Λύκοι εἰσχώρησαν στό μαντρί μας. Ἐξέλιπαν οἱ ποιμένες καί οἱ θεολόγοι, πού θά μποροῦσαν ν' ἀποκαλύψουν τίς πλάνες καί νά δώσουν Ὀρθόδοξη μαρτυρία. Ἄδικα πᾶνε στό ἐξωτερικό καί σπουδάζουν σέ τόσες θεολογικές σχολές, ἀφοῦ δέν ἀκοῦς κανέναν ἀπ' αὐτούς νά παραδέχεται κάποιες πικρές ἀλήθειες γιά τήν Ἐκκλησία.
Ὅταν ἐπιστρέφουν ἀπ' τό ἐξωτερικό περιμένουν κάποιο στεφάνι ἀρχιερέα ἤ τίτλο γραμματέα, ὡραίους γιακάδες, γυαλιστερούς χαρτοφύλακες, πολυτελῆ αὐτοκίνητα καί ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτοί εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Εκκλησία. Ἀλλά δέν εἶναι! Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖται ἀπό τόν ἁπλό λαό, τόν πιστό, τή γιαγιά πού ἀνάβει κερί μέ δάκρυα στά μάτια, τόν χωρικό, ὁ ὁποῖος δέν παραδίδει τήν Ὀρθοδοξία στούς ξένους.
Γέρων Ἰουστῖνος Πίρβου, "Ζωή Θυσιαζόμενης Ἀγάπης", Ἐκδόσεις ΑΘΩΣ
