Μέρος Β΄
Αλλά δεν είναι μόνο οι ασθενείς. Είναι
και οι νεκροί. Πως ο Χριστός τους ανέστησε άραγε; Στα Ευαγγέλια τρεις είναι οι
επώνυμες, όπως θα τις λέγαμε, αναστάσεις. Της κόρης του Ιαείρου, του γιού της
χήρας της Ναίν και του Λαζάρου. Τον Λάζαρο τον φώναξε να βγει έξω από το μνήμα
του. Στις άλλες δύο περιπτώσεις όμως δεν ενήργησε έτσι, αλλά πως;
Στην μεν κόρη του Ιαείρου «εισελθών εκράτησε της χειρός αυτής και
ηγέρθη το κοράσιον» (Ματθ.9, 25), δηλαδή μπήκε στο σπίτι της, την έπιασε
από το χέρι και το κορίτσι σηκώθηκε πάνω!
Στην δε δεύτερη περίπτωση, αφού είπε
στη μητέρα του παιδιού το «μη κλαίε», «προσελθών
ήψατο της σορού» (βλ.Λουκ.7,14), δηλαδή πλησίασε και άγγιξε τον νεκρό που
βρισκόταν στο φέρετρο!
Άραγε δεν θα μπορούσε να κάνει ό,τι
και στον Λάζαρο; Όμως εδώ άγγιξε τους δύο νεκρούς.
Μάλιστα στην πρώτη περίπτωση αυτό το
άγγιγμα, Του το ζήτησε ο ίδιος ο πατέρας του κοριτσιού, λέγοντάς Του: «Η θυγάτηρ μου άρτι ετελεύτησεν. Αλλά ελθών
επίθες την χείραν Σου επ’ αυτήν και ζήσετε» (Ματθ.9,18). Δηλαδή, το κορίτσι
μου πριν από λίγο πέθανε. Αλλά έλα και βάλε το χέρι Σου πάνω της και θ’
αναστηθεί! Και το έκανε αυτό ο Χριστός όπως ακριβώς Του το ζήτησε!
* * *
Ωστόσο
πέραν από τις θεραπείες των ασθενών (που είδαμε στο προηγούμενο φύλλο) και τις
αναστάσεις των νεκρών, είναι και άλλες περιπτώσεις όπου ο Χριστός μετέδωσε τη
Θεία Χάρη Του με το άγγιγμα. Ας
δούμε μερικά παραδείγματα …
Πρώτο
παράδειγμα. Κάποτε
Του πήγαν τα παιδιά, με ποιο σκοπό; «Ίνα
αυτών άψητε». Για να βάλει πάνω τους τα χέρια Του. Και αφού επέπληξε τους
μαθητές Του που τα εμπόδισαν, στο τέλος τι έκανε; «Εναγκαλισάμενος αυτά κατηυλόγει τιθείς τας χείρας επ’ αυτά». Δηλαδή,
αφού τα αγκάλιασε, τα ευλογούσε με όλη Του την καρδιά, βάζοντας πάνω τους τα
χέρια Του! (βλ.Μάρκ.10,13-16)
Δεύτερο
παράδειγμα. Είναι τα
δύο μεγάλα θαύματά Του με τη ευλογία των άρτων και των ιχθύων. Τότε που έθρεψε
τους πεντακισχίλιους αλλά και τους τετρακισχίλιους. Και στις δύο περιπτώσεις
έκοψε ο Ίδιος τους άρτους και τους έδωσε στους μαθητές Του και αυτοί στα πλήθη.
Δηλαδή, δεν τους ευλόγησε απλώς, ούτε και είπε να γίνουν οι άρτοι πολλοί, αλλά
τους τεμάχισε πρώτα με τα ίδια Του τα χέρια και στη συνέχεια τους έδωσε.
Αναφέρουν οι Ευαγγελιστές: «Και κλάσας
έδωκε τοις μαθηταίς τους άρτους» (Ματθ.14,19 και 15,36). Το ίδιο έκανε και
με τα ψάρια. «Και κατέκλασε τους άρτους
και εδίδου τοις μαθηταίς ίνα παραθώσιν αυτοίς, και τους δύο ιχθύας εμέρισε
πάσι» (Μαρκ. 6,41). Δηλαδή, έκοψε σε κομμάτια τα ψωμιά, και έδινε στους
μαθητές , για να τα παραθέσουν στον κόσμο. Επίσης μοίρασε σε όλους και τα δύο
ψάρια.
Τρίτο
παράδειγμα. Είναι
τότε που έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Τότε που ο Πέτρος δεν δέχθηκε να
γίνει κάτι τέτοιο σ’ αυτόν, οπότε και του είπε: «Εάν μη νίψω σε, ουκ έχεις μέρος μετ’ εμού» (Βλ. Ιω.13,8). Δηλαδή,
εάν δεν σε πλύνω δεν θα έχεις θέση μαζί μου. Και φυσικά δεν μπορούσε να γίνει
αυτό χωρίς το άγγιγμά Του.
