Ακούμε όλην αυτήν την περίοδο δυνατές φωνές αδελφών μας, κληρικών και λαϊκών, που σχεδόν εμμονικά επαναλαμβάνουν το ότι αυτό τo ζοφερό και πρωτόγνωρο που ζούμε, είναι μια θεία παραχώρηση και ότι οφείλουμε σαν Χριστιανοί της υπακοής και της ταπείνωσης να σιωπούμε, μιας και όλο αυτό είναι ένας κανόνας και μια ευκαιρία για μετάνοια και … επανεκκίνηση στην πνευματική μας πορεία. Συμφωνούμε απόλυτα στα της Θείας παραχωρήσεως. Ναι, ο Κύριος το επιτρέπει όλο αυτό που ζούμε, αλλά όχι για να το δεχτούμε με μια παθητική μοιρολατρική και ….βολικά ατσαλάκωτη στάση μα γιατί θέλει πραγματικά να δει πως θα αντιδράσουμε!
Εξετάσεις περνάμε αδελφοί και πατέρες! Εξετάσεις!
Όλα ξεγυμνώνονται και αποκαλύπτονται μπροστά Του!
Ζων γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής! (Εβρ. 4,12)
Θα μου πείτε, αφού όλο αυτό συμφωνείς πως ουρανόθεν εστάλη για την ωφέλεια της ψυχής μας, εξαιτίας μιας ασυγκράτητης αποστασίας στην θεοστυγή εποχή μας, γιατί δεν σιωπάς και εσύ, καρτερώντας το νεφύδριο να προσπεράσει;
Γιατί αφού όλο αυτό ούτως ή άλλως, όπως μερικοί και ίσως ορθώς διατείνονται, είναι προαποφασισμένο από τον Κύριο και Σωτήρα των ψυχών μας, να μην διάγουμε στα ταμεία μας εν μετανοία μια έστω μακρά περίοδο σιωπής, περισυλλογής και υπακοής στους πεπειραμένους πνευματικούς ιχνηλάτες -ποιμένες, οι οποίοι στην πλειονότητά τους εμπόνως μας καλούν να υπακούσουμε και να πάψουμε να μιλάμε εδώ και εκεί για διωγμούς και σημεία των καιρών;
Πάμε αδελφοί μου στο Ευαγγέλιο του ηγαπημένου μαθητή να αντλήσουμε Φως…
«Μετά τοῦτο εἰδώς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ.»
Κεφάλαιο 19ο στίχος 28 και σε ερμηνεία του αειμνήστου Π. Τρεμπέλα:
«Ύστερα απ’ αυτό, αφού βεβαιώθηκε ο Ιησούς ότι είχαν πλέον συντελεσθεί όλα όσα θα πάθαινε και είχαν τελείως εκπληρωθεί σύμφωνα με τις προφητείες, για να επαληθευθεί σε όλα και μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια η Αγία Γραφή, είπε: Διψώ.»
Επομένως (ας μας επιτραπεί μια ιερή αναγωγή) αν όλοι εμείς, οι υπάκουοι και της σιωπής οι εραστές βρισκόμασταν εν μέσω του μαινόμενου όχλου έξω απ το πραιτόριο τις συγκλονιστικές στιγμές του διλήμματος υπό του Πιλάτου, αν όλοι εμείς σκεφτόμασταν ομοιότροπα και ταυτιζόμασταν απόλυτα με την λογική της νοσηρής -ένοχης (και όχι εύλαλης και ευλογημένης) σιωπής που μας προτείνεται, τότε θα αποχωρούσαμε ή δεν θα εμφανιζόμασταν και καθόλου στις αυλές του Αρχιερέα και του Ρωμαίου Ηγεμόνος!
Στα σίγουρα δεν θα μέναμε ως το τέλος να φωνάξουμε με όλην την δύναμη της ψυχής μας:
Ιησού! Ιησού! Ιησού!
