Ὁ πνευματικά νεκρός δέ βλέπει τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, δέν ἀκούει τό
λόγο του, δέν κάνει ἐλεημοσύνη, δέν πατάει στήν ἐκκλησία, ἡ καρδιά του
εἶναι ἄδεια.
Αὐτούς τούς ἀνθρώπους ὁ Κύριος τούς ὀνομάζει νεκρούς. «Ἄφες τούς
νεκρούς θάψαι τούς ἑαυτῶν νεκρούς», εἶπε στό Εὐαγγέλιο. Καί γιά τόν
ἄσωτο πού ἐπέστρεψε εἶπε· «νεκρός ἦν καί ἀνέζησε».
Κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει· Ἐσεῖς πού λατρεύατε τά εἴδωλα ἤσασταν
«νεκροί τοῖς παραπτώμασι». Καί ἡ Ἀποκάλυψις λέει στόν ἀμετανόητο
ἁμαρτωλό· «Οἶδά σου τά ἔργα», γνωρίζω τά ἔργα σου, «ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι
ζῇς, καί νεκρός εἶ», ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς ἀλλά εἶσαι νεκρός.
Σήμερα, ἀδελφοί μου, ἐπικρατεῖ νέκρα. Φέρετρο ἔχουμε καί δέν τό λέμε.
Νομίζει κανείς πώς βαδίζει μέσα σ᾿ ἕνα ἀπέραντο νεκροταφεῖο μέ ὀστᾶ
ὅπως στήν πεδιάδα ἐκείνη πού εἶδε ὁ Ἰεζεκιήλ κι ὁ Θεός τοῦ εἶπε νά
κηρύξῃ (κεφ. 37).
Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι ἕνα εἶν᾿ ἐκεῖνο πού θ᾿ ἀναστήσῃ τίς νεκρές
κοινωνίες· ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ποιός λόγος; ὁ προφητικός, ὁ ἀποστολικός, ὁ
ἐλεγκτικός, πού τολμᾷ νά πῇ στόν ἁμαρτωλό· «Εἶσαι ταλαίπωρος καί
ἐλεεινός καί πτωχός καί τυφλός καί γυμνός».
Εἴθε ὁ Κύριος νά μᾶς ἀναστήσῃ σέ μία νέα πνευματική ζωή μέ πρόγραμμα
τό ψαλμικό «Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ
ἀπιστρέψουσι».
Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου
