«Ἐὰν στὶς ἡμέρες μας ζοῦσαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, τί θὰ ἔκαναν; Φανταστεῖτε ὅτι ὁ Θεὸς διατάσσει τὰ πνεύματα τὰ ἄϋλα, ποὺ βρίσκονται στοὺς οὐρανούς καὶ λέγει: Ἐντυθῆτε σάρκα, λάβετε ράβδον, κατέλθετε εἰς τὴν γῆ καὶ παρουσιαστῆτε στὴν Ἑλλάδα. Καὶ θὰ δῆτε, ἐν μέσῳ ἡμῶν, ὄχι πλέον πυγολαμπίδες, ἀλλὰ Βασίλειο τὸν πύρηνο, Γρηγόριο τὸν φιλόσοφο καὶ Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο!
Θὰ συμμαχοῦσαν αυτοὶ μὲ τὰ ἀνάκτορα; Θὰ συμμαχοῦσαν μὲ τοὺς πλουσίους; Θὰ συμμαχοῦσαν… μὲ ὅλη τὴν κοπρίαν καὶ τὴν ἀηδίαν, ἀσκηταί αὐτοί καὶ ἀκτήμονες;
Θὰ συμμαχοῦσαν αυτοὶ μὲ τὰ ἀνάκτορα; Θὰ συμμαχοῦσαν μὲ τοὺς πλουσίους; Θὰ συμμαχοῦσαν… μὲ ὅλη τὴν κοπρίαν καὶ τὴν ἀηδίαν, ἀσκηταί αὐτοί καὶ ἀκτήμονες;
Ἁμαρτωλοὶ ποὺ φύγωμεν! Ἐπίσκοποι ποὺ φύγωμεν! Ὁ μὲν Μέγα Βασίλειος θὰ ἔλεγε: «Ἐπικαθαρίσατε τὴν Ἐκκλησία τοὺς ἀναξίους ἀπελαύνοντες». Ἐκαθαρίσατε ἐντὸς 24 ὡρῶν τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Γρηγόριος ὁ Ναζιανζινὸς θὰ ἔψαλλε τὰ θρηνωδέστερα ποιήματα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ δὲ ἄλλος, ὁ Χρυσόστομος, ὁ σκληρότερος ἐξ ὅλων, ὄχι 6, ὄχι 16, ὄχι 36, ὄχι 46, ὄχι 100, ὄχι 200 ὄχι 1000, θὰ τοὺς κούρευε ὅλους καὶ θὰ δημιουργοῦσε μιὰ νέα κατάστασι στὸ Ἔθνος μας. Ἐδῶ δὲν χρειάζεται οἶκτος, ὅπως ὁ γιατρός κόβει τὰ σεσηπότα μέλη, γιὰ νὰ σωθῆ ὁ ἀσθενής….
Ἡ Ἐκκλησία μας νοσεῖ βαρύτατα. Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν θεραπεύεται παθολογικῶς. Ἡ Ἐκκλησία μας πρέπει νὰ μπῆ στὸ χειρουργεῖο καὶ νὰ γίνη ἀποκοπή τῶν σεσηπότων μελῶν. Δυστυχῶς, δὲν ὑπάρχει σήμερα Βασίλειος, δὲν ὑπάρχει, Γρηγόριος, δὲν ὑπάρχει Χρυσόστομος. Δυστυχῶς οἱ λίγοι καλοί ἐπίσκοποι ποὺ ὑπάρχουν εἶναι δειλοί, δὲν ἔχουν τὸ σθένος ν᾽ ἀγωνιστοῦν, τρέμουν τοὺς κακούς, φοβοῦνται νὰ μὴ καθαιρεθοῦν καὶ εἶνε σὲ θέσι νὰ τοὺς καθαιρέσουν. Ἀλλὰ ξεχνοῦν οἱ καλοὶ ἐπίσκοποι ὅτι μία καθαίρεσι εἶναι τίτλος τιμῆς, γιὰ ἐκεῖνον ποὺ καθαιρεῖται. Καθηριμαῖνος ἀπέθανε ὁ Χρυσόστομος, ἀλλὰ ἡ δόξα του εἶνε αἰωνία, μέσα στὴν Ἐκκλησία. Χίλιες φορὲς νὰ καθαιρεθῶ, ἀπὸ τοιούτους ἐπισκόπους, νὰ πάω στὴν ἔρημο νὰ κλαίω τ᾽ἁμαρτήματά μου, παρά νὰ ζῶ μέσα στὴν πόλι καὶ νὰ φιλῶ τὴν κακοήθεια καὶ τὴν διαφθορά.
Ἠγωνίσθηκαν λοιπόν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι πατέρες. Σήμερα ἀγῶν δὲν γίνεται. Οἱ κληρικοὶ δὲν ἀγωνίζονται. Δὲν ὑπάρχει ἀγωνιστικὸ πνεῦμα. Τί μέλη γενέσθαι; Ὁ ἀγὼν πέφτει στὸ λαό. Ὅπως δυστυχῶς ὅλα τὰ βάρη, τὰ οἱκονομικά, οἱ φόροι, τὰ πάντα· τὰ αἵματα, τὰ μαρτύρια πέφτουν στὸν λαό μας, γιατὶ ἅμα γίνει καμιά ἀνακατοσούρα ὅλοι μὲ τὰ ἐλικόπτερα, θὰ φύγουν μακράν τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ μείνουμε ἐδῶ οἱ ὁλίγοι, γιὰ νὰ χύσουμε τὸ αἷμα μας. Ὅπως ὅλα τὰ βάρη πέφτουν στὸν μικρὸ λαό μας, ἔτσι καὶ τὸ βάρος αὐτὸ τῆς Πίστεως πέφτει στὸ λαό.
Ἀδελφοί μου, ἡγωνίσθημε, θὰ ἀγωνισθῶμεν καὶ πάλι ἐναντίον τῆς κακοήθειας καὶ τῆς διαφθορᾶς, θὰ ἀγωνισθῶμεν μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός, θὰ ἀγωνισθῶμεν μέχρις ἐσχάτων, ἔχωντες ὡς σύνθημα: «Ἕως θανάτου ἀγώνησθαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς ἔσει μετὰ σου».
Τὸ κατ᾽ἐμέ, δὲν γνωρίζω. Εἴτε ἔρημος, εἴτε ἐξορία, εἴτε θάνατος, τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ δὲν τὰ παραδίδω. Θὰ ἀγωνισθῶ μέχρι τέλους, γιὰ νὰ ἴδω τὴν Ἐκκλησίαν ὑψηλὴν καὶ ἁγίαν, ὅπως τὴν ἐδίδαξαν οἱ πατέρες ἡμῶν, εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.
Στὸν ἀγῶνα αὐτὸν πιστεύω ὅτι θὰ εἶναι καὶ ὁ εὐσεβὴς Ἑλληνικός λαός. Καὶ ὁ ἑλληνικός λαός νὰ εἶναι βέβαιος ὅτι στὸν ἱερὸν αὐτὸν ἀγώνα τῆς καθάρσεως τῆς Ἐκκλησίας, διὰ μίαν ζῶσαν καὶ ἐλευθέραν Ἐκκλησίαν», θὰ ἔχουμε ἀπὸ τὰ οὐράνια τὴν εὐλογία, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου».
* * *
Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου.
Αναρτήθηκε στο YouTube στις 20.3.2010.
Την ομιλία ολόκληρη: «Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ὡς ἀγωνισταί», πού έγινε το 1966, στην Αθηνα και ειναι τόσο επίκαιρη, θα την ακουσετε:
