Αντίσταση, κατά το λεξικό, καλοί μου φίλοι, είναι η εκδήλωση σταθερής εναντίωσης, η άρνηση αποδοχής, σύμπλευσης η υποχώρησης σε κάποιον ή και σε κάτι που προσπαθεί να επιβληθεί!
Τι πλούτος εννοιών! Τι βάθος περιεχομένου στ’ αλήθεια! Η αντίσταση, δηλαδή, δεν είναι απλώς η διαφωνία, ούτε δε και η εναντίωση σε κάποιον ή κάτι. Είναι η εκδήλωση σταθερής, άκαμπτης και ασυμβίβαστης εναντίωσης σ’ αυτόν τον κάποιον ή το κάτι που προσπαθεί να μας επιβληθεί. Και επιπλέον, είναι η μόνιμη άρνηση να τ’ αποδεχθείς, να συμπλεύσεις μαζί του(ς), είναι η ανυποχώρητη στάση σου απέναντί του(ς)!
Να γιατί αυτή η λέξη, αυτή η έννοια καλύτερα, πληροί κάθε νεανική ψυχή. Εκφράζει απολύτως κάθε νέο και νέα. Και καθέναν που διαθέτει νεανική ζωντάνια, μεγάλη και άφθαστη (νεανική) δύναμη και βέβαια νεανική εγρήγορση! Γιατί χωρίς αυτά τα στοιχεία της ζωντάνιας, της δύναμης και της εγρήγορσης, και μάλιστα της νεανικής, ποιος στ’ αλήθεια μπορεί ν’ αντισταθεί;
Πραγματικά! Μονάχα τα ζωντανά ψάρια, τα δυνατά, μπορούν και πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα. Τα άρρωστα, τα γέρικα, τα ασθενικά, πολύ δε περισσότερα τα νεκρά, πηγαίνουν όπου και όπως βαδίζει το ρεύμα του ποταμού. Αυτό δε το «αντίθετα στο ρεύμα», είναι και η πλήρης έκφραση της αντίστασης, ξέρετε…
Και μ’ αυτό, παιδιά, θυμήθηκα τους βράχους! Λοιπόν, τον χείμαρρο που τρέχει τρελλά τον κατήφορο, μόνον οι μικρές πέτρες τον ακολουθούν. Οι μεγάλες, εκείνοι οι βράχοι, όχι μόνο δεν κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά και στέκονται εμπόδιο στον κατηφορικό του δρόμο.
Βράχοι! Το σύμβολο, πραγματικά, της αντίστασης! Μένουν απτόητοι σε οτιδήποτε έρχεται πάνω τους, το αποτρέπουν, το ανατρέπουν, του αλλάζουν ακόμη και την πορεία, κάποτε δε και το συντρίβουν!
Δεν λέμε απλώς ΟΧΙ, αλλά σταθερά και αταλάντευτα ΟΧΙ, γινόμαστε γρανιτένιοι, χωρίς καμμιά διάθεση αποδοχής, συζήτησης, σύμπλευσης, πολύ δε περισσότερο υποχώρησης, σε κάθε:
- Ιδεολογική, θρησκευτική ή άλλη θολοκουλτούρα, που θέλει να μας αποπροσανατολίσει, να μας καταστρέψει, να μας μεταβάλει σε θύματα και οπαδούς!
- Στο συμμαθητάκο, που με τα διάφορα «κόλπα» του και την παρέα, προσπαθεί να μας βάλει στο δικό του δρόμο ή και τον κατήφορο που ακολουθεί!
- Στις τόσες προ(σ)κλήσεις του καιρού μας, που ζητούν να σακατεύσουν την ευαισθησία μας, να κάνουν τη ζωή μας ανούσια ή χυδαία, να μας υποβαθμίσουν την αξιοπρέπεια, να μας δεσμεύσουν στην αμαρτία και την ακολασία, να χάσουμε σε κάθε περίπτωση την ακεραιότητα του χαρακτήρα μας, την αγνότητα μας, ακόμη δε και την ψυχή μας!
- Και στις παρορμήσεις του εαυτού μας ακόμη, οι οποίες ως νέοι που είμαστε νοιώθουμε πως είναι τόσες πολλές!
Και μ’ αυτά που καταλήγουμε; Σ’ αυτά που τόσο ωραία τονίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ότι, δηλαδή, η αντίσταση είναι το μέγιστο και κατ’ εξοχήν γνώρισμα του Χριστιανού. Μιας αντίστασης που έχει τρία σκέλη. Την αντίσταση κατά της αμαρτίας (δηλ. του Σατανά!), του εαυτού μας δηλ. του παλαιού ανθρώπου) και του κόσμου (των μακράν απ’ τον Θεό, δηλαδή, ευρισκομένων ανθρώπων).
Όλοι οι Άγιοι, αλλά και οι τόσοι μάρτυρες της Εκκλησίες μας, που φέρουμε τα ονόματά τους, που τους εορτάζουμε και τους τιμούμε και επιπλέον τους ζητούμε τη βοήθεια και τη μεσιτεία τους προς τον Θεό, τι είναι; Ασφαλώς το εξής ένα, αλλά και τόσο σπουδαίο: ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ!
Αντιστάθηκαν στην αμαρτία, τον κακό εαυτό τους και τον κόσμο απόλυτα, μόνιμα, άκαμπτα, αδιάλλακτα, σταθερά! Είναι αυτοί που εφάρμοσαν την αντίσταση στην πράξη!
Άντλησαν απ’ τον Θεό τη δύναμή τους και κατόρθωσαν σπουδαία και φοβερά πράγματα, γιατί είχαν την διάθεση ν’ αντισταθούν, γιατί Του το ζήτησαν και γιατί έζησαν, πράγματι, όπως Εκείνος ήθελε. Γι’ αυτό και τους βλέπουμε στις εικόνες τους να έχουν ορθωμένη την παλάμη. Με αυτό διατρανώνουν την αντίσταση που προέβαλαν στον διάβολο, αλλά και τον κόσμο (δηλ. εκείνους και εκείνα που βρίσκονται μακριά από τον Θεό). Τι μήνυμα η κίνησή τους αυτή για μας!
Αντίσταση, λοιπόν! Αντίσταση κι εμείς παιδιά, στην αμαρτία, τον (κακό ή παλαιό) εαυτό μας και τον κόσμο. Σύμβολό μας οι βράχοι, πρότυπά μας οι Άγιοι, όραμά μας η Βασιλεία του Θεού…
