ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. α΄ 1-25
1. «ΙΗΣΟΥΣ»
Τήν Κυριακή πρίν ἀπό τήν Γέννηση τοῦ Κυρίου μας, ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς παρουσιάζει ὅλη ἐκείνη τήν πορεία τῶν κατά σάρκα προπατόρων τοῦ Κυρίου μας, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καί πέθαναν μέ τήν προσμονή τοῦ Μεσσία. Σύμφωνα μέ τόν γενεαλογικό αὐτό κατάλογο οἱ προπάτορες χωρίζονται σέ τρεῖς περιόδους πού ἡ καθεμία περιέχει δεκατέσσερις γενιές. Ἡ πρώτη ἀπό τόν Ἀβραάμ μέχρι τόν Δαβίδ, ἡ δεύτερη ἀπό τόν Δαβίδ μέχρι τήν ἐποχή πού οἱ Ἰουδαῖοι μεταφέρθηκαν αἰχμάλωτοι στήν Βαβυλῶνα, καί ἡ τρίτη ἀπό τήν αἰχμαλωσία αὐτή μέχρι τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
Στή συνέχεια ὁ ἱερός εὐαγγελιστής μᾶς παρουσιάζει τό μέγα μυστήριο τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας. Μᾶς λέει ὅτι ὅταν ἡ Παρθένος Μαρία ἀρραβωνιάσθηκε τόν Ἰωσήφ πρίν ἀκόμη συγκατοικήσει στό σπίτι του, βρέθηκε ἔγκυος μέ τήν ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ὅμως ὁ Ἰωσὴφ ἀντιλήφθηκε τήν ἐγκυμοσύνη της, ταράχθηκε πολύ. Ἐπειδή ὅμως ἦταν ἐνάρετος καί δέν ἤθελε νά τή διαπομπεύσει, σκέφθηκε νά τῆς δώσει μυστικά διαζύγιο. Καθώς λοιπόν βασανιζόταν ἀπ’ αὐτούς τούς φοβερούς λογισμούς, ἕνας ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐμφανίστηκε σέ ὄνειρο καί τοῦ εἶπε: Ἰωσὴφ ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, μή διστάσεις νά παραλάβεις στό σπίτι σου τή Μαρία, τή μνηστή σου. Διότι τό παιδί πού ἔχει μέσα της προέρχεται ἀπό τήν ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θά γεννήσει υἱό καί σύ θά τοῦ δώσεις τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς», τό ὁποῖο σημαίνει «σωτήρ»· Καί θά τοῦ δώσεις αὐτό τό ὄνομα, διότι αὐτός θά σώσει τόν λαό του τόν Ἰσραήλ ἀπ’ τίς ἁμαρτίες του.
Γιατί ὅμως ὁ ἄγγελος δίνει ἐντολή στόν Ἰωσήφ νά ὀνομάσει τόν υἱό τῆς Παρθένου Ἰησοῦ, δηλαδή Σωτήρα; Διότι μέ τό ὄνομα αὐτό ὁ Θεός ἀπεκάλυπτε τό μεγα μυστήριο, πού ἦταν κρυμμένο μέσα στούς αἰῶνες: ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς δέν θά εἶναι ἕνας ἐπίγειος βασιλεύς, πού θά λυτρώσει ἐθνικά καί πολιτικά τόν ἰσραηλητικό λαό, ἀλλά Σωτήρ πού θά σώσει τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τή σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας, τοῦ διαβόλου, καί τῆς φθορᾶς. Σωτήρ πού θά σηκώσει ἐπάνω του τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς ἀνθρωπότητος καί θά θυσιασθεῖ προσφέροντας τή ζωή του γιά νά λυτρώσει τό ἀνθρώπινο γένος. Μά πῶς ὅμως θά μποροῦσε νά γίνει αὐτό; Ποιός ἄνθρωπος θά μποροῦσε νά ἐπιτελέσει ἕνα τόσο μεγάλο θεϊκό ἔργο; Τόσοι προφῆτες καί δίκαιοι στήν Παλαιά Διαθήκη δέν μπόρεσαν νά ἀναστήσουν καί νά σώσουν τό ἀνθρώπινο γένος. Πῶς λοιπόν θά μποροῦσε νά τό λυτρώσει ὁ «Ἰησοῦς»; Τήν ἀπάντηση τή δίνει κατόπιν ὁ ἱερός εὐαγγελιστής.
