«Τας εντολάς οίδας»
(Λουκ. 18:20)
Ο άνθρωπος κατακτά με τη δύναμη του πνεύματος, που ο Δημιουργός του τον προίκισε, το σύμπαν. Αγνοεί όμως την ίδια του την ύπαρξη. Με τη βοήθεια των επιστημονικών μέσων που εφεύρε έχει λύσει πλείστα προβλήματα και έδωσε απάντηση σε σωρεία ερωτηματικών που αφορούν τον υλικό κόσμο και τον ίδιο του τον οργανισμό. Αλλά έχει χάσει σχεδόν τον εαυτό του.
Μέθοδοι επιστημονικές, ανακαλύψεις και τεχνικές πρόοδοι καταπληκτικές δεν τον βοηθούν στη γνωριμία του εαυτού του. Δε δίνουν λύση στα μεγάλα προβλήματα, που όσο κι αν θέλει να τα αποφύγει, απασχολούν, βασανιστικά καμιά φορά, τον πνευματικό του κόσμο. Τα βασικά προβλήματα της ζωής δε βρίσκουν στην επιστήμη απάντηση. Τα τεχνικά επιτεύγματα και η πρόοδος, η τελειοποίηση των μέσων της ζωής, αντί να λύσουν, περιπλέκουν συχνά τα προβλήματα.
Γι’ αυτό και ο άνθρωπος του αιώνα μας, κουρασμένος από τη διαρκή και χωρίς ανάπαυση πορεία του, γονατισμένος κάτω από το άγχος που η βιαστική ζωή του τού δημιουργεί, μην μπορώντας να τιθασεύσει τον εαυτό του, ζητά τη λύση στη φυγή.
Μόνο ξεκούρασμά του θεωρεί το να ξεφύγει από τις καθημερινές του απασχολήσεις, όσο μπορεί, για να μην τον τυραννούν οι ανησυχίες και οι αγωνίες του. Ταξίδια για αλλαγή παραστάσεων, θεάματα για να απασχολείται η σκέψη, έντονες και θορυβώδεις διασκεδάσεις για να καλύψουν το ψυχικό κενό.
Το ξαναγύρισμα όμως στην πραγματικότητα είναι αναπόφευκτο. Και τότε τα ερωτήματα μας κυκλώνουν σαν σφήκες: «Γιατί ζω;», «Ποιος ο σκοπός μου;», «Γιατί να σπουδάσω;», «Ποια η ωφέλεια από τόσες υλικές απολαύσεις;», «Τι συμβαίνει μετά το θάνατο;», «Τι γίνονται τα αγαπητά μας πρόσωπα που πεθαίνουν;», «Γιατί τόση αδικία, τόσο ψέμα, τόσο μίσος στην κοινωνία;».
Είμαστε πλασμένοι, βλέπετε, για την τελειότητα. Για την αιωνιότητα. Δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούμε με ψευτοχαρές και προσωρινές λύσεις. Η ψυχή μας διψά για την Αλήθεια. Γι’ αυτό που έχει αξία ακλόνητη και αναμφισβήτητη. Οι φθηνές και πρόχειρες απαντήσεις δε μας αρέσουν. Δεν ησυχάζουμε με τίποτε. Δε μας αρκούν όσες υλικές απολαύσεις κι αν κερδίσουμε. Ποθούμε το απόλυτο. Ζητούμε την Αλήθεια.
Αλλά πού θα τη βρούμε; Αυτό είναι το βασικό αίτημα. Δεν ακούτε το νέο που πλησίασε τον Κύριο; «Τι ποιήσω, ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;». Στην απάντηση του Κυρίου βρίσκεται η λύση. Λύση όλων των προβλημάτων και ερωτημάτων που βασανίζουν την ανθρώπινη ψυχή: «Τας εντολάς οίδας» (Λουκ. 18:20). «Εν τω Νόμω τι γέγραπται; Πώς αναγινώσκεις;» (Λουκ. 10:26).
Ο Χριστός έχει δώσει απάντηση. Αν στο Νόμο που έδωσε ο Θεός με το Μωυσή βρίσκονται απαντήσεις στις ανθρώπινες αναζητήσεις, πόσο πιο ολοκληρωμένες, φανερές, απόλυτες, αληθινές απαντήσεις δίνονται με το Ευαγγέλιό Του! Για όλα τα προβλήματα που τυραννούν την ανθρώπινη ψυχή, σε όλα τα θέματα που από αιώνες απασχόλησαν τη φιλοσοφική σκέψη, δίνει απάντηση, δίνει τη μια, τη μόνη σωστή, την αληθινή απάντηση ο Θείος Νόμος.
