Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2020

ΑΓΙΟΙ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΜΠΙΑ

10 Ὀκτωβρίου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Α’ Κορ. ιε’ 39-45

Οὐ πᾶσα σὰρξ ἡ αὐτὴ σάρξ, ἀλλὰ ἄλλη μὲν ἀνθρώπων, ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνῶν, ἄλλη δὲ ἰχθύων, ἄλλη δὲ πετεινῶν. καὶ σώματα ἐπουράνια, καὶ σώματα ἐπίγεια· ἀλλ᾿ ἑτέρα μὲν ἡ τῶν ἐπουρανίων δόξα, ἑτέρα δὲ ἡ τῶν ἐπιγείων. ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ. οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. ἔστι σῶμα ψυχικόν, καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν. οὕτω καὶ γέγραπται· ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν.

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 Λκ. ε’ 27-32

 Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθε καὶ ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευΐν, καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. καὶ καταλιπὼν ἅπαντα ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. καὶ ἐποίησε δοχὴν μεγάλην Λευΐς αὐτῷ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ ἦν ὄχλος τελωνῶν πολὺς καὶ ἄλλων οἳ ἦσαν μετ᾿ αὐτῶν κατακείμενοι. καὶ ἐγόγγυζον οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγοντες· διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίετε καὶ πίνετε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.

  

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΑΓΙΟΙ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΑΜΠΙΑ

Στίς 10 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Εὐλαμπίου καί Εὐλαμπίας τῶν αὐταδέλφων. Οἱ ἅγιοι Εὐλάμπιος καί Εὐλαμπία ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ, ὅταν ἡγεμόνας τῆς Νικομήδειας ἦταν ὁ Μάξιμος. Τά ἀδέλφια αὐτά μαζί μέ ἄλλους χριστιανούς κρύβονταν ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου τῶν διωγμῶν σέ κάποιο βουνό στήν περιοχή τῆς Νικομήδειας. Ὅταν ὁ Εὐλάμπιος ἐστάλη στήν Νικομήδεια, γιά νά ἀγοράση τρόφιμα, βλέποντας τό γράμμα τοῦ αὐτοκράτορα, πού εἶχε ἀναρτηθεῖ δημοσία ἐναντίων τῶν χριστιανῶν, συνελήφθηκε ἀπό τούς εἰδωλολάτρες καί ὁδηγήθηκε στόν ἡγεμόνα τῆς πόλεως, ὅπου ὁμολόγησε μέ παρρησία ὅτι εἶναι χριστιανός. Κατόπιν τόν διέταξαν νά θυσιάση στό εἴδωλο τοῦ Ἄρεως και τότε ὁ ἅγιος Εὐλάμπιος μέ τήν προσευχή του συνέτριψε τό εἴδωλο. Γιά τόν λόγο αὐτό βασανίσθηκε ἀπάνθρωπα. Ἡ ἀδελφή του Εὐλαμπία βλέποντας τόν ἡρωισμό τοῦ ἀδελφοῦ της τόν παρακαλοῦσε νά προσευχηθῆ πρός τόν Θεό, γιά νά τήν ἀξιώση νά συμμαρτυρήση μαζί του. Πράγματι οἱ ἅγιοι ἀδελφοί βλήθηκαν σέ λέβητα, πού περιεῖχε βραστό νερό καί ἔμειναν, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀβλαβεῖς. Βλέποντας αὐτό τό θαῦμα, διακόσιοι Ἕλληνεςἐπίστευσαν στόν Χριστό, ὅτι εἶναι ὁ Θεός ὁ ἀληθινός. Ἀποκεφαλίσθηκαν μαζί μέ τούς ἁγίους Εὐλάμπιο καί Εὐλαμπία καί ἔτσι ἔλαβαν ὅλοι τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.