2. «ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ»
Ὁ εὐαγγελιστής στή συνέχεια τονίζει ὅτι μέ τήν ὑπερφυσική σύλληψη τῆς Παρθένου, ἐπαληθεύτηκε πλήρως αὐτό πού εἶπε ὁ Θεός μέ τό στόμα τοῦ προφήτου Ἡσαΐα, πολλούς αἰῶνες πρίν: Ἰδού, ἡ παρθένος θά συλλάβει καί θά γεννήσει υἱό, καί θά τόν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, ὄνομα πού σημαίνει: «ὁ Θεός εἶναι μαζί μας». Ὅταν λοιπόν ὁ Ἰωσήφ σηκώθηκε ἀπό τόν ὕπνο του, ἔκανε ὅπως τοῦ εἶπε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου. Παρέλαβε τή μνηστή του στό σπίτι του. Καί δέν ἦλθε σέ σχέση συζυγική μαζί της ποτέ. Και ἦρθε ἡ μεγάλη ὥρα πού ἡ παρθένος γέννησε τόν πρῶτο καί μονάκριβο γιό της. Καί ὁ Ἰωσήφ τοῦ ἔδωσε τό ὄνομα Ἰησοῦς.
Γιά ποιό λόγο ὅμως ὁ προφήτης Ἡσαΐας ἀναφέρει ἀντί γιά τό ὄνομα «Ἰησοῦς» τό δεύτερο αὐτό ὄνομα, «Ἐμμανουήλ»; Διότι μέ τό ὄνομα αὐτό συνεσκιασμένα μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Μεσσίας δέν θά εἶναι μόνον ἄνθρωπος. Θά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός πού θά κατέλθει στή γῆ μας καί θά γίνει ἄνθρωπος. Αὐτός θά ἀφήσει τή δόξα τοῦ οὐρανοῦ καί θά κατεβεῖ στή γῆ μας.
Βέβαια τό μέγα αὐτό μυστήριο εὔκολα τό διακηρύττουμε. Ἐάν ὅμως τό σκεφτόμασταν λίγο βαθύτερα, θά σιωπούσαμε, δέν θά μπορούσαμε νά τό χωρέσουμε στό νοῦ μας. Ἀλλά καί στήν ἐποχή τοῦ Κυρίου μας, κανείς δέν θά μποροῦσε νά διανοηθεῖ μιά τέτοια ἀλήθεια. Οἱ Ἑβραῖοι μάλιστα πού δέν τολμοῦσαν οὔτε νά προφέρουν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ποῦ νά φαντασθοῦν ὅτι ὁ Θεός θά γινόταν ἄνθρωπος. Καί οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου ἐπί τρία χρόνια δέν εἶχαν καταλάβει ποιόν εἶχαν ἀνάμεσά τους. Μετά τήν Πεντηκοστή τό κατάλαβαν. Εἶχαν δίπλα τους τόν ἴδιο τόν Θεό καί δέν εἶχαν πάρει εἴδηση. Ἀλλά κι ἐμεῖς σήμερα πῶς νά συλλάβουμε ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ δημιουργός τοῦ σύμπαντος ἔγινε ἄνθρωπος; ὅτι φόρεσε τήν ἀνθρώπινη σάρκα γιά νά τήν ἀνακαινίσει καί νά μᾶς ἀνεβάσει ἐκεῖ πού εἶναι ὁ ἴδιος, νά μᾶς κάνει θεούς; Ἄν τό εἴχαμε κατανοήσει αὐτό θά ἄλλαζε ἠ ζωή μας. Θά ἀντιμετωπίζαμε διαφορετικά τά πάντα γύρω μας, τίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς καί τίς ἀποτυχίες καί τίς ἐπιτυχίες τῆς ζωῆς. Θά αἰσθανόμασταν καί θά ζούσαμε τήν παρουσία τοῦ θεανθρώπου Κυρίου μας διαρκῶς στή ζωή μας.
Καθώς λοιπόν πλησιάζουν Χριστούγεννα, ἄς προσπαθήσουμε, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά αἰσθανθοῦμε τό μέγα αὐτό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἄς τό ζήσουμε φέτος βαθύτερα, πνευματικότερα, ἁγιότερα. Μέ τή συναίσθηση ὅτι ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ θεάνθρωπος Κύριος εἶναι μαζί μας, θέλει νά εἶναι μαζί μας. Γιά νά μᾶς λυτρώσει, νά μᾶς μεταμορφώσει καί νά μᾶς ἁγιάσει.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
