Μεγάλη η χαρά της αγιοκατάταξης του Θαυμαστού Γέροντος Πορφυρίου στις 27 Νοεμβρίου του 2013!
Δίκαια αναγορεύτηκε ο Άγιος «Καυσοκαλυβίτης», αφού ξεκίνησε και τελείωσε τον πνευματικό βίο του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους. Δεν πρέπει, όμως, να παραβλέπουμε το γεγονός, ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής και της διακονίας του ήταν στο κέντρο της Ελληνικής πρωτεύουσας, στην καρδιά της Αθήνας. Υπηρέτησε σαν Ιερέας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στο παρεκκλήσιο του Αγίου Γερασίμου του εν Κεφαλληνία, της Πολυκλινικής των Αθηνών. Ο μέγας αυτός Πατήρ, αφού πήρε το ουράνιο Φως, το διορατικό χάρισμα, στα Καυσοκαλύβια, με την πρόνοια του Θεού το μεταλαμπάδευσε στην πλατεία της Ομόνοιας και με την ιερατική διακονία του το διοχέτευε στον λαό των Αθηνών. Χρόνια πολλά προσευχόταν, λειτουργούσε, διακονούσε, συναναστρεφόταν με τους πιστούς ιατρούς, ασθενείς, μαγαζάτορες, περαστικούς, φτωχούς, πλουσίους, αμόρφωτους, γραμματισμένους, νέους, ανθρώπους κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξεως, μη περιφρονώντας κανέναν, μέσα στο πολύβουο κέντρο της Αθήνας.
Το Φως της Θεότητας ανέβλυζε από την καρδιά του με τη φύλαξη των Εντολών του Χριστού μας, από την καθημερινή, αδιάλειπτη Μετάνοιά του και από την Πολυκλινική της Ομόνοιας αγκάλιαζε και φώτιζε την Ελλάδα μας και ολόκληρο τον κόσμο. Είτε ως προσευχόμενος, είτε ως λειτουργός των Θείων Μυστηρίων της Ορθοδοξίας, είτε ως διακονών τον λαό.
Μέσα στην καρδιά του Ελληνισμού, λίγα μέτρα από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, αγίαζε, πρώτα την Αθήνα και ύστερα τον υπόλοιπο κόσμο.
Αφού πλημμύρισε την Αθήνα με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος για χρόνια πολλά, έγινε ένα με την τραγική ιστορία της πρωτεύουσας, με την κατοχή, την πείνα και τον θάνατο, αλλά και την απελευθέρωση και την αναγέννηση της σύγχρονης Ελλάδας.
Ζώντας στο κέντρο του Ελληνισμού, αγιαζόμενος, αγίαζε όλο το Ελληνικό Έθνος, αλλά και τον κόσμο, γινόμενος Οικουμενικός Πατήρ της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έγινε η ζύμη που ζύμωσε την Εκκλησιαστική ζωή, τη Θεολογία, την καθημερινή ζωή, αλλά και την Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Θα ήταν, λοιπόν, άδικο να μην επονομαστεί, εκτός από διορατικός ή Καυσοκαλυβίτης, σαν ο σύγχρονος Άγιος των Αθηνών, ο σύγχρονος Άγιος και το καύχημα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Περνούσε δίπλα του η Εκκλησιαστική ζωή με τις τότε ιδιαιτερότητές της, η πολιτική ζωή με τις εναλλαγές στο πολίτευμα, οι αναταραχές της Παγκόσμιας ιστορίας που έφεραν την πείνα της κατοχής, οι ιστορικές εξελίξεις με τα παθήματα του οικουμενικού Ελληνισμού στην Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξάνδρεια, η μετανάστευση χιλιάδων Ελλήνων στις χώρες της ευημερίας κι αυτός, όντας μέλος και μέρος όλης αυτής της ζωής, ήσυχα και ταπεινά εργαζόταν στην καρδιά του τη μεταμόρφωσή του.
Μετέφερε από το Άγιον Όρος τις διδαχές και υποθήκες των Αγίων Πατέρων για επαγρύπνηση στις εντολές του Ευαγγελίου, για καθημερινή και επιμελημένη Μετάνοια, με τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία και την άοκνη και ευσπλαχνική διακονία του λαού.
Μεταμόρφωσε τον εαυτό του σε φως και μεταμόρφωσε και φώτισε την Αθήνα, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο!
