστα, γιατί δὲν τὸ ζητᾶς ἀπὸ τὴν Παναγία; Πάρ’ της ἕνα καντήλι καὶ πές της: «Παναγιά μου, νὰ καπνίζη αὐτὸ ἀντὶ γιὰ μένα».
Χαμογέλασε ὁ Κώστας. Ἆραγε πόσο μποροῦσε νὰ τὸν βοηθήση κάτι τέτοιο; Ὡστόσο, δὲν εἶχε κάτι νὰ χάση, τόσα ἔκανε, ἂς τὸ δοκίμαζε κι αὐτό. Πράγματι λοιπόν, ἀγόρασε ἕνα ὡραῖο καντήλι γιὰ τὸ προσκυνητάρι τῆς Παναγίας στὸ δεξὶ κλίτος τοῦ Ναοῦ. Τὸ ἔφερε μπροστὰ στὴν εἰκόνα κι εὐχήθηκε μυστικά, ὅπως τοῦ εἶχε πεῖ ὁ καλὸς ἱερέας: «Παναγία μου, τὸ καντήλι σου νὰ καίη, αὐτὸ νὰ καπνίζη καὶ ὄχι ἐγώ».
Αὐτὸ ἦταν. Ἡ ἐπιθυμία γιὰ τὸ κάπνισμα τοῦ κόπηκε τὴν ἴδια μέρα. Τὸ πακέτο τοῦ ἔμεινε μισό! Ὁ Κώστας ἀποροῦσε μὲ τὸν ἑαυτό του. Τόσο γρήγορα ἀπαντάει ἡ Παναγία;
Ἂν δὲν ἤμασταν ἄμεσοι γνῶστες τοῦ γεγονότος, δὲν θὰ τὸ καταγράφαμε. Ἀλλὰ τὸ ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔζησε τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας καὶ ποὺ ἀπὸ κείνη τὴν ἡμέρα δὲν παύει νὰ Τὴν εὐχαριστῆ γιὰ τὴν εὐλογία Της. Μεγάλο παράδειγμα καὶ μάθημα γιὰ ὅλους μας, καὶ γιὰ τὸ τσιγάρο καὶ γιὰ κάθε ἄλλο πάθος καὶ ἐξάρτηση: Ὅ,τι δὲν μποροῦμε νὰ καταφέρουμε μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις, ἂς τὸ ἀναθέσουμε σ’ Ἐκείνην. Κι ἂς εἴμαστε σίγουροι ὅτι ἡ στοργική Της μητρικὴ καρδιὰ θὰ ἀκούση πρόθυμα καὶ θὰ μεσιτεύση θερμά».
