ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. ΒΙΒΛΙΟ, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

 τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Σέ προηγούμενο άρθρο παρακολουθήσαμε τήν διείσδηση τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» στό χῶρο τῆς διαφήμισης κι ἀλλοῦ. Σήμερα θά προχωρήσουμε τήν ἔρευνά μας δειγματοληπτικά στούς χώρους τοῦ βιβλίου, τοῦ περιοδικοῦ -εἰδικά αὐ­τῶν πού απευθύνονται σέ παιδιά- τῶν video games, τοῦ δια­δι­κτύ­ου καί τῶν «on line» ὁ­μα­δι­κῶν παι­χνιδιῶν, τῆς τη­λε­ό­ρα­σης, τῶν «παι­δι­κῶν» τη­λε­ο­πτι­κῶν σει­ρῶν, τοῦ κινηματογράφου...

Τό βιβλίο ὑπῆρξε πάντοτε φορέας μηνυμάτων καί εἰδικά τό παιδικό βιβλίο. Οἱ ἀνά τούς αἰῶνες πονηροί «διαμορφωτές γνώμης» γνω­ρί­ζουν καλά ὅτι γιά νά ἐλέγξουν ἕνα λαό θά πρέπει νά ἀλ­λοιώσουν τό φρόνιμά τῶν νέων κυρίως ἀνθρώπων καί τό βιβλίο εἶναι ἕνα ἀπό τά μέσα γιά τήν ἐπί­τευ­ξη αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό τό «τί παι­διά με­γα­λώ­νου­με» μέ τόν «Χά­ρι Πό­τερ», τά «ὑ­πε­ρη­ρω­ι­κά» καί ἀ­πο­κρυ­φι­στι­κά καρ­τούνς, τά «παι­χνί­δια» στά PC, στά game boy καί στά play station, πού λί­γοι γο­νεῖς ἀν­τι­λαμ­βά­νον­ται τήν κα­τα­στρο­φι­κό­τη­τά τους.

Ἔ­χει σκε­φθεῖ πο­τέ κα­νείς ἀ­πό τούς «ἐκ­κλη­σι­α­στι­κούς» μας ἀν­θρώ­πους ὅ­τι ἀ­κό­μη καί τά παι­διά «ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν» οἰ­κο­γε­νει­ῶν εἶ­ναι βα­θιά δι­α­πο­τι­σμέ­να μέ ὅ­λα τά πα­ρα­πά­νω, συ­χνά ἐν ἀ­γνοί­ᾳ τῶν γο­νι­ῶν, πού πιθανῶς δέν γνω­ρί­ζουν τά λε­πτά καί ἐ­ξει­δι­κευ­μέ­να θέ­μα­τα τοῦ ἀ­πο­κρυ­φι­σμοῦ;

Ἡ πλοκή τοῦ μύθου ἐξελίσσεται σήμερα μέ «κινηματογραφική» ταχύτητα, ἐνῶ χρησιμοποιεῖται ἕνα σύγχρονο ὕφος, πού ἐφαρ­μό­ζεται στά «παιδικά» μυθιστορήματα καί πού χρησιμο­ποιεῖ καί ἡ Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (J. K. Rowling) -συγγρα­φεύς τοῦ «καλοῦ» μάγου Χάρι Πότερ-, ὁ Φίλιπ Πούλμαν (Philip Pul­lman), ὁ Ρόαλντ Ντάλ (Roald Dahl) καί πολλοί ἄλλοι, ξένοι συγ­γραφεῖς, ἰδιαίτερα δημοφιλεῖς εἰδικά στά «ἐκτός Ἐκκλη­σίας» παιδιά.

