13 Ὀκτωβρίου
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Φιλιπ. α’ 8-14
Μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ Θεός, ὡς ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ. καὶ τοῦτο προσεύχομαι, ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα, ἵνα ἦτε εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς ἡμέραν Χριστοῦ, πεπληρωμένοι καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν καὶ ἔπαινον Θεοῦ. Γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι, ἀδελφοί, ὅτι τὰ κατ᾿ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν, ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσι, καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον λαλεῖν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. η’ 1-3
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ, καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ᾿ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει, καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου, καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΗ
Στίς 13 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τῆς παρθενομάρτυρος Χρυσῆς. Ἡ ἁγία Χρυσή καταγόταν ἀπό τά Μογδενᾶ τῆς Μακεδονίας, ἀπό οἰκογένεια πτωχή, εἶχε τρεῖς ἀδελφές, εἶχε δέ κοσμηθῆ ἀπό τόν Θεό τόσο μέ ἐξωτερική ὀμορφιά ὅσο καί ἐσωτερική. Ὅταν κάποτε πῆγε νά μαζέψη ξύλα, ἕνας Τοῦρκος ἔχοντας κακές προθέσεις, μαζί μέ ἄλλους Ἀγαρηνούς, ἀφοῦ τήν ἔπιασε, τήν ἔφερε στό σπίτι του. Στήν ἀρχή προσπάθησε μέ κολακεῖες νά τήν φέρη στήν θρησκεία του καί μάλιστα τῆς ὑποσχέθηκε ὅτι θά τήν ἔκανε γυναίκα του, σέ ἀντίθετη περίπτωση, τῆς εἶπε, ὅτι θά τήν βασάνιζε ἀλύπητα. Ἐπειδή ἡ ἁγία Χρυσή ἀρνήθηκε νά ἐνδώση, ὁ Τοῦρκος τήν παρέδωσε σέ κακόφρονες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἐπί ἕνα ἑξάμηνο χρησιμοποιώντας κάθε τέχνασμα προσπαθοῦσαν νά τήν ἀξαπατήσουν, ὅμως ἡ ἁγία ἔμενε στέρεη στήν πίστη της. Ἔπειτα ὁ Τοῦρκος κάλεσε τούς γονεῖς καί τίς ἀδελφές της, τούς ὁποίους πρόσταξε νά τήν παρακινήσουν νά ἀλλαξοπιστήση διαφορετικά τούς δήλωσε ὅτι θά τήν θανάτωνε, ἐνῶ αὐτούς θά τούς βασάνιζε. Οἱ οἰκεῖοι της, ἐπειδή φοβήθηκαν, ἐνέδωσαν, ἡ ἁγία ὅμως ἀρνήθηκε νά ἀπαρνηθῆ τήν Κύριό της Χριστό καί τούς ἔδιωξε. Βλέποντας οἱ Τοῦρκοι ὅτι δέν μποροῦσαν νά τήν μεταστρέψουν γιά τρεῖς ὁλόκληρες μῆνες τήν βασάνιζαν, βγάζοντας λουρίδες ἀπό τό δέρμα της καί τέλος τῆς πέρασαν μία σούβλα ἀπό τά αὐτιά της· ἡ ἁγία ὅμως Χρυσή ἔμενε ἀμετακίνητη στήν πίστη της. Οἱ ἄγριοι αὐτοί ἄνθρωποι τότε, ἀφοῦ τήν κρέμασαν ἀπό ἕνα δένδρο τῆς κατέκοψαν τό σῶμα της μέ μαχαίρια καί ἔτσι ἡ ἁγία παρέδωσε τό πνεῦμα της στόν Νυμφίο της Χριστό καί ἔλαβε τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