Αφού κάποιος υπεύθυνος νουνεχής και όχι επιπόλαιος αδελφός μας θα μας ψιθύριζε:
-Τι φωνάζεις, τί διαμαρτύρεσαι; Άδικος κόπος! Αφού ευλογημένε μου όλα αυτά είναι προφητευμένα εδώ και αιώνες! Ο Θεός φόρεσε ανθρώπινη σάρκα για να σταυρωθεί! Ο ενανθρωπήσας δι ημάς και καταβάς εξ ουρανού ήρθε για να πεθάνει και έτσι να ξεκινήσει για τον άνθρωπο η αληθινή ζωή!
Και να, ο Χριστός μας πάνω στον Σταυρό αφήνει το πνεύμα του, αφού βεβαιώνεται ότι εκπληρώθηκαν στο ακέραιο οι προφητείες…
Επομένως ό,τι και να έλεγες, ό,τι και να έκανες …όλα ήταν να γενούν!
Επομένως, ας δικαιωθεί και ο δόλιος και παράνομος Ιούδας αφού όλα ήταν προαποφασισμένα και προφητευμένα για τον ίδιο! Άρα και για τον αρνητή Πέτρο δεν υπήρχε λόγος τριπλά να αποκατασταθεί η άρνησή του με κείνα τα φιλείς με;…
Ξεχνάς όμως κάτι πολύ σημαντικό αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου! Ότι ο Πάνσοφος και Παντογνώστης Κύριος γνωρίζει μα ουδέποτε προορίζει! Και σύμφωνα με αυτό το πανίερο αξίωμα της πίστης μας, είναι αυτό το παντοδύναμο αυτεξούσιο που οδηγεί τα βήματά μας και τις φωνές μας.
Δεν μας εξαναγκάζει κανείς, ούτε Αυτός ο Παντοδύναμος Τριαδικός Θεός να ενεργήσουμε ή να παραλείψουμε…
Εμείς αποφασίζουμε το αν θα αντιδράσουμε, αν θα φωνάξουμε, έστω και αν η βοή του μανιασμένου όχλου μας σκεπάζει, έστω και αν το φρικιαστικό φώνασμα … Βαραββά, εκκωφαντικά καλύπτει τα πνιγμένα μας κλάματα και τα ισχνά Ιησού …μας!
Νώντας Σκοπετέας
13-12-2020
Υγ: Μια ρανίδα απ΄ τον μεγάλο Αγιασμό των Θείων Επιφανείων είναι αρκετή για να αγιάσει ολάκερη την φύση των υδάτων! Μοιάζει με ένα δάκρυ μετανοίας, που όπως έλεγε ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ισοδυναμεί με το λουτρό του βαπτίσματός μας…
Αναμένει ο Κύριος της πίστης μας τις σταλαγματιές...
Εξετάσεις περνάμε αδελφοί και πατέρες! Εξετάσεις!
Όλα ξεγυμνώνονται και αποκαλύπτονται μπροστά Του!
Ζων γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής! (Εβρ. 4,12)
Θα μου πείτε, αφού όλο αυτό συμφωνείς πως ουρανόθεν εστάλη για την ωφέλεια της ψυχής μας, εξαιτίας μιας ασυγκράτητης αποστασίας στην θεοστυγή εποχή μας, γιατί δεν σιωπάς και εσύ, καρτερώντας το νεφύδριο να προσπεράσει;
Γιατί αφού όλο αυτό ούτως ή άλλως, όπως μερικοί και ίσως ορθώς διατείνονται, είναι προαποφασισμένο από τον Κύριο και Σωτήρα των ψυχών μας, να μην διάγουμε στα ταμεία μας εν μετανοία μια έστω μακρά περίοδο σιωπής, περισυλλογής και υπακοής στους πεπειραμένους πνευματικούς ιχνηλάτες -ποιμένες, οι οποίοι στην πλειονότητά τους εμπόνως μας καλούν να υπακούσουμε και να πάψουμε να μιλάμε εδώ και εκεί για διωγμούς και σημεία των καιρών;
Πάμε αδελφοί μου στο Ευαγγέλιο του ηγαπημένου μαθητή να αντλήσουμε Φως…
«Μετά τοῦτο εἰδώς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ.»