Ὁ Πούλμαν εἰδικά ἔ­χει χα­ρα­κτη­ρι­στεῖ ὡς «ὁ πιό ἐ­πι­κίν­δυ­νος συγ­γρα­φέ­ας τῆς Βρε­τα­νί­ας». Προβάλλει τήν ἀ­θε­ΐ­α, τόν ἀπο­κρυ­φισμό καί τό σατανισμό, μέ θετικό τρόπο, μέσα ἀπό τά «παιδικά» μυθιστορήματά του. Χαρακτηριστικό, τό βλά­σφη­μο ἔρ­γο του: «Τρι­λο­γί­α τοῦ Κό­σμου» (His Dark Materials), πού πε­ρι­λαμ­βά­νει τά βι­βλί­α: «Τό ἀ­στέ­ρι τοῦ βορ­ρᾶ» (Northern Lights), «Ὁ ἄρ­χον­τας τῶν δυ­ό κό­σμων» (The Subtle Knife) καί «Τό κε­χριμ­πα­ρέ­νιο τη­λε­σκό­πιο» (The Amber Spyglass), ὅλα, ἀπό τίς ἐκδόσεις Ψυχογιός.

Τό εἶδος αὐτό τῆς μυθιστοριογραφίας, πέραν ἀπό τόν δε­λεα­στικό τρόπο γραψίματος, βασίζεται ἰδιαίτερα στόν ἀπο­κρυ­φι­σμό· στή μαγεία –ὄχι στή μαγεία τῆς κλασικῆς «Χιονάτης» καί τῆς «Σταχτοπούτας»-, ἀλλά στή μαγεία, ὅπως βιώ­νεται ἀπό τίς σύγ­χρονες ἀπο­κρυ­φι­στικές ὀργανώσεις, μέ διδασκαλία, μυήσεις, τελετουργικά, μαγικές-σατανιστικές «λειτουρ­γίες», ἐ­πι­κλή­σεις δαιμόνων, κατάρες κ.ἄ. Στήν ἔρευνά μας αὐτή δέ θά πρέπει νά παραλείψουμε καί μία μικρή ἀναφορά στή Στέ­φενι Μέϊερ (Stephenie Meyer), τή «φιλήσυχη, μορμόνο νοικοκυρά καί πολύτεκνη μητέρα», πού μέ τήν τετραλογία της: «Τό Ἔπος τοῦ Λυκόφωτος» (The Twilight Saga) καθιέρωσε τό προφίλ τοῦ «καλοῦ» βρυκόλακα πού ἔχει ξετρελάνει εἰδικά τόν κοριτσόκοσμο σέ διεθνές ἐπί­πεδο.

Τε­λεί­ως ἀλ­λοι­ω­μέ­νο καί τό πε­ρι­ε­χό­με­νο καί τῶν ση­με­ρι­νῶν παι­δι­κῶν πε­ρι­ο­δι­κῶν. Τά πιό «ἀ­θῶ­α» πε­ρι­λαμ­βά­νουν -ἐκτός ἀπό τίς ἀποκρυφιστικές ἀναφορές- «μον­τέρ­να» ψυ­χο­γρα­φή­μα­τα, ὅ­που πε­ρι­γρά­φον­ται τά χει­ρό­τε­ρα οἰ­κο­γε­νεια­κά πρό­τυ­πα μέ χι­ου­μο­ρι­στι­κό τρό­πο, ἐ­νῶ τά πιό «προ­χω­ρη­μέ­να» βα­σί­ζον­ται σέ κα­θα­ρά ἀ­πο­κρυ­φι­στι­κές ἀ­να­φο­ρές ὅ­πως τό κο­ρι­τσί­στι­κο πε­ρι­ο­δι­κό «W.I.T.C.H.» μέ τίς 5 ἔ­φη­βες μά­γισ­σες, ἀ­π’ τίς «ἐκ­δό­σεις Τερ­ζό­που­λοι» καί μέ κο­ρύ­φω­ση τίς «Ἐκ­δό­σεις Ἀ­νού­βις» μέ τε­ρα­στί­α ἐκ­δο­τι­κή γκά­μα ἀ­πο­κρυ­φι­στι­κοῦ ὑ­λι­κοῦ γιά παι­διά καί γιά νέ­ους καί μέ ἐ­πι­στέ­γα­σμα τόν «Κό­σμο τοῦ Warcraft» (World of War­craft).