Όλα αυτά, στην παραζάλη της καθημερινότητας, αθόρυβα, ταπεινά, τον μεταμόρφωσαν σαν τον σύγχρονο Άγιο των Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Πόσο αναληθές και ανιστόρητο θα ήταν, οι μεν να ξέρουμε, ότι άρχισε και τελείωσε στο Άγιον Όρος, οι δε να ζήσαμε την ένδοξη και αποκαλυπτική ζωή του στα Καλλίσια και στο Μήλεσι και όλοι να αγνοούμε και να παραδίνουμε ελλιπή τη γνώση στα παιδιά μας, ότι ο μεγάλος αυτός Άγιος, το μεγαλύτερο και κρυφό στους πολλούς μέρος της πνευματικής ζωής έζησε στην καρδιά της Αθήνας;
Αγίασε εκεί που περπατούμε, εκεί που χύνουμε τον ιδρώτα μας, εκεί που χιλιάδες νταραβέρια γίνονται σήμερα, πολιτικά, ιστορικά, εμπορικά, νόμιμα και παράνομα, ηθικά και ανήθικα, καθημερινά!
Αγίασε εκεί που είναι η ψαραγορά, η ταβέρνα, το σουβλατζίδικο, η Βουλή, τα Υπουργεία, το χρηματιστήριο, μα προ παντός η Μητρόπολη και η Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Αν ο Πορφύριος ο Μέγας αγίασε στην Αθήνα, την πολύβουη και πολυτάραχη, τότε κάθε πόλη και χωριό της Ελλάδας και όλου του κόσμου γίνεται κέντρο Αγιασμού και τότε όλοι μπορούμε να τον ακολουθήσουμε: αφού είναι, με τη ζωή του, δίπλα μας και μας καλεί στη Μετάνοιά μας, όπως και τότε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Ο Σύγχρονος, δικός μας Άγιος, ο Άγιος των Καυσοκαλυβίων, της Αθήνας, των Καλλισίων, του Μήλεσι, της Ελλάδας, της Οικουμένης έγινε ο Άγιος όλων, γιατί έγινε ο Άγιος της δύσκολης ζωής των Αθηνών!
Άγιε Πορφύριε, Άγιε της Αθήνας και Πάσης Ελλάδος και της Οικουμένης, πρέσβευε υπέρ ημών!
Δίκαια αναγορεύτηκε ο Άγιος «Καυσοκαλυβίτης», αφού ξεκίνησε και τελείωσε τον πνευματικό βίο του στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους. Δεν πρέπει, όμως, να παραβλέπουμε το γεγονός, ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής και της διακονίας του ήταν στο κέντρο της Ελληνικής πρωτεύουσας, στην καρδιά της Αθήνας. Υπηρέτησε σαν Ιερέας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στο παρεκκλήσιο του Αγίου Γερασίμου του εν Κεφαλληνία, της Πολυκλινικής των Αθηνών. Ο μέγας αυτός Πατήρ, αφού πήρε το ουράνιο Φως, το διορατικό χάρισμα, στα Καυσοκαλύβια, με την πρόνοια του Θεού το μεταλαμπάδευσε στην πλατεία της Ομόνοιας και με την ιερατική διακονία του το διοχέτευε στον λαό των Αθηνών. Χρόνια πολλά προσευχόταν, λειτουργούσε, διακονούσε, συναναστρεφόταν με τους πιστούς ιατρούς, ασθενείς, μαγαζάτορες, περαστικούς, φτωχούς, πλουσίους, αμόρφωτους, γραμματισμένους, νέους, ανθρώπους κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξεως, μη περιφρονώντας κανέναν, μέσα στο πολύβουο κέντρο της Αθήνας.
Το Φως της Θεότητας ανέβλυζε από την καρδιά του με τη φύλαξη των Εντολών του Χριστού μας, από την καθημερινή, αδιάλειπτη Μετάνοιά του και από την Πολυκλινική της Ομόνοιας αγκάλιαζε και φώτιζε την Ελλάδα μας και ολόκληρο τον κόσμο. Είτε ως προσευχόμενος, είτε ως λειτουργός των Θείων Μυστηρίων της Ορθοδοξίας, είτε ως διακονών τον λαό.
Μέσα στην καρδιά του Ελληνισμού, λίγα μέτρα από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, αγίαζε, πρώτα την Αθήνα και ύστερα τον υπόλοιπο κόσμο.
Αφού πλημμύρισε την Αθήνα με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος για χρόνια πολλά, έγινε ένα με την τραγική ιστορία της πρωτεύουσας, με την κατοχή, την πείνα και τον θάνατο, αλλά και την απελευθέρωση και την αναγέννηση της σύγχρονης Ελλάδας.
