Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. Ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· Φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν. Ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε. Οὐχὶ πέντε στρουθία πωλεῖται ἀσσαρίων δύο; Καὶ ἕν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ᾿Αλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται. Μὴ οὖν φοβεῖσθε: πολλῶν στρουθίων διαφέρετε.
«Λέγω δὲ σὲ σᾶς τοὺς φίλους μου: Μὴ φοβηθῆτε ἀπ᾽ αὐτούς, ποὺ θανατώνουν τὸ σῶμα, ἀλλ᾽ ἔπειτα δὲν δύνανται νὰ κάνουν τίποτε περισσότερο. Θὰ ὑποδείξω δὲ σὲ σᾶς ποιόν νὰ φοβηθῆτε. Νὰ φοβηθῆτε ἐκεῖνον, ποὺ μετὰ τὴ θανάτωσι ἔχει τὴ δύναμι νὰ σᾶς ρίξῃ στὴ γέεννα (στὴν Κόλασι). Ναί, σᾶς λέγω, αὐτὸν νὰ φοβηθῆτε. Πέντε σπουργίτια δὲν πωλοῦνται γιὰ δύο δεκάρες; Καὶ ὅμως ἕνα ἀπ᾽ αὐτὰ δὲν εἶναι λησμονημένο ἀπὸ τὸ Θεό. Ὅσο δὲ γιὰ σᾶς, ἀκόμη καὶ οἱ τρίχες τῆς κεφαλῇς σας εἶναι ὅλες ἀριθμημένες. Μὴ φοβεῖσθε λοιπόν. Εἶσθε ἀνώτεροι ἀπὸ πολλὰ σπουργίτια».
(Λουκ. 12, 4-7)
Μετάφρασις Νικολάου Σωτηροπούλου