Ξε­κι­νών­τας ἀ­πό τή δε­κα­ε­τί­α τοῦ 1990 καί τό γνω­στό «παι­χνί­δι ξύ­λου»: Street Fighter (Πο­λε­μι­στής τοῦ δρό­μου)... ἤ τό «Mortal Kombat» (Θα­νά­σι­μη μά­χη) τῆς Midway Games -ὅ­που ὁ Kano, ἕ­νας ἀ­πό τούς μα­χη­τές, ξε­ρί­ζω­νε τήν καρ­διά τοῦ ἀν­τι­πά­λου του, μέ τήν ὀ­θό­νη νά πλημ­μυ­ρί­ζει στό αἷ­μα-, φτά­νου­με στό «War­craft», τό πιό δημοφιλές ἴσως παιχνίδι στρατηγικῆς, πού ἀκο­λούθησε κι αὐτό τή μοίρα τῆς «ἐξέληξης» γιά νά καταλήξει «On Line».

Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ διαδικτύου (internet), πού λειτούργησε γιά πρώτη φορά τό 1969 μέ τήν ἐφαρμογή Arpanet, συνδέοντας 4 πανεπιστήμια στίς Η.Π.Α., ἐξελίχθηκε σήμερα στό λεγόμενο «πλανητικό χωριό», τή δικτύωση δηλαδή ὁλόκληρου τοῦ πλανήτη μέ τούς 4,6 δισεκατομμύρια χρῆστες του, τούς 1,79 δις χρῆστες τοῦ facebook, τά 2,7 δις χρῆστες email, τίς 1,5 τρισεκατομμύρια ἀναζητήσεις στό Google κατ' ἔτος, τίς πάνω ἀπό 1 δις ἱστοσελίδες, τά πάνω ἀπό 500 ἑκατομμύρια tweets στό twit­ter ἡμερησίως...

Κι ἄς μή παραγνωρίζουμε καί τίς δεκάδες χιλιάδες ἱστοσε­λί­δες μέ ἀμιγῶς ὁλιστικό/ἀποκρυφιστικό περιεχόμενο, προερχόμενες ἀπό τίς ἀποκρυφιστικές ὀργα­νώσεις καί τίς ἀντίστοιχες ἐναλλακτικές καί ἀποκρυφιστικές προσφορές τους.

Ἀπό τά ἀνωτέρῳ μπορεῖ εὔκολα κανείς νά καταλάβει τήν ἔκταση πού ἔχουν πάρει ἀντίστοιχα καί τά On Line παιχνίδια -τά ὁμαδικά παιχνίδια μέσῳ διαδικτύου-, ὅπου κυρίαρχο προβάλλεται τό ἀποκρυφιστικό στοιχεῖο. Ἄν καί τά παι­χνί­δια αὐτά εἶ­ναι πάμ­πολ­λα· θά ἀ­να­φερ­θοῦ­με μόνο σέ ἕνα, στό δημοφιλέστατο «Warcraft», πού ἀναφέρθηκε καί προηγουμένως.

Τό παι­χνί­δι τώρα εἶ­ναι πλέον R.P.G. (Role-playing game), δη­λα­δή «Παι­χνί­δι ρό­λων». Ὁ παί­κτης δη­μι­ουρ­γεῖ τόν ἥ­ρω­ά του μέ ὅ,τι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ἐ­πι­θυ­μεῖ καί «μπαί­νει» στόν «κό­σμο τοῦ Warcraft», ὅ­που μα­ζί μέ ἄλ­λους παῖ­κτες συ­νερ­γά­ζε­ται προ­σπα­θών­τας νά «νι­κή­σει» τόν server.

