ΝΑ ΑΠΟΠΕΜΦΘΗ Ο ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΑ “ΔΗΘΕΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ”

Ὁ Προκαθήμενος, ἀντί νά κατακεραυνώση τόν κ. Β. Κικίλια, παραδίδει Ἱ. Ναούς διά Ἐμβολιαστικά Κέντρα

Γράφει ὁ κ. Λεωνίδας Ἀλεξάνδρου

Ἁγιογραφική Ἀλληγορία

“Ὑπουργός”-Πιλᾶτος: «Λέγει οὖν αὐτῷ (τῷ Κυρίῳ) ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦ­σαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶ­σαί σε;».

Ὁ Κύριος Ἀνακαλεῖ τόν Ὑπερ­φίαλο: «Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν κατ’ ἐμοῦ οὐδεμίαν, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν·» (Ἰωάνν. ιθ’ 10).

[Παράφρασις: Λέγει ὑπεροπτικά θυμωμένος (πρός τόν σιωπῶντα δικαζόμενο Κύριο) ὁ Ἀνθύπατος Πιλᾶτος.

-Σέ μένα δέν μιλᾶς; δέν γνωρίζεις ὅτι ἔχω ἐξουσία νά σέ ἀπολύσω καί ἐξουσία νά σέ σταυρώσω;

Τότε ὁ Κύριος τοῦ ἀπεκρίθη μέ ἀπόλυτο αὐστηρότητα καί τόν ἐπανέφερε στήν τάξι καί στή θέσι του.

–(Δουλόφρων, Πανάδικε Δικαστά. Ἐκπρόσωπε τοῦ “Ρωμαϊκοῦ Δικαίου”. Σέ λίγο θά διακηρύξης πώς εἶμαι Ἀθῶος καί Δίκαιος. Ἀλλά θά μέ Σταυρώσης).

-Ἐσύ δέν θά εἶχες καμιά ἐξουσία ἐναντίον μου, ἐάν δέν σοῦ εἶχε δοθῆ Ἄνωθεν. Ἤγουν, κατά ἀνοχήν ἀπό τόν Θεό καί, ἀπό τόν μεγάλο Ἀφέντη σου, τόν Καίσαρα (Τιβέριο,14-37 μ.Χ.)].

Ἀνοικτή Ἐπιστολή,

πρός τόν Προκαθήμενον

καί πρός τό Ὑπουργικόν

Συμβούλιον

Μακαριώτατε Προκαθήμενε Πά­­­σης τῆς Ἑλλάδος.

Ἀξιότιμο Ὑπουργικό Συμβούλιο.

Χριστός Ἐτέχθη.

Στίς 16 Δεκεμβρίου 2020, πρό τῆς Παγκοσμίου Μητροπολιτικῆς Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ὁ Ὑπουργός σας τῆς Ὑγείας, ὁ κ. Βασίλειος Κικίλιας, ζωντανά στήν Τηλοψία, ἐδήλωσε, ἀναφερόμενος εἰς τόν κορωνοϊό Covid 19, κατά λέξι: «… Δέν ἀξίζει τόν κόπο γιά μία ἤ δύο μέρες Δῆθεν Γιορτῆς νά κινδυνεύσουν ζωές συνανθρώπων μας…». Προφανῶς ἀνεφέρετο στή ἐπικειμένη Ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, τοῦ Βασιλέως τῶν Βασιλέων, ὡς Ἀνυπάρκτου καί Παραμυθώδους.

Παρῆλθον ἤδη ἱκανές ἡμέρες καί οὐδεμία ἐπανόρθωσις ἐπῆλθε ἀναφορικά μέ τόν “Ἡρωδίσκο”. Τόν ἀπό θέσεως “Δοτῆς” ἐξουσίας, “Συμβολικῶς” σφαγιάσαντα καί πάλιν τό Θεῖο Βρέφος τῆς Μητρός Παρθένου, στήν Ἀθήνα, στήν Πόλι τοῦ Παύλου.

Οὔτε ἐκεῖνος ἀνεκάλεσε τήν Βλάσφημο Ἀθεϊστική καί Ὑβριστική δήλωσί του.

