«Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ, ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεὴς Παρθένε μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο, πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης Μαριάμ, μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων τῷ σῷ, ᾄδοντας Μονογενεῖ, ἐνδόξως ὅτι δεδόξασται».
Διατί; Διότι ο θάνατος διά τούς πιστούς δέν είνε θάνατος. Είνε δόξα.
Ο θάνατος είνε κοίμησις του σώματος προσωρινή, καί είσοδος του αθανάτου πνεύματος εις τήν αγήρω δόξαν καί μακαριότητα. Εις τήν δόξαν ταύτην καί μακαριότητα εισήλθεν η Παναγία μήτηρ του Θεού καί κατέλαβε τήν πρώτην θέσιν μεταξύ ανθρώπων καί αγγέλων.