Ζώντας στο κέντρο του Ελληνισμού, αγιαζόμενος, αγίαζε όλο το Ελληνικό Έθνος, αλλά και τον κόσμο, γινόμενος Οικουμενικός Πατήρ της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έγινε η ζύμη που ζύμωσε την Εκκλησιαστική ζωή, τη Θεολογία, την καθημερινή ζωή, αλλά και την Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.
Θα ήταν, λοιπόν, άδικο να μην επονομαστεί, εκτός από διορατικός ή Καυσοκαλυβίτης, σαν ο σύγχρονος Άγιος των Αθηνών, ο σύγχρονος Άγιος και το καύχημα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Περνούσε δίπλα του η Εκκλησιαστική ζωή με τις τότε ιδιαιτερότητές της, η πολιτική ζωή με τις εναλλαγές στο πολίτευμα, οι αναταραχές της Παγκόσμιας ιστορίας που έφεραν την πείνα της κατοχής, οι ιστορικές εξελίξεις με τα παθήματα του οικουμενικού Ελληνισμού στην Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξάνδρεια, η μετανάστευση χιλιάδων Ελλήνων στις χώρες της ευημερίας κι αυτός, όντας μέλος και μέρος όλης αυτής της ζωής, ήσυχα και ταπεινά εργαζόταν στην καρδιά του τη μεταμόρφωσή του.
Μετέφερε από το Άγιον Όρος τις διδαχές και υποθήκες των Αγίων Πατέρων για επαγρύπνηση στις εντολές του Ευαγγελίου, για καθημερινή και επιμελημένη Μετάνοια, με τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία και την άοκνη και ευσπλαχνική διακονία του λαού.
Μεταμόρφωσε τον εαυτό του σε φως και μεταμόρφωσε και φώτισε την Αθήνα, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο!
Όλα αυτά, στην παραζάλη της καθημερινότητας, αθόρυβα, ταπεινά, τον μεταμόρφωσαν σαν τον σύγχρονο Άγιο των Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Πόσο αναληθές και ανιστόρητο θα ήταν, οι μεν να ξέρουμε, ότι άρχισε και τελείωσε στο Άγιον Όρος, οι δε να ζήσαμε την ένδοξη και αποκαλυπτική ζωή του στα Καλλίσια και στο Μήλεσι και όλοι να αγνοούμε και να παραδίνουμε ελλιπή τη γνώση στα παιδιά μας, ότι ο μεγάλος αυτός Άγιος, το μεγαλύτερο και κρυφό στους πολλούς μέρος της πνευματικής ζωής έζησε στην καρδιά της Αθήνας;
Αγίασε εκεί που περπατούμε, εκεί που χύνουμε τον ιδρώτα μας, εκεί που χιλιάδες νταραβέρια γίνονται σήμερα, πολιτικά, ιστορικά, εμπορικά, νόμιμα και παράνομα, ηθικά και ανήθικα, καθημερινά!
Αγίασε εκεί που είναι η ψαραγορά, η ταβέρνα, το σουβλατζίδικο, η Βουλή, τα Υπουργεία, το χρηματιστήριο, μα προ παντός η Μητρόπολη και η Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Αν ο Πορφύριος ο Μέγας αγίασε στην Αθήνα, την πολύβουη και πολυτάραχη, τότε κάθε πόλη και χωριό της Ελλάδας και όλου του κόσμου γίνεται κέντρο Αγιασμού και τότε όλοι μπορούμε να τον ακολουθήσουμε: αφού είναι, με τη ζωή του, δίπλα μας και μας καλεί στη Μετάνοιά μας, όπως και τότε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Ο Σύγχρονος, δικός μας Άγιος, ο Άγιος των Καυσοκαλυβίων, της Αθήνας, των Καλλισίων, του Μήλεσι, της Ελλάδας, της Οικουμένης έγινε ο Άγιος όλων, γιατί έγινε ο Άγιος της δύσκολης ζωής των Αθηνών!
Άγιε Πορφύριε, Άγιε της Αθήνας και Πάσης Ελλάδος και της Οικουμένης, πρέσβευε υπέρ ημών!
Απολυτίκιο – ήχος α΄
Της Οικουμένης Φωστήρα Χριστού υμνήσωμεν
τον εξ Ευβοίας γόνον, εις Όρος Άγιον εκδημήσαντα
ασκήσαντα προθύμως άκραν υπακοήν, τον διοράσεως μέτοχον
Πορφύριον τον Μέγαν Μυσταγωγόν της Μετανοίας τιμήσωμεν!
Δόξα τω δεδωκότι σοι το Φώς, δόξα τω σε καθαγιάσαντι
Δόξα τω χαρισαμένω ημίν, Πατέρα τρισμέγιστον.
Ανδρέας Χριστοφόρου, 22/02/’14