Οὔτε τήν ἀνεσκεύασε, λέγοντας ἔστω, ὅτι ἐννοοῦσε κάτι ἄλλο.

Τό χείριστο εἶναι ὅτι, οὐδείς ἐκ τῆς Ἐπισήμου Ἡγεσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Ἐκκλησιαστικῆς, Πολιτικῆς καί Πνευματικῆς δέν τόν ἀνεκάλεσε στήν Τάξι.

Πρός ἀποκατάστασιν τῆς Ἠθικῆς τάξεως, οὐδέν ἕτερον ἀπομένει παρά μόνον:

Εἴτε, νά παραιτηθῆ ἑκουσίως καί νά μεταβῆ στήν οἰκεία του, μαζί μέ τήν ἀσέβειά του καί νά ἐκζητήση τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Εἴτε, ἡ Ἑλληνική Κυβέρνησις καί ὁ Προεδρεύων αὐτῆς, νά τόν παραιτήση καί νά τόν Ἀποπέμψη μετά Βδελυγμίας.

Διαφορετικά, ὁλόκληρο τό Ὑπουργικό Συμβούλιο συναποδέχεται καί υἱοθετεῖ τήν Ἀθεϊστική Βλασφημία περί «Δῆθεν Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων». Τήν κατατείνουσα ὑβριστικῶς πρός τά Δύο Δισεκατομμύρια (2.000.000.000) Χριστιανούς τῆς Οἰκουμένης.

Ἆραγε δέν ὑφίσταται οὔτε ἕνας εὐσεβής Ὑπουργός καί οὔτε ἕνας εὐλαβής βουλευτής νά ἀντιπαρατεθῆ δημοσίως μέ τόν “Δῆθεν”; Ἐνέσκηψε, τέτοιας ποιότητος κατάπτωσις καί καταβαράθρωσις τοῦ ΘεοφορικοῦἜθνους μας;

Φυσικά ἡ ἐκδοχή τῆς Μιαρᾶς Διακηρύξεως ἐπικρίνει καί τήν εἰς τόν Θρόνον.

Δέν λογίζεται περιττόν νά σημειώσουμε καί τήν ἀνυπαρξία τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Καθόσον, πλήν τοῦ ἐφησυχάζοντος Σεβ. Μητροπολίτου π. Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου, οὔτε ἕνας, ἐξ ὅσων καταγράφεται, δέν ἐνεφανίσθη. Δέν ἐνήργησε τό δέον μέ αὐστηρότητα πρός τόν Ὑπερφίαλο Ὑβριστή, τόν Βλάσφημο Διορισμένο κ. Ὑπουργό.

Πλεῖστοι ὅσοι Ἱεράρχες, ἐν ἀγωνίᾳ, μεθοδεύουν, προστρέχουν προσπίπτουν ὡς θλιβεροί “Ἱκέτες” στούς Ὑπερόπτες, πού ὅμως καταδεικνύονται “Δῆθεν”, “Σκιές”, “Βωβοί” καί “Δοτοί” Κυβερνητικοί “Ὑπουργίσκοι”.

Ἀληθῶς Ἐτέχθη,

Σώζων καί δωρίζων τήν Ἐνθέωσι εἰς πάντας τούς Ἀληθῶς Πιστεύοντας (Ἰωάνν. γ’ 15, 16).

Ναοί ὄχι Ἱ. Μυστηρίων,

μά “Ἐμβολιαστικά Κέντρα”

Στή συνέχεια, ἀμέσως μετά τήν αἰσχρή δήλωσι, ἀνέκυψε καί κάτι ἀκόμη πιό ἀλγεινό καί ἀπαράδεκτο. Ὁ ἐν λόγω “Δῆθεν”, ὁ “Νεο-Ἡρωδῖσκος”, μέ θράσος ἀναλγησίας, ἐτόλμησε. Προκλητικῶς ἐπεσκέφθη τόν Πάσης Ἑλλάδος, τόν Προκαθήμενο, τόν Ἀρχιεπ. Ἱερώνυμο  (22/12/20). Θέμα τῆς συναντήσεως ἦτο τά Ἐμβόλια κατά τοῦ κορωνοϊοῦ Covid-19. Τρεῖς μόλις ἡμέρες πρό τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως συνετελέσθη ἡ οἰκτρά διαδικασία. Ὁ Ἐπίσκοπος τοῦ Κλεινοῦ Ἄστεως τῶν Ἀθηνῶν, τῆς Πόλεως τῆς Σοφίας καί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, δέν ἔπραξε τό προφανές καί αὐτονόητο καθῆ­κον του.