Ο Κύριος μας αποκάλυψε τα υπερκόσμια μυστικά, μας φανέρωσε το μυστήριο της Θεότητας. Μας έδωσε έναν κώδικα ηθικής απαράμιλλου κάλλους και τελειότητας, στόχο για να τον πετύχουμε και να πλησιάσουμε το Θεό. Η Καινή Διαθήκη, η Αγία Γραφή, όταν προσεκτικά τη μελετήσεις, σκορπίζει φως και δύναμη και ζωή.
Όμως ποια θέση έχει πάρει στη ζωή μας η Αγία Γραφή; Αν απευθύνονταν σ’ εμάς – καθώς και απευθύνονται, γιατί δε ρωτά μόνο το νεανίσκο – τα λόγια του Κυρίου «εν τω Νόμω τι γέγραπται; Πώς αναγινώσκεις;», τι θα είχαμε να πούμε;
Ξέρουμε τι λέει ο Νόμος του Θεού, τι γράφει η Αγία Γραφή; Έχουμε διαβάσει το Ευαγγέλιο; Το πιάνουμε στα χέρια μας για να ρίξουμε μια έστω ματιά καμιά φορά; Είναι τρομερό το ερώτημα και εντούτοις πρέπει να τεθεί: Υπάρχει στο σπίτι μας Αγία Γραφή; Ποια θέση της έχουμε δώσει;
Ω, αν πέρα από κάθε νόμο, πάνω από κάθε εντολή, που οι ανθρώπινες κοινωνίες επιβάλλουν και απαιτούν την εφαρμογή τους, τοποθετούσαμε του Θεού το Νόμο!
Οι χριστιανοί, οι γνήσιοι και συνειδητοί χριστιανοί, ούτε την επιστημονική σκέψη και τα φιλοσοφικά ρεύματα έχουν ανάγκη για να προσανατολιστούν ούτε την επιβολή του νόμου περιμένουν για να γίνουν καλοί πολίτες. Είναι ήρεμοι και γαλήνιοι, γιατί η Αγία Γραφή τούς έχει ικανοποιήσει όλα τους τα μεταφυσικά ερωτηματικά. Ξέρουν πόθεν έρχονται και πού πηγαίνουν. Δεν έχουν καμιά αμφιβολία. Κανένα πρόβλημα.
Η πίστη τους στον αιώνιο και αναμφισβήτητο, τον αληθινό Λόγο του Θεού, στηριγμένη τους δίνει το αίσθημα της ασφάλειας και βεβαιότητας στη ζωή. Τους γεμίζει με μια προσγειωμένη αισιοδοξία. Οι εντολές του Κυρίου μιλούν στις καρδιές τους απ’ ευθείας. Πέρα από την υποταγή που επιβάλλει ο Νόμος, συντονίζουν, με κανόνα το Ευαγγέλιο, στου Θεού το θέλημα ως τις πιο μυστικές και προσωπικές πλευρές την ατομική τους συμπεριφορά. Απαιτούν από τον εαυτό τους πολύ περισσότερα από όσα ο Νόμος τούς ζητεί. Γίνονται έτσι προσωπικότητες καθοδηγητικές.
Αδερφέ μου, έλα κι εσύ. Μη διώχνεις από τη ζωή σου του Χριστού τις εντολές. Θέσε γνώμονά σου το θείο του βιβλίο. Μελέτησε την Αγία Γραφή με τη διάθεση να ιδείς στις γραμμές της του Χριστού το θέλημα. Προσανατολίσου και ευθυγράμμισε τη συμπεριφορά σου με τις προσταγές Του. Αυτός είναι της λυτρώσεως ο δρόμος.
Ας απαλύνουμε την καρδιά μας και με εμπιστοσύνη στον Κύριο ας Του πούμε: «Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι». «Λάλει, Κύριε, και ακούει ο δούλος σου».
Από το βιβλίο: Πολυκάρπου Βαγενά, Μητροπολίτου Κερκύρας, «Ελθέτω η βασιλεία σου», τ. Α’.
