Ἡ Ἐκκλησία καυχᾶται γιατί καὶ στὴ
δύσκολη ἐποχή μας – ὅπου ἡ εὐσέβεια θεωρεῖται ἀναχρονισμὸς καὶ οἱ
ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου δὲν καθοδηγοῦν πιὰ τὴ ζωή τῶν περισσοτέρων
ἀνθρώπων – ἔζησαν ἅγιοι καὶ ἀναγνωρίστηκαν ἐπίσημα. Εἶναι ἀρκετοὶ οἱ
γνωστοὶ σύγχρονοι ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τοὺς ὁδοδεῖκτες στοὺς
καλοπροαίρετους χριστιανούς, ἀλλὰ καὶ θερμοὺς πρεσβευτές τους πρὸς τὸν
Κύριο.
Οἱ πιστοὶ καταφεύγουν στοὺς τόπους, ὅπου
ἔζησαν οἱ ἅγιοι καὶ προσκυνοῦν τιμητικά τούς τάφους τους καὶ τὰ ἱερά
τους λείψανα. Ἔχουν γίνει μάλιστα καὶ προορισμοὶ τοῦ λεγόμενου
θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ τὸ ἀξιοποιοῦν μερικοὶ
Μητροπολίτες, ποὺ ἔχουν ἐπιχειρηματικὸ πνεῦμα, καὶ χτίζουν ναοὺς
ἀφιερωμένους στοὺς δημοφιλεῖς σύγχρονους ἁγίους, ὄχι τόσο γιατί τοὺς
εὐλαβοῦνται ἰδιαίτερα, ἀλλὰ γιατί θέλουν νὰ προσελκύσουν ἐπισκέπτες στὴν
περιοχή τους καὶ νὰ γεμίσουν τὰ παγκάρια τους! Ἔχουμε ἀρκετὰ
παραδείγματα Μητροπολιτῶν, ποὺ κάνουν θόρυβο γιὰ τὸ ναὸ ποὺ χτίζουν καὶ
μιλοῦν ἀδιάκοπα γιὰ τὴν μελλοντικὴ ἀθρόα προσέλευση προσκυνητῶν, χωρὶς
νὰ θυμοῦνται, οἱ φιλοχρήματοι, ὅτι ἡ τιμὴ πρὸς τοὺς ἁγίους προϋποθέτει
τὴ μίμησή τους. Ὅταν γιὰ παράδειγμα ἕνας Μητροπολίτης εἶναι θηριώδης
ἀπέναντι στοὺς κληρικούς του καὶ τοὺς ἐκκλησιαζομένους καὶ τὸ
ἐπιχειρηματικό του δαιμόνιο εἶναι ἐνταγμένο στὸ ἔργο του – δὲν τὸ
χαρακτηρίζω ποιμαντικό, γιατί οἱ λύκοι δὲν γίνονται ποτὲ ποιμένες καὶ
νοιάζεται γι’ αὐτό ὅλες τὶς ὧρες, ἐπικοινωνώντας μὲ τοὺς ἄρχοντες τῆς
κοσμικῆς ἐξουσίας καὶ τοὺς πολιτικούς, γιὰ νὰ ἀποσπάσει χρήματα καὶ νὰ
διευκολυνθεῖ στὶς ἐπιχειρήσεις του, ἐνῷ ἀδιαφορεῖ γιὰ τοὺς ἁπλοῦς
ἀνθρώπους – οἱ ὁποῖοι τρέμουν, ὅταν βρίσκονται μπροστὰ του καί φοβοῦνται
μήπως ἐκραγεῖ ὁ ἡφαιστειώδης χαρακτήρας του- ἡ φροντίδα του γιὰ
ἀνέγερση Ναοῦ εἰς τιμὴν κάποιου ὁσίου εἶναι προκλητική.
Ἡ τιμὴ πρὸς τοὺς ἁγίους δὲν συμβαδίζει
μὲ τὰ ὑλικὰ συμφέροντα. Καὶ ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ
Ἁγιορείτης ἦταν μεγάλος ἀσκητὴς καὶ βοήθησε πνευματικὰ χιλιάδες
ἀνθρώπους στὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι του. Προτεραιότητά του ἡ ἔμπρακτη
ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς, ἀρνούμενος κάθε ὑλικὴ προσφορὰ ἐκ μέρους τους.
Δὲν δεχόταν χρήματα. Καὶ ἔρχονται σήμερα Μητροπολίτες καὶ κληρικοὶ καὶ
χτίζουν ναοὺς ὄχι γιὰ νὰ τὸν τιμήσουν, οὔτε γιατί τὸν εὐλαβοῦνται
ἰδιαίτερα, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς διευκολύνει στὴν ἐκμετάλλευση τῆς λαΐκης
εὐσέβειας ποὺ ἐπιδιώκουν!
Εἶναι ἀσέβεια πρὸς τοὺς ἁγίους, ὅταν ἡ
πρὸς αὐτοὺς τιμὴ συνδυάζεται μὲ τὸν λεγόμενο θρησκευτικὸ τουρισμό, ὁ
ὁποῖος εἶναι ἕνας καθαρὸς πλουτισμός, μὲ πολλὰ ἀρνητικὰ παρεπόμενα. Οἱ
ἅγιοι δὲν πρέπει νὰ θεωροῦνται τουριστικὸ προϊὸν κάποιας ἐπαρχίας, ἀλλὰ
πρέπει νὰ εἶναι φῶτα συνειδητοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς
βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τὴν ὁποία πολλοὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἔχουν πρὸ πολλοῦ
ξεχάσει ἢ ἔχουν μπερδέψει τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ σ’ αὐτή.