Οὐδόλως ἔπρεπε νά συναντήση τόν φερόμενο μὲ Διοκλητιανικό τρόπο.

Διαφορετικά ὤφειλε νά τόν Ἀποπέμψη Σκαιότατα καί Δημοσίως νά τόν κατακεραυνώση.

Οὐδέν τούτων ἔπραξε, ἀλλά ἀντιθέτως, προέβη εἰς Χειρίστη Ὑπέρβασι Ἐκκλησιαστικῆς Ἁρμοδιότητος. Ἐδήλωσε ὅτι προσφέρει, λές καί εἶναι κτῆμα τοῦ πατέρα του, τούς Ἱ. Ναούς τοῦ Κυρίου, ὥστε αὐτοί νά “Μεταστοιχειωθοῦν” εἰς “Ἐμβολιαστικά Κέντρα”. Στίς Ἐκκλησιές μας πλέον, ἀντί γιά Ἀντίδωρο καί Θεία Κοινωνία θά “Προσφέρεται” Ἐμβόλιο καί Βατσίνα γιά ἰούς καί ὅτι ἄλλο (προβληματικό;) φαντασιωθοῦν οἱ Ἐπίορκοι τῆς νῦν Διοικήσεως.

Δέν ἐγγίζω τά χέρια

πού Ἐράπισαν τόν Κύριον

Ἡ Δουλοφροσύνη, πρό τοῦ ἀσεβοῦς “Δῆθεν”, τοῦ “Σταλινίσκου”, ὑπῆρξε πρωτοφανής. Ὡστόσο κατά τήν δύσμοιρο ἐποχή μας, ποῦ νά ἀναζητήση κανείς τούς παλαιούς Πατέρες μέ τό ἁγνό ἦθος, τήν ἀτσάλινη Ἀλκή, τήν Εὔβουλο προσωπικότητα;

Ἀναφέρεται ὅτι, ὁ Διδάσκαλος τοῦ Γένους, ὁ Κράτιστος Εὐγένιος Βούλγαρης (1716-1806 μ.Χ.), εἰς ἐπίσημο δεξίωσι, στό Παρίσι, συνηντήθη μέ τόν Ἀθεΐζοντα Ζ.Ζ. Ρουσώ (1712-1778 μ.Χ.). Αὐτός ἔτεινε, ἐν εὐφροσύνῃ, τό χέρι του πρός τόν Ὀρθόδοξο Ἕλληνα Κληρικό. Καί τότε ἐκεῖνος ὁ Γίγαντας τῶν Πίστεως ἐξαπέλυσε τό κεραυνό του.

-«Ποτέ, μά ποτέ, δέν πρόκειται νά ἐγγίξω τά χέρια ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἀσεβῶς “Ἐράπισαν” ἀναλγήτως τόν Κύριό μου!».

Πατερική ἐπικαιροποίησις

«Ἐκ τῶν ἐμῶν δύνασαι μαθεῖν͵ ὅτι οὐκ ἔνι ἄνδρα πολεμοῦντα τοῖς πονηροῖς μὴ εἶναι ἐν θλίψει». [Ἰωάννου Χρυστοστόμου, T.L.G., Στήν Ἐπιστολή πρός Τιμόθεον, 62.645.54-62. 645.55)].

(Παράφρασις: … Ἀπό τά δικά μου βάσανα, πού ἐπωμίζομαι πολεμῶντας τούς Δυσσεβεῖς τῆς Ἐξουσίας, δύνασαι νά συνειδητοποιήσης πώς, δέν ὑπάρχει Ἐκκλησιαστικός ἄνδρας, ὁ ὁποῖος πολεμᾶ τούς πονηρούς καί δέν δοκιμάζεται ἀπό θλίψεις).