Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Μοναστήρι © VictorPodolyak
Συ θρηνείς με τραγούδια, που έχουν γίνει για να προκαλούν μελαγχολία, και καταγίνεσαι με μοιρολόγια για να φθείρεις τελείως την ψυχή σου· και όπως ακριβώς χαρακτηριστικό γνώρισμα των ηθοποιών είναι η μιμική αναπαράσταση και η χρησιμοποίηση των θεατρικών κουστουμιών, με τα οποία παρουσιάζονται στη σκηνή των θεάτρων, έτσι νομίζεις ότι επιβάλλεται και αρμόζει σ’ αυτόν που πενθεί, ανάλογη εξωτερική εμφάνιση, δηλαδή μαύρο ένδυμα και άλουστα μαλλιά και σκοτάδι μέσα στο σπίτι και βρωμιά και σκόνη και μοιρολόγι, που διατηρεί στην ψυχή ανοικτό το τραύμα της λύπης. 

Άφησε να κάνουν αυτά εκείνοι που δεν έχουν ελπίδα. Συ όμως διδάχτηκες για όσους έχουν κοιμηθεί (πεθάνει) “εν Χριστώ”, ότι “σπέρνεται σώμα φθαρτό, ανασταίνεται άφθαρτο· σπέρνεται σώμα ασθενικό, ανασταίνεται εύρωστο· σπέρνεται σώμα που έχει απλώς ζωή, ανασταίνεται σώμα πνευματικό”. Γιατί λοιπόν κλαις γι’ αυτόν, που έφυγε από τη ζωή αυτή, για να αλλάξει (το παλαιό φθαρτό) ένδυμα και να φορέσει νέο ένδυμα (της αφθαρσίας); 
Ούτε να θρηνείς για τον εαυτό σου, γιατί στερείσαι ένα βοηθό χρήσιμο στη ζωή, γιατί η Γραφή λέγει, ότι είναι καλό να ελπίζει κανείς στον Κύριο παρά να ελπίζει σε άνθρωπο. Ούτε να κλαις αυτόν, γιατί τάχα έχει πάθει φοβερά πράγματα. Γιατί μετά από λίγο (στη δευτέρα παρουσία) θα τον ξυπνήσει η σάλπιγγα από τον ουρανό και θα τον ιδείς να παρουσιάζεται μπροστά στο θρόνο του Χριστού.
Περικοπή από την ομιλία του Μεγάλου Βασιλείου «Περί ευχαριστίας» Ε.Π. 31, 232 – 233