Τέταρτο
παράδειγμα. Τότε που
δυσπιστούσε ο Θωμάς στην ανάστασή Του, δεν τον εμπόδισε να Τον αγγίξει, όπως
ζητούσε, αλλά τον παρότρυνε κιόλας σ’ αυτό, λέγοντάς του: «Φέρε τον δάκτυλό σου ώδε …» (βλ.Ιω.20,24-29)
* * *
Επιπλέον
κατά τον ίδιο τρόπο λειτουργούσαν και οι Απόστολοι. Ας δούμε κι εδώ μερικά παραδείγματα:
Πρώτο
παράδειγμα. Τότε που
ο Πέτρος και ο Ιωάννης έκαναν το πρώτο τους θαύμα με τον χωλό ζητιάνο, τι έκανε
ακριβώς ο Πέτρος; Δεν του είπε μόνο το «εν ονόματι Ιησού Χριστού του Ναζωραίου
έγειρε και περιπάτει», αλλά «και πιάσας
αυτόν της δεξιάς χειρός ήγειρε» (Πραξ.3,6-7). Δηλαδή, αφού τον έπιασε από
το δεξί του χέρι, τον σήκωσε. Όπως και μετά απ’ αυτό αναφέρεται, «δια των χειρών των Αποστόλων εγίνετο
σημεία και τέρατα εν τω λαώ πολλά» (Πραξ. 5,12).
Δεύτερο
παράδειγμα. Όταν ο
Χριστός παρουσιάστηκε στον Ανανία μετά την εμφάνιση που έκανε στον Παύλο, του
είπε να συναντηθεί μαζί του και να βάλει πάνω του το χέρι του για να δει το φως
του, πράγμα το οποίο έκανε ο Ανανίας. «…
Και επιθείς επ’ αυτόν τας χείρας είπε: Σαούλ, αδελφέ …» (βλ.Πραξ.9,10-19).
Τρίτο
παράδειγμα. Πως ο
Πέτρος ανέστησε τη νεκρή Ταβιθά; Αφού προσευχήθηκε, της έδωσε το χέρι του και
την ανέστησε. «Δους δε αυτή τη χείρα
ανέστησεν αυτήν» (Πραξ.9,41)
Τέταρτο
παράδειγμα. Να τι
συνέβαινε και με τον Παύλο … Όπως διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων
(19,11-12), «ο Θεός δια του Παύλου έκανε ασυνήθη θαύματα, ώστε και μανδήλια ή περιζώματα από το σώμα του να φέρονται και να
τίθενται πάνω στους ασθενείς, και να φεύγουν απ’ αυτούς οι ασθένειες και να
βγαίνουν απ’ αυτούς τα πονηρά πνεύματα».
Πέμπτο
παράδειγμα. Όταν ο
νεαρός Εύτυχος έπεσε από το παράθυρο του σπιτιού που κήρυττε ο Παύλος, τι
ακολούθησε; «Καταβάς δε ο Παύλος
επέπεσεν αυτώ και συμπεριλαβών είπε: Μη θορυβείστε, η ψυχή αυτού εν αυτώ εστίν
…» (βλ. Πραξ. 20,7-12). Δηλαδή, κατέβηκε ο Παύλος, έπεσε πάνω του, τον
αγκάλιασε και είπε: Μην ανησυχείτε, γιατί η ψυχή του (επανήλθε και) είναι μέσα
του.
* * *
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η Θεία Χάρη
επενεργεί (και) δια της σωματικής μας επαφής με τον Χριστό και τους Αγίους Του.
Πολλώ μάλλον με τη Θεία Κοινωνία, όπου δεν αγγίζουμε απλώς τον Χριστό, αλλά και
γινόμαστε ένα μαζί Του!
Συνεπώς
δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε όχι μόνο όταν κοινωνούμε, αλλά και όταν
ασπαζόμαστε τα λείψανα των Αγίων, τις εικόνες, το χέρι των ιερέων. Δεν υπάρχει
κανένα απολύτως μόλυσμα, γιατί επενεργεί η Θεία Χάρη.
Όποιος μπορεί αυτό να το δεχθεί, ας το
δεχθεί. Όποιος δεν μπορεί να το δεχθεί, τότε ασφαλώς δεν πιστεύει οπότε και δεν
έχει κανένα πλέον νόημα να προσφεύγει σ’ αυτά, ούτε δε και να τα κατηγορεί. Και
επιπλέον ας μην εμποδίζει και εκείνους που πραγματικά πιστεύουν και τα
ακολουθούν.
Για να μην πούμε ότι, τότε πρέπει να
προσφεύγουμε σε όσα αναφέραμε, όταν ακριβώς πάσχουμε από κάτι! Όπως έκαναν και
τα πλήθη των ασθενών στην εποχή του Χριστού (και μάλιστα με το πλήθος των
ασθενειών που είχαν), αλλά και στους αιώνες που ακολούθησαν, δηλαδή για 2000
χρόνια μέχρι σήμερα. Είναι άπειρα τα παραδείγματα και από τους βίους των Αγίων,
αλλά και από τα βιώματα της Εκκλησίας. Θα χρειαζόταν δε ολόκληρη μελέτη για να
τα αποτυπώσει κανείς όλα αυτά.
* * *
Σε κάθε περίπτωση, παιδιά, η Ορθόδοξη
Πίστη μας είναι όντως πολύ μεγάλη. Και
μοναδική. Και θαυματουργή. Και ακατανόητη για την ψυχρή λογική του κόσμου. Σε
κάθε περίπτωση με τη Θεία Χάρη που φέρνει στη ζωή μας, όχι μόνο μας προστατεύει
από τα πάντα, αλλά και όλα τα μεταβάλει για το καλό μας. Επομένως και τώρα με
τον κορωνοϊό!
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣΔείτε και:
