«…Κακὸ ἕνας λύκος νὰ ὑποδύεται
τὸ πρόβατο· μὰ τὸ χειρότερο εἶνε, ὅταν ἕνας ποιμένας τῶν προβάτων
γίνεται λύκος! Τέτοιοι λύκοι εἶνε οἱ ποιμένες ἐκεῖνοι ποὺ ὄχι «διὰ τῆς
θύρας» (Ἰω. 10,1-2) ἀλλὰ μὲ ποικίλα ἄτιμα μέσα κατώρθωσαν νὰ
καταλάβουν ἀξιώματα στὴν ἐκκλησία καὶ τὴν πολιτεία. Κάνεις τὸ λύκο
βοσκὸ καὶ περιμένεις προκοπή; Βοσκοὶ λύκοι! αὐτοὶ κατὰ τὸν ἀπόστολο
Παῦλο εἶνε οἱ φοβερώτεροι ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας, δὲν «φείδονται τοῦ
ποιμνίου» (Πράξ. 20,29).
Ὁ Δαυῒδ τοὺς ζωγραφίζει (βλ. Ψαλμ. 9,26-33) καὶ παρακαλεῖ τὸ Θεὸ νὰ προστατεύῃ τοὺς φτωχοὺς ἀπ᾽ αὐτούς· «Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός, …μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων»
(ἔ.ἀ. 9,33). Ἡ ἀθεόφοβη ἀριστοκρατία εἶνε ὁ μεγάλος κίνδυνος μιᾶς
χώρας, γιὰ τὴν ὁποία ὁ προφήτης θὰ ἔλεγε· «Οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ἐν
μέσῳ αὐτῆς ὡς λύκοι ἁρπάζοντες ἁρπάγματα τοῦ ἐκχέαι αἷμα, ὅπως
πλεονεξίᾳ πλεονεκτῶσι» (Ἰεζ. 22,27).
Ὅλες αὐτὲς τὶς ἀδικίες, τὶς δημόσιες προσβολὲς τοῦ ἠθικοῦ
νόμου, πρέπει νὰ τὶς καυτηριάζουν οἱ κήρυκες τοῦ Θεοῦ. Ἔχουν χρέος νὰ
ἐλέγχουν τοὺς δρᾶστες τοῦ κακοῦ σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου
Παύλου στὸν Τιμόθεο· «Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ
οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι» (Α΄ Τιμ. 5,20). Ἀκοῦτε; δὲν λέει «τὴν ἁμαρτίαν», λέει «τοὺς ἁμαρτάνοντας», αὐτοὺς ποὺ ἁρπάζουν τὰ πρόβατα».