Κεφάλαιο 19ο στίχος 28 και σε ερμηνεία του αειμνήστου Π. Τρεμπέλα:
«Ύστερα απ’ αυτό, αφού βεβαιώθηκε ο Ιησούς ότι είχαν πλέον συντελεσθεί όλα όσα θα πάθαινε και είχαν τελείως εκπληρωθεί σύμφωνα με τις προφητείες, για να επαληθευθεί σε όλα και μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια η Αγία Γραφή, είπε: Διψώ.»
Επομένως (ας μας επιτραπεί μια ιερή αναγωγή) αν όλοι εμείς, οι υπάκουοι και της σιωπής οι εραστές βρισκόμασταν εν μέσω του μαινόμενου όχλου έξω απ το πραιτόριο τις συγκλονιστικές στιγμές του διλήμματος υπό του Πιλάτου, αν όλοι εμείς σκεφτόμασταν ομοιότροπα και ταυτιζόμασταν απόλυτα με την λογική της νοσηρής -ένοχης (και όχι εύλαλης και ευλογημένης) σιωπής που μας προτείνεται, τότε θα αποχωρούσαμε ή δεν θα εμφανιζόμασταν και καθόλου στις αυλές του Αρχιερέα και του Ρωμαίου Ηγεμόνος!
Στα σίγουρα δεν θα μέναμε ως το τέλος να φωνάξουμε με όλην την δύναμη της ψυχής μας:
Ιησού! Ιησού! Ιησού!
Αφού κάποιος υπεύθυνος νουνεχής και όχι επιπόλαιος αδελφός μας θα μας ψιθύριζε:
-Τι φωνάζεις, τί διαμαρτύρεσαι; Άδικος κόπος! Αφού ευλογημένε μου όλα αυτά είναι προφητευμένα εδώ και αιώνες! Ο Θεός φόρεσε ανθρώπινη σάρκα για να σταυρωθεί! Ο ενανθρωπήσας δι ημάς και καταβάς εξ ουρανού ήρθε για να πεθάνει και έτσι να ξεκινήσει για τον άνθρωπο η αληθινή ζωή!
Και να, ο Χριστός μας πάνω στον Σταυρό αφήνει το πνεύμα του, αφού βεβαιώνεται ότι εκπληρώθηκαν στο ακέραιο οι προφητείες…
Επομένως ό,τι και να έλεγες, ό,τι και να έκανες …όλα ήταν να γενούν!
Επομένως, ας δικαιωθεί και ο δόλιος και παράνομος Ιούδας αφού όλα ήταν προαποφασισμένα και προφητευμένα για τον ίδιο! Άρα και για τον αρνητή Πέτρο δεν υπήρχε λόγος τριπλά να αποκατασταθεί η άρνησή του με κείνα τα φιλείς με;…
Ξεχνάς όμως κάτι πολύ σημαντικό αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου! Ότι ο Πάνσοφος και Παντογνώστης Κύριος γνωρίζει μα ουδέποτε προορίζει! Και σύμφωνα με αυτό το πανίερο αξίωμα της πίστης μας, είναι αυτό το παντοδύναμο αυτεξούσιο που οδηγεί τα βήματά μας και τις φωνές μας.
Δεν μας εξαναγκάζει κανείς, ούτε Αυτός ο Παντοδύναμος Τριαδικός Θεός να ενεργήσουμε ή να παραλείψουμε…
Εμείς αποφασίζουμε το αν θα αντιδράσουμε, αν θα φωνάξουμε, έστω και αν η βοή του μανιασμένου όχλου μας σκεπάζει, έστω και αν το φρικιαστικό φώνασμα … Βαραββά, εκκωφαντικά καλύπτει τα πνιγμένα μας κλάματα και τα ισχνά Ιησού …μας!
Νώντας Σκοπετέας
13-12-2020
Υγ: Μια ρανίδα απ΄ τον μεγάλο Αγιασμό των Θείων Επιφανείων είναι αρκετή για να αγιάσει ολάκερη την φύση των υδάτων! Μοιάζει με ένα δάκρυ μετανοίας, που όπως έλεγε ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ισοδυναμεί με το λουτρό του βαπτίσματός μας…
Αναμένει ο Κύριος της πίστης μας τις σταλαγματιές...