Θά μπο­ροῦ­σε βέβαια κά­ποι­ος νά μᾶς πεῖ ὅ­τι καί πρίν 50 ἤ 100 χρό­νια ἡ πα­ρέ­α τῶν παι­δι­ῶν, πού ξε­χυ­νό­ταν στήν ἀ­λά­να· μέ τό κά­θε παι­δί σέ δι­α­φο­ρε­τι­κό φαν­τα­στι­κό ρό­λο, σέ μιά μά­χη ἐ­νάν­τια στήν ἀ­πέ­ναν­τι «συμ­μο­ρί­α»... Εἶ­ναι ὅ­μως τό ἴ­διο; Για­τί ἄν ἐ­ξαι­ρέ­σου­με τή δι­α­προ­σω­πι­κή ἐ­πι­κοι­νω­νί­α καί τή σω­μα­τι­κή συμ­με­το­χή τῶν μι­κρῶν πρω­τα­γω­νι­στῶν, τό­τε δέν ὑ­πῆρ­χε τό ἐ­φι­αλ­τι­κό σκη­νι­κό πε­ρι­βάλ­λον, τά ἐ­φέ καί οἱ φρι­κτές πα­ρα­στά­σεις, πού πε­ρι­βάλ­λουν τούς ση­με­ρι­νούς παῖ­κτες. Δαί­μο­νες, πρά­κτο­ρες μυ­στι­κῶν ὑ­πη­ρε­σι­ῶν, κα­τώ­τε­ρες θε­ό­τη­τες -κα­λές ἤ κα­κές-, μορ­φές ἀν­θρώ­πι­νες, ὑ­πάν­θρω­πες ἤ ζω­ώ­δεις, Vampire κ.λπ. ἐκ­προ­σω­ποῦν τόν παί­κτη, κα­τά τήν ἐ­πι­λο­γή του, σέ ἕ­να ἀ­λη­θο­φα­νέ­στα­το, πλου­σι­ό­τα­το εἰ­κα­στι­κό πε­ρι­βάλ­λον μέ πολύ αἷ­μα, σέξ καί διαστροφικά ἐφέ.

Δυ­στυ­χῶς, οἱ σύγ­χρο­νοι φο­ρεῖς ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας (δι­α­φή­μι­ση, κι­νη­μα­το­γρά­φος, μου­σι­κή, Μ.Μ.Ε. κ.λπ.) προ­βάλ­λουν συ­νε­χῶς τά πρό­τυ­πα τῆς «Νέας Ἐποχῆς», «ἐ­πι­βάλ­λον­τας» τίς τά­σεις αὐ­τές στά παι­διά, στή νε­ο­λαί­α, ἀλ­λά καί στούς ἐ­νή­λι­κες. Πολλοί ἀπό τούς ση­με­ρι­νούς νέ­ους –καί τά παι­διά- ὅταν δέν ἀ­κοῦν Metal μου­σι­κή, ὅ­ταν δέν ἀ­σχο­λοῦν­ται μέ τό Necronomicon, τή «Σα­τα­νι­κή Βί­βλο» τοῦ Lavey ἤ τά γρα­πτά τοῦ Aleister Crowley -εὐκολα προ­σπελάσιμα ὅλα ἀπό τό διαδίκτυο, ἀλλά καί ἀπό ἐντυπο ὑλικό-, ἀ­ρέ­σκον­ται νά δι­α­βά­ζουν manga comics, νά βλέ­πουν στήν τη­λε­ό­ρα­ση «παι­δι­κά» anime cartoons (Sailor Moon, Dra­gon Ball, Digimon, Pokemon, Card Captor Sakua, Shaman King, The Teen Titans, Yu-Gi-Oh κ.ἄ.), νά παί­ζουν Video καί Com­puter Games καί νά βι­ώ­νουν τήν τρο­μο­λα­γνεί­α τῶν με­τα­με­σο­νύ­κτι­ων thriller στή μικρή ὀθόνη· ὅ­λα αὐ­τά, τά γε­μά­τα μέ φρι­κτό, ἀ­να­τρι­χι­αστι­κό καί ἀ­πο­κρυ­φι­στι­κό - σα­τα­νι­στι­κό πε­ρι­ε­χό­με­νο.

Συγχρόνως, σέ ραδιοφωνικές ἤ τηλεοπτικές ἐκπομπές πρωινές ἤ καί ὄχι, πού ἀπευθύνονται κυρίως στή γυναίκα, κυριαρ­χοῦν οἱ ἀποκρυφιστικές ἀναφορές εἴτε ὑπό τή μορφή καθιερωμένου πλέον λεξιλογίου (κάρμα, μετενσάρκωση, διαλογισμός, ζέν, θετική σκέψη, θετική ἐνέργεια, γιόγκα, pilates, φένγκ σούϊ κ.ἄ.), εἴτε μέ τή μόνιμη παρουσία τοῦ/τῆς ἀστρολόγου, πού καλεῖται νά μεταδόσει τήν ἀποκρυφιστική ἑρμηνεία ἐπί παντός ἐπι­στη­τοῦ. Ἀκόμη, συχνά προσκεκλημένοι εἶναι διάφοροι, πού ἀσκοῦν ἐναλ­λα­κτικές πρακτικές (Βελονισμό, Ρεφλεξολογία, Ρέϊκι, Naturopathy, Ἀγιουρβέδα, Ἀρωματο­θερα­πεία, Ἀνθο­θε­ρα­πεία ἤ Ἀνθοϊάματα Bach, Διατροφικές Θεραπεῖες, Ἰριδολογία, Ὁμοι­ο­παθητική, Ὁμοτοξικολογία, Παραδοσιακή Κινέζικη Ἰα­τρι­κή, Γιόγκα, Διαλογισμό, Πιλάτες, Pranic Healing, Tai Chi, Τουϊνά, Βι­ο­συντονισμό, Ὕπνωση, Αura-Soma, Κρανιοϊερή Θεραπεία, Βιοενεργειακή Θεραπεία, Γεμμοθεραπεία, Φένγκ Σούϊ, Ρεζουβάνς, Μυ­ητικά Ταξίδια, θέματα Ἐσωτερικῆς Γνώσης κ.ἄ.) οἱ ὁποῖες, πρα­κτικές, προτείνονται ὡς θεραπευτικές, ἐνῶ δέ λεί­πουν καί οἱ εἰδικές «διερευνητικές» ἐκπομπές ὅπως π.χ. τά: «Ἀθέατος Κόσμος» καί «Οἱ Πύλες τοῦ Ἀνεξήγητου», τοῦ κ. Κώστα Χαρδαβέλλα, μέ καλεσμένους συχνά ἀποκρυφιστές, πού ἀπό κοινοῦ προβάλλουν τίς θέσεις τους καί περνοῦν τά μηνύματά τους, συνήθως χωρίς ἀντίλογο...

Δέν θά πρέπει νά παραλείψουμε καί τίς εἰδικές ἐκπομπές, σέ σταθμούς μικρῆς τηλεθέασης, πού προέρχονται ἀ­πό γνωστούς ἐκπροσώπους τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ, ἐναλλα­κτι­κοῦ καί ἀρχαιο­λατρικοῦ χώρου, στούς ὁποίους διατίθεται τηλεοπτικός χρόνος -συχνά σέ μόνιμη βάση-, μέ στόχο τήν προβολή τῶν διδα­σκα­λιῶν καί τῶν ὑπηρεσιῶν τους. Θά μπορούσαμε ἐνδει­κτικά νά ἀνα­φερ­θοῦμε στίς ἐκπομπές: «Ἀπόκρυφη Ἁρμονία» καί «Ἀπό τόν Ἀρι­στοτέλη στόν Hawking», τοῦ κ. Παύλου Πισσάνου, ἀνε­ψιοῦ τοῦ πνευματιστή Ἀντώνιου Πισσάνου καί Προέδρου τοῦ «Παγκόσμιου Πνευματικοῦ Κέντρου Ὄλυμπος». Ἀξί­ζει νά συ­μει­ω­θεῖ ὅτι τό «Παγκόσμιο Πνευματικό Κέντρο Ὄλυ­μπος»[1] ὑπῆρξε ἀπό τίς πρῶτες προσπάθειες ἐμφάνισης καί καθιέρωσης τῆς ἀρχαιο­λα­τρίας μαζικά στή χώρα μας τό 1987. Σήμερα ἐμφανίζεται ὡς «ἡ Ἑπτάπολις»[2].

Ἀλλά ἕπεται συνέχεια...

---

[1] https://heptapolis.com/

[2] http://sogal-stiri.blogspot.com/2010/09/blog-post_2658